به گزارش «پرشین خودرو»، مشکلات مربوط به کارمزد جایگاه‌های توزیع بنزین لااقل از اجرای فاز نخست هدفمندی یارانه‌ها و افزایش نامتناسب کارمزد جایگاه‌داران نسبت به افزایش قیمت بنزین آغاز شد. جایگاه‌داران معتقد بودند با توجه به کاهش عرضه بنزین به خصوص بنزین 700 تومانی در جایگاه‌ها، ادامه فعالیت آنها اقتصادی نیست. این مشکلات تا جایی ادامه یافت که انجمن صنفی جایگاه‌داران بنزین قصد داشت با هماهنگی تعدادی از جایگاه‌ها عرضه بنزین 700 تومانی را پیش از آغاز سال جاری متوقف کند که با رایزنی‌های انجام شده و وعده حل این مشکل از این کار منصرف شدند. با این وجود ظاهرا شرکت ملی پخش فرآورده‌های نفتی به عنوان متولی مستقیم این مساله هنوز موفق به مدیریت مشکل کارمزدها نشده است چنانکه اعتراض جایگاه‌داران به این مساله ادامه دارد. مسئولان شرکت ملی پخش فراورده‌های نفتی معتقدند اغلب اعتراضات جایگاه‌داران به جا نیست. در تازه‌ترین اقدام، انجمن صنفی جایگاه‌داران اقدام به انتشار نامه‌ای سرگشاده و بدون مخاطب مشخص در این باره به شرح زیر نموده است: مسئولین محترم با عرض سلام آیا سرنوشت بیش از 2500 جایگاه اختصاصی مواد نفتی (پمپ بنزین) با سرمایه ای بیش از حدود 11000 میلیارد تومان که به لحاظ عدم رسیدگی و جوابگویی مسئولین در حال نابودی است برای دست‌اندرکاران سوال برانگیز نیست؟ آیا سرنوشت و زندگی بیش از 500 هزار نفر مجموعه پرسنل و مالکین و مدیران شاغل در آن جایگاه‌ها با خانواده‌شان در این صنف که به دلیل کارمزد ناچیز جایگاه‌ها (کمتر از 2.5 درصد فروش مواد نفتی) در رنج و عذاب هستند نباید برای مسئولین ایجاد حساسیت کند؟ آیا عدم رسیدگی به مشکلات و کارمزد جایگاه‌ها که عن‌قریب باعث نابودی این صنف می‌گردد حمایت از کار و تولید و اشتغال و خدمات‌رسانی به مردم است؟ آیا این همه مکاتبه و اعتراض که از چندین سال قبل تا کنون از طریق انجمن صنفی و جایگاه‌های سراسر کشور انجام شده کافی نیست که مسئولین یا از مشکلات و کارمزد اندک جایگاه ها بی خبرند که بعید است چنین باشد یا می‌خواهند این صنف خدوم را به مسئولین و نظام بدبین نمایند؟ شاهد موضوع اینکه پس از هدفمندی یارانه‌ها که قیمت حامل‌های انرژی 700 تا 1500 درصد اضافه گردید مسئولین کارمزدها را حتی به میزان تورم دو سال 89 و 90 (35 درصد) و کاهش فروش ایجاد شده (50 درصد) نیز افزایش ندادند و تنها بین 10 تا 16 درصد به کارمزدها اضافه کردند. آیا با این وضعیت اسفبار می‌توان به فعالیت ادامه داد؟ (به عنوان مثال نفت گاز به طور متوسط 1500 درصد و بنزین 700 درصد افزایش قیمت داشته در حالی که کارمزدها با مشکلات عدیده قبلی 10 تا 16 درصد افزایش داشته است) وقتی در دولت جمهوری اسلامی یک مدیر بیش از 100 میلیون تومان پاداش دریافت می‌کند که با اعتراض ریاست محترم جمهور مواجه می‌گردد که قطعا جمع حقوق و مزایا و پاداش و ماموریت ان مدیر بالغ بر 25 میلیون تومان خواهد بود این را مقایسه کنید با کارمزد 14 تا 18 میلیون تومانی یک جایگاه با 20 کارگر، هزینه آب، برق، مالیات، استهلاک سرمایه حدقل معادل 3 میلیارد تومان. آیا این تبعیض باعث نمی‌گردد که این مجموعه 500 هزار نفری به مسئولین بدبین گردند؟ وقتی مردم این دو را با هم مقایسه می‌کنند چه برداشتی نسبت به مسئولین پیدا می‌کنند. چرا باید بانک‌ها برای کار راحت خود در پرداخت تسهیلات بین 4 تا 5 درصد کارمزد دریافت کنند اما جایگاه‌ها با این کار طاقت‌فرسا و مشکلات عدیده و ریسک‌های مختلف و سرمایه‌گذاری نسبتا سنگین کارمزدی کمتر از 2.5 درصد فروش مواد نفتی دریافت کنند در حالی که در مقایسه با کار راحت بانک‌ها اگر 10 درصد کامزد هم بگیرند کم گرفته‌اند این موارد در حالی است که این کارمزد ناچیز و اندک را نیز به عناوین مختلف از جمله جریمه‌های غیرقانونی و غیرشرعی به جایگاه‌ها پرداخت نمی‌نمایند. لذا اگر می‌خواهید خدمات شایسته و در شأن ملت شهید پرور به آن داده شود، اگر می‌خواهید حقوق حقه کارگر و سرمایه‌گذار ورشکسته داده شود، اگر نمی‌خواهید این مجموعه از هستی ساقط و به تعطیلی کشیده شوند، و اگر می‌خواهید جایگاه‌ها برای ادامه کار خود خدای نکرده به خلاف نیافتند، غیر از افزایش معقول و منطقی کارمزدها و حذف جریمه‌های غیرقانونی و غیرشرعی و حل مشکلات آنها راه دیگری وجود ندارد. قطعا بدانید طرح درجه‌بندی و جریمه و برخوردهای نامعقول تا زمانی که درآمد کافی وجود نداشته باشد کارایی ندارد و اثر معکوس دارد امیدواریم یکی از مسئولین که این نامه به دستشان می‌رسد احساس مسئولیت کرده و برای یک بار هم که شده از این مجموعه سوال کنند درد شما چیست؟ ما آمادگی داریم در یک نشست کارشناسی این ظلم را که چندین سال است از ناحیه مسئولیت ذیربط شرکت نفت به این مجموعه می شود ثابت کنیم اگرچه نیاز به چنین نشستی هم نیست و هرفرد عادی نز با یک محاسبه ساده می‌تواند به این نتیجه برسد. البته با توجه به سوابق ناامید هستیم که گوش شنوایی وجود داشته باشد با این حال ما آنچه شرط بلاغ است با تو می‌گوییم خواه از سخنان پند گیر خواه ملال