به گزارش «پرشین خودرو»، در این بین برخی با تحلیل هایی احساساتی سعی کردند ایران خودرویی ها را متوجه این موضوع کنند که حالا وقت تلافی است و چون پژو یک بار دست این شرکت را در پوست گردو گذاشته باید در گرفتن این خودروساز فرانسوی به عنوان شریک تجاری خود تجدید نظر کند. این حق و بلکه وظیفه مدیران ایران خودرو است که به بهترین شکل در فضای اقتصادی موجود برای این شرکت تصمیم گیری کنند. تصویری که ایران خودرو از خود در مقابل شریک قدیمی اش نشان داد به نظر من تاکتیک بدی نبوده و نخواهد بود. وظیفه مدیریت این شرکت بوده است که به گونه ای جلوه ندهد که ما دست بسته هستیم و هیچ کاری هم از عهده مان برنمی آید و بایستی به ناچار با پژو کار کنیم. اگرچه می دانیم که پیدا کردن شریکی غیر از پژو در شرایط فعلی هم برای ما سخت است و هم اینکه مدت زیادی طول می کشد اما بایستی به لحاظ مسائل شرکتی و به لحاظ وظیفه ملی یک راه حل فوری برای احیای صنعت خودرو ایران پیدا می کردیم که بر اساس آن راه حل بتوانیم مشکلاتی را که وجود دارد برطرف کنیم. فکر می کنم در چارچوب وضعیت موجود و اهدافی که در بخش اقتصاد داریم بهترین اتفاق ممکن می توانست تمدید توافق یا قرارداد با شرکت پژو باشد، هم به نفع آنها بود، هم به نفع ما و این به منزله این است که تمام سرمایه گذاری ها و روابط موجود صورت گرفته دوباره فعال خواهد شد و نیازی به تجدید سرمایه گذاری و شروع کردن از صفر نخواهد بود. حال شاید این سوال پیش بیاید که آیا می توان گفت این دو شریک قدیمی یک بازی برد-برد را دوباره شروع کرده اند؟ در پاسخ به این پرسش می توان گفت در شرایط کنونی ایران این بازی برد-برد بود و ما چاره دیگری جز رفتن در آغوش پژو نداشتیم. پیدا کردن شریک از نظر سیاسی بسیار پیچیده و از نظر اقتصادی و اجتماعی بسیار سخت است. از نظر فنی هم بسیار دشوار و زمان بر است و اگر پژو در یک دوره مربوط به ربع قرن در ایران خودرو جا افتاده است، پیدا کردن جانشین برای پژو برای ایران خودرو فوق العاده سخت و پر هزینه خواهد بود که حداقل در شرایط زیان های انباشته و وحشتناک که ناشی از سوءمدیریت گذشته بوده است ناممکن به نظر می رسد. از طرف دیگر پژو نمی تواند به راحتی جانشین مناسبی برای ایران خودرو پیدا کند و یافتن بازار دیگری به خوبی بازار ایران که تقریباً در آن حرف شماره یک را پژو می زند غیرممکن است. پس هم کمپانی پژو در این ماجرا برنده می شود هم شرکت ایران خودرو. از طرفی این شرکت در ۲۵ سال گذشته ارتباطات بسیار خوبی با پژو داشته و از برقراری رابطه با پژو به هیچ وجه ضرر نکرده است. بازخوانی ۲۵ سال حضور پژو پژو در ۲۵ سال همکاری خود با ایران تنها چیزی که دستش را گرفت این بود که تبدیل به بزرگ ترین برند خودرو در ایران شد. بازار خودرو ایران را تا حد زیادی متعلق به خود کرد، اما در عین حال ما موفق شدیم از طریق پژو برای اولین بار بعد از انقلاب به جدیدترین خودروهای روز دنیا مثل پژو ۲۰۶ دست پیدا کنیم و علاوه بر آن وارد یکسری فعالیت ها و همکاری های فنی اقتصادی شویم. مثلاً خط تولید اتومبیل سمند را راه اندازی کردیم و موفق شدیم پژو پرشیا را با این همکاری مشترک بسازیم و پژو ۲۰۶ اس دی را با نوآوری به تولید برسانیم. همه اینها اختراعاتی بود که در ایران اتفاق افتاد و اساساً با پژو فرانسوی صورت گرفت. در حال حاضر نه برای پژو صرف می کند جانشینی به غیر از بازار ایران پیدا کند و نه برای ایران خودرو. در این ۲۵ سال پژو تبدیل به بزرگ ترین برند خودروسازی ایران شد و بزرگ ترین بازار خاورمیانه بعد از ترکیه را به دست آورد و بر آن تسلط کامل پیدا کرد. سود ما این بوده است که یک بازار بسیار بزرگ ایجاد کرده و موفق شدیم با سرعتی حدود پنج برابر متوسط رشد اقتصادی ایران تقاضای خودرو در کشورمان ایجاد کنیم و این امکان را برای خانواده ها ایجاد کنیم تا برای هر کدام یک خودرو به تولید برسانیم. اگر حوادث دو سه سال اخیر در اقتصاد ایران اتفاق نمی افتاد تولید داخلی خودرویمان از مرز دو میلیون در سال عبور می کرد که یک عدد در سطح جهانی است. هم به لحاظ تیراژ هم به لحاظ کیفیت و هم به لحاظ قیمت در رده مناسبی قرار می گرفتیم. بسیاری از برندها را توانستیم داشته باشیم و در طراحی خودرو صاحب تکنولوژی شویم. به گونه ای که ایران خودرو توانست پروژه ای به نام سمند را از ابتدا راه اندازی کند بدون اینکه نمونه ای در دنیا داشته باشد. معتقدم بخش مهمی از تولید برند ملی متکی به همکاری با پژو بود و برای این شرکت چاره ای نبود جز اینکه با ایران همکاری کند. در تمام این ۲۵ سال گذشته و همین طور در حال حاضر، همکاری چه پژو چه ایران خودرو در چارچوب فضای سیاسی و در واقع ژئوپولتیکی که برای آنها حاکم است پیش رفته و می رود. یعنی هم کمپانی پژو در درون بافت هیات حاکمه فرانسه کار می کند و در شرایط بین المللی تسلیم تصمیم ها می شود و هم ایران خودرو در این بافت کار می کند. بنابراین تمام تحولات سیاسی و ژئوپولتیک که در سطح جهانی و در سطح بین المللی، منطقه ای و بین ایران و غرب در این ۲۵ سال جریان داشته بر روی روابط خودرو اثر گذاشته است. بهترین گزینه روی میزمان پژو است. همین الان بحث راجع به آمریکایی ها بسیار است، ولی ما می دانیم که هنوز هیچ یک از مسائل بانکی اعم از انتقال پول که از یک فرد آمریکایی بتواند بدون پاسپورت آمریکایی به ایران بیاید حل نشده است و همه مسائل فعلاً روی کاغذ است. اگر تحریم ها برداشته شود حال ممکن است این پرسش مطرح شود که اگر این تحریم ها برداشته شود و در دو سه روز آینده توافقی صورت بگیرد در شرایط جدید دوباره پژو بهترین گزینه است؟ بنده با توجه به سرمایه گذاری که صورت گرفته است، بسیار شفاف می گویم بله، پژو بهترین گزینه است. در این خصوص شاید ذکر یک مثال به روشن شدن موضوع کمک کند. حدود ۱۳ سال پیش که تعرفه واقعی و عملی واردات خودرو در ایران ۱۳۵ درصد بود، برخی می گفتند صنعت خودروسازی ایران از یک بازار اقتصادی داخلی سود می برد و در این بازار رانت می خورد. این حرف آن موقع واقعاً درست بود. اکنون این تعرفه به زیر ۵۰ درصد آمده است. سوالی که دارم این است که چرا تبدیل شدن نرخ تعرفه گمرکی از ۱۳۵۰ درصد به ۳۰ درصد منجر به نابودی ایران خودرو یا سایپا یا از دست رفتن بازارهای ایران خودرو و سایپا نشده است؟ هر پاسخی که داده شود همان در روابط پژو هم حاکم است. یعنی به دلیل آشنایی که پژو با بازار ایران به دلیل سرمایه گذاری هایی که انجام شده و به دلیل تکنولوژی که ارتقا پیدا کرده به دست آورده است، از یک حق تقدم گریزناپذیر و غیرقابل نادیدن بهره مند شده است و این باعث می شود که آنها همیشه در خط مقدم بازار باشند. یعنی اگر ما همین الان در روابط بین المللی وارد شویم و همه کشورها و شرکت ها وارد همکاری با ایران شوند هیچ قدرتی نخواهد توانست پژو را عقب بزند. چون به همان نسبتی که بازار ایران انعطاف پذیرتر می شود و شرکت های دیگر وارد می شوند به همان اندازه هم پژو می تواند انعطاف بیشتری داشته باشد. فقط در صورتی آن وضعیت دچار خطا خواهد شد که پژو از درون خود و از داخل در حال باخت بازارهای جهانی باشد. اگر این اتفاق بیفتد روابط پژو با ایران خودرو نمی تواند پژو را نجات دهد، ولی اگر پژو در درون خود نیرومند باشد، حتماً اولویت بیشتری برای بهره گرفتن از شرایط جدید بازار ایران مثلاً نسبت به ژیان یا فولکس واگن و بقیه خواهد داشت. یعنی چرا الان در ایران خودرو لوکس به شدت و به فراوانی در حال وارد شدن است؟ ولی خودرو سواری ارزان قیمت نمی شود؟ چرا؟ برای اینکه من حدس می زنم چهار، پنج هزار میلیارد تومان ارزش سرمایه گذاری هر یک از دو شرکت ایران خودرو و سایپا در شبکه های خدمات بعد از فروش است یعنی الان اگر کسی بخواهد شبکه را که ایران خودرو و سایپا دارند ایجاد کند شاید یک چیزی بین هشت تا ۱۰ هزار میلیارد تومان هزینه لازم داشته باشد. چه به لحاظ قطعات چه به لحاظ تجهیزات و چه به لحاظ ماشین آلات. چه به لحاظ ساختمان ها و زمین و چه به لحاظ نیروی انسانی. این اتفاق اگر بخواهد بیفتد، مثلاً هر شرکت دیگری در ایران سه تا چهار میلیارد دلار لازم دارد فقط برای اینکه در شبکه خدمات صرف کند. در غیر این صورت هیچ بیزینس و هیچ خودرویی نخواهد بود. برای اینکه باید بتوانند ۷۰۰ هزار تولید کنند تا بتوانند چنین شبکه ای صرف کنند. اینکه یک شرکت دیگری بتواند جای پژو در ایران خودرو را بگیرد به نظر من در کوتاه مدت بسیار غیرممکن است. مگر اینکه شرکت پژو به طور کلی قابلیت انعطاف پذیری اش را در برابر نوسانات تحولات بین المللی از دست داده باشد و به طور کلی شرکت در درون خود رو به شکست باشد که طبیعتاً در مورد روابط خود با ایران هم تاثیرگذار است. *مدیر فروش اسبق ایران خودرو دیزل