«نوروز» بدون سفر، «نوروز» نیست، آمارها نشان می‌دهد که امسال 20میلیون خودرو در خط استارت سفر قرار دارند و درست در آستانه نوروز، با شلیک توپ سال تحویل، «مسابقه مسافرت» هم آغاز خواهد شد.
عده‌ای جاده‌ها و خیابان‌های کشور را با پیست مسابقات اتومبیل‌رانی اشتباه می‌گیرند و گمان می‌کنند سفر مسابقه است و باید پیروز این مسابقه باشند.
اگر زودتر از دیگران نرسند گویی شکست سختی در زندگی متحمل می‌شوند. عده‌ای اما به آرامی می‌رانند، فقط کافیست کسی از آنها سبقت غیر مجاز بگیرد، یا ببینند چند خودرو با سرعت از آنها عبور می‌کند، ناگهان آدرنالین خونشان افزایش می‌یابد، فشار پا را بر پدال گاز بیشتر می‌کنند و ناخواسته وارد مسابقه مسافرت می‌شوند.
در مسابقه مسافرت مهم رسیدن سریع به مقصد است، طول سفر مهم است و نه عرض آن، نه فرصتی برای دیدن شکوفه‌های بهاری داریم نه زمانی برای اندیشیدن، فقط نگاهمان به حریفان، زمان مسابقه و فرصتی برای سبقت است.
متاسفانه هر ساله برگذاری مسابقه مسافرت در ایران تلفاتی هم دارد، صدها نفر کشته می‌شوند، هزاران نفر مصدوم و صدها هزار نفر غمگین حوادث تلخ «مسابقه مسافرت»!
امسال شرکت 20میلیون خودرو در این مسابقه احتمال افزایش تلفات را بالا می‌برد. اما چه کنیم که اسیر دست این رقابت‌ها نشویم، آیا می‌توانیم عرصه این مسابقه را عوض کنیم؟ آیا می‌توانیم به جای انتقال استرس به مردم، آرامش در سفر را به آنها هدیه دهیم؟
به نظر من تنها باید یک کار کرد. همان کاری که اخلاق از همه ما می‌خواهد. اگر سفرهای خود را با این پیام اخلاقی پیوند بزنیم خواهیم دید که مسابقه‌ای در کار نیست، مهلت دو هفته‌ای تعطیلات، فرصتی برای افزودن شادی است نه تلخی و ناکامی، تنها کافیست در خیابان‌ها و جاده‌ها «به‌گونه‌ای رانندگی کنیم، که دوست داریم دیگران هم به همان‌گونه برانند» تنها کافیست اندکی صبور باشیم تا خدایی نکرده مسبب رنجی در زندگی کسی و یا آسیبی به زندگی خودمان نباشیم.

- احمد فرهادی کارشناس اقتصادی