به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، در شرایطی پیچ تحریم‌ها هر روز سفت‌تر شده و خودروسازان همچون سایر تولیدکنندگان داخلی با مشکلات تامین و تولید روبرو هستند و پی در پی خبرها حاکی از افزایش محدودیت‌های بین‌المللی و کاهش تولید و حتی احتمال زمین خوردن این صنعت است ، اخباری ضد و نقیض از واردات اتوبوس های خارجی دست دوم به گوش می‌رسد آن هم در سالی که با نام "حمایت از کالای ایرانی " نامگذاری شده است.
نکته مهمی که با طرح این گونه اخبار باید به آن پاسخ داده شود این است که چقدر در این شرایط به شعار امسال که چند سالی حول محور حمایت از تولید و اشتغال داخلی است عمل می‌شود؟!.. در روزهایی که تحریم‌های یک جانبه آمریکا علیه صنعت خودرو کشور، علاوه بر ایجاد محدودیت برای تولید خودروهای سواری، تولید خودروهای سنگین و همچنین اتوبوس سازان را هم با چالش روبه‌رو کرده است چرا برخی دست‌اندرکاران به جای حمایت از صنعت داخلی به دنبال واردات اتوبوس های دست دوم هستند؟
در سالی که با نام حمایت از كالای ایرانی و در جهت حمایت از كارگران ایرانی است استفاده از ظرفیت خودروسازان داخلی در تامین و نوسازی ناوگان مسافری شهری چقدر ضروری است؟ آیا واردات اتوبوس های دست دوم با عمر بالای 5 سال می تواند خودکفایی و استقلال اقتصادی کشور و تحقق شعار امسال را به همراه داشته باشد؟
اینها همگی سوالاتی است که مسئولانی که این روزها ساز واردات اتوبوس های دست دوم را برای بهبود خدمات و نوسازی ناوگان شهری نواختند باید پاسخ گو باشند چرا که بسیاری از کارشناسان بر این باورند در شرایط کنونی کشور وجود عزم ملی برای حمایت از تولید کالای داخلی تنها راه چاره برای رونق تولید و بهبود کیفیت کالاو جلوگیری از افزایش بیکاری در راستای اقتصاد مقاومتی است.
متاسفانه در شرایطی که ریل تولید اتوبوس سازان به دلیل تحریم‌های یک جانبه به خوبی نمی‌چرخد و میزان تولید آنها با توجه به ظرفیت تولیدی ، نزدیک به 70 درصد خالی مانده است، خبر ها حاکی است که برخی دستگاهها در تلاشند تا بار دیگر پروژه واردات اتوبوس‌های مسافربر شهری آن هم اتوبوس‌های دست دوم را کلید بزنند آن هم در شرایطی که ظرفیت تولید کنندگان داخلی بلااستفاده مانده است این در حالی است که به گفته بسیاری از کارشناسان ظرفیت مناسبی برای تولید اتوبوس در کشور وجود دارد اما از آنجا که اتوبوس یک محصول خاص است و مشتری عام ندارد مشتریان و خریداران اصلی آن سه گروه شهرداری‌ها، سازمان شهرداری‌های وزارت کشور و شرکت تعاونی اتوبوسرانی هستند.
بر اساس آخرین آمارها هم اکنون 10 شرکت اتوبوس ساز در کشور وجود دارد که در بهترین شرایط موفق به تولید سالانه 6400 دستگاه اتوبوس و تامین بخش مهمی از نیاز داخل در کشور شدند اما در این شرایط معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در اظهاراتی عنوان کرده که "به منظور رفع مشکل کمبود ناوگان اتوبوسرانی کمیسیون حمل و نقل و ترافیک کلان شهرها پیگیری کرده است که از سایر کشورها اتوبوس هایی با عمر بالای پنج سال خریداری شود " البته در بهمن سال گذشته حسن روحانی رئیس جمهوری کشور در اظهاراتی نیز بر لزوم نوسازی حمل و نقل جاده ای و شهری به خصوص کامیون ها و اتوبوس های فرسوده تاکید کرده بود.
طرح نوسازی ناوگان حمل و نقل سنگین عمومی و جاده ای در حالی سال گذشته توسط رئیس جمهوری رونمایی شد که هر گونه تجهیز و نوسازی ناوگان حمل و نقل عمومی در کشور فرصت مناسبی را فراهم می کند تا شرکتهای تجاری واتوبوس ساز در ایران جان دوباره ای بگیرند و به جای خروج ارز از کشور، با رفع موانع و بالا بردن کیفیت تولید ضمن تامین نیاز داخل ، سهمی از صادرات اتوبوس در جهان را به خود اختصاص داده و بستری برای ایجاد اشتغال فراهم نمایند اما متاسفانه در این شرایط برخی از سازمان ها از جمله شهرداری تهران به جای نوسازی، وعده ورود دست دوم ها را داده و با خرید اتوبوس از شرکت های خارجی تلاش دارند تا زمینه ورشکستگی این صنعت و افزایش بیکاری در جامعه را فراهم آورند.
هر چند مدیرعامل شركت واحد اتوبوسرانی تهران در اظهاراتی اعلام کرده که محدودیت های تولید و یا ورود اتوبوس جدید، شهرداری تهران را به سوی تصمیم در این خصوص سوق داده است اما حتی اگر نگاه بدبینانه ای به این تصمیم اخیر شهرداری نداشته باشیم چرا سرمایه ای که باید برای خودروهای جدید در داخل صرف شود قرار است تنها برای تغییر چهره شهر آن هم برای سه سال هزینه شود ؟ در حالی که پیش‌از این همین مقام مسئول سن مفید اتوبوس‌های شهری را 8 سال اعلام کرده بود که با این شرایط در صورت واردات اتوبوس هایی با عمر بالای 5 سال ، عمر مفید این اتوبوس ها در بهترین حالت 3 سال خواهد بود بر این اساس چرا با وجود اعلام سن مفید اتوبوس های شهری مطابق مصوبه هیات وزیران ،شهرداری تهران اصرار دارد اتوبوس هایی را که در دیگر کشورها احتمالا فرسوده محسوب شده و یا با سطح استاندارد محیط زیست آنها همخوانی نداشته را با بهانه آلودگی کمتر و صرف هزینه ای بالا به ایران وارد کند؟
مسلما پذیرفتنی نیست در شرایطی که خودروسازی كشور به ویژه در سال های اخیر در بخش خودروهای سنگین پیشرفت های نسبتا قابل ملاحظه ای داشته و گام های خوبی را برای تولید محصولات با كیفیت و مطابق با استانداردهای جهانی برداشته شده ،امروز به دلیل مشکلات و نبود تقاضای سازمان ها زیر ظرفیت اسمی تولید کنند و نیاز کشور به کالایی مانند اتوبوس، از طریق واردات آن هم از نوع دست دوم تامین شود.
به نظر می‌رسد چنانچه شهرداری‌ها و سازمان شهرداری و دهیاری کشور در برنامه ریزی برای خرید اتوبوس، تجدیدنظر کرده و از ظرفیت و توان تولیدات داخلی بیشتر استفاده کنند، به طور قطع نفع این ماجرا برای صنعت و تولید ملی و اقتصاد داخلی خواهد بود و در شرایطی که مشکلات ارزی فشار زیادی را به حوزه تولید در کشور وارد کرده ، ارز کمتری از کشور خارج خواهد شد.
نظر شما