پرشین خودرو: قیمت و کیفیت خودروهای تولید داخل طی سال های اخیر به یکی از مهم ترین بحث های چالش برانگیز بین خودروسازان و منتقدان تبدیل شده ,و بسیاری از آنان کیفیت را پایین و قیمتها را غیر واقعی و ناعادلانه می دانند.
به گزارش «پرشین خودرو»، از سوی دیگر خودروسازان از نامناسب بودن محیط کسب و کار و بالا بودن هزینههای تولید، به عنوان عامل اصلی گرانی محصولات خود ذکر میکنند.
در تازه ترین انتقادات مطرح شده بر عملکرد خودروسازان در اتاق بازرگانی، منتقدان، بازار خودرو ایران را انحصاری دانسته و عنوان می کنند که بالا بودن تعرفه واردات خودرو یک بازار آماده و راحت الحلقوم برای خودروسازان به وجود آورده که مشتری در این بازار حق انتخاب نداشته و ناچار به انتخاب یک محصول تحمیلی شده است در حالی که خودروسازان نامناسب بودن فضای کسب و کار در ایران را در کنار عواملی همچون قیمت گذاری دستوری، تحریم های بین المللی، اجرای طرح هدفمندی یارانه ها، مشکلات موجود در قانون تجارت، تامین اجتماعی، ارز و بالا بودن سود تسهیلات بانکی را به عنوان دلایلی مطرح می کنند که منجر به افت کیفیت تولیداتشان شده است.
در این بین، بانکها از دید خودروسازان متهم ردیف اول شمرده می شوند به نحوی که به اعتقاد بسیاری از کارشناسان، نرخ بالای سود تسهیلات بانکی و سنگ اندازی بانک ها در اعطای تسهیلات توجیه پذیری تولید را زیر سوال برده است.
در این جدال چالش برانگیز مشاور انجمن خودروسازان هر دو طرف را محق دانسته و دلیل مباحث مطرح شده را در تفاوت دیدگاه و زاویه دید منتقدان و خودروسازان می بیند.
داوود میرخانی رشتی با بیان اینکه این تفاوت زاویه دید را می توان اینگونه تعبیر کرد، گفت: خودروسازان خورشید را گرد می بینند در حالی که منتقدان عنوان می کنند که خورشید گرم و داغ است و در حقیقت هر دو طرف راست می گویند و در عین حال نمیخواهند سخن یکدیگر را نیز قبول کنند.
وی در مورد نوع رفتار بانکها با شرکتهای خودروساز گفت: همه جای دنیا نرخ سود تسهیلاتی که به صنعتگران میدهند، بین دو تا چهار درصد است، اما در ایران یک شرکت خودروساز باید چند برابر این رقم را به بانکها بدهد.
میرخانی رشتی با اشاره به انتقاد از کمبود وامهای بلند مدت افزود: در حال حاضر بانکها به جای آنکه تسهیلات بلندمدت به خودروسازان بپردازند، تسهیلات کوتاه مدت پرداخت میکنند که این موضوع یکی از دلایل اصلی بدهکار ماندن خودروسازها به سیستم بانکی است.
وی توضیح داد: روند تولید خودرو، فرآیندی زمان بر به حساب میآید، بنابراین باید وامهای بلندمدت به خودروسازان داد، تا پس از به بار نشستن سرمایهگذاریها، آنها قادر به بازپرداخت بدهی خود به سیستم بانکی باشند.
میرخانی گفت: در حال حاضر چون بیشتر وامها کوتاهمدت است، خودروسازان نمیتوانند به موقع از پس بازپرداخت آنها بربیایند و با توجه به جریمههای دیرکرد، همواره جزو بدهکاران بزرگ بانکی به شمار میروند.
وی با اشاره به اینکه یکی دیگر از مشکلات اساسی زنجیره خودروسازی کشور، تامین سرمایه در گردش لازم برای تولید است، اظهار داشت: در دنیا معمولا این تامین سرمایهگذاریها توسط بانکها انجام شده و نرخ سود بسیار کمی نیز از صنعتگران دریافت میشود، اما در کشور ما اوضاع به گونهای دیگر بوده و روند کار برای خودروسازها سخت است.
وی با تاکید بر نرخ سود فعلی و جریمههای دیرکرد و کارمزد، گفت: خودروسازان داخلی هم اکنون در خوشبینانهترین حالت، 20 درصد سود به بانکها میدهند که اگر واقع بینانه تر به این موضوع نگاه کنیم، سود پرداختی آنها 26 درصد است.
میرخانی با بیان اینکه علاوه بر مسایل فوق الزام تغییرات دستوری قیمت خودرو از سوی دولت، فشار مضاعفی به خودروسازان وارد کرده است، ادامه داد: طی 14 سال اخیر شاهد افزایش 700 درصدی قیمت کالاها در کشور بوده ایم در حالی که طی این مد بهای خودرو تنها 32 درصد بالا رفته است.
وی ادامه داد: این سرکوب مالی و اعمال فشار بر خودروسازان به دلیل ثابت نگه داشتن قیمت خودرو، به ضرر قطعه سازان بوده چرا که باعث شده تولیدکنندگان برای کاهش هزینه ها به سمت ارزانسازی قطعات حرکت کرده و از مواد ارزانقیمت و یا چینی در تولید قطعات استفاده کنند.
میرخانی اظهار داشت: در چنین شرایطی انتظار تولید محصولی با کیفیتی در سطح شرکتی مانند تویوتا نیازمند یک معجزه است چرا که شرایط تولید برای خودروساز ایرانی و تویوتا یکی نیست.
وی همچنین به رشد قیمت مواد اولیه اشاره کرد و گفت: در طی دو سال گذشته در مجموع 629 میلیارد تومان رشد قیمت مواد اولیه مانند ورق فولاد، آلومینیوم، پتروشیمی، رنگ، لاستیک و ... برای خودروسازان رقم خورده در حالی که خودروسازان زیر گیوتین نهضت کاهش قیمت قرار داشتهاند.
به گفته وی، کسانی که خودروسازی ایران را با تویوتا مقایسه می کنند باید بستر یکسانی برای محیط کسب و کار از قبیل، سود تسهیلات بانکی، بیمه، ارز، قانون تجارت و کار را نیز برای هر دو در نظر بگبرند.
میرخانی ادامه داد: فضای کسب و کار در ایران شبیه یک استخر جیوه است که شناگر با وجود همه تلاش ها و دست و پا زدن ها حرکت چندانی نمی تواند انجام دهد و هر چه بیشتر دست و پا بزند بیشتر خسته می شود. مسوولان محترم باید به فکر تخلیه جیوه و جایگزینی آب باشند وگرنه در این شرایط نفس گیر بنده، پوستین دوز، منطقی، نجمالدین و یا هر کس دیگری نمیتواند صنعت خودرو ایران را متحول کند.
کد خبر 6975
نظر شما