در همین حال در بسیاری از كشورهای پیشرفته صنعتی نیز حتی نصب ایربگ راننده به عنوان امكانات اضافی (آپشن) محسوب می شود و اغلب این امكانات با درخواست مشتری بر روی خودرو نصب شده و اجبار تلقی نمی شود. محمد حسن شجاعی فرد رئیس پژ‍وهشكده خودرو نیز معتقد است كه در بسیاری از كشورهای اروپایی و آمریكایی ایربگ ابتدا با هدف جلوگیری از آسیب رسیدن به رانندگان دائم اخمر طراحی شده و ضرورتی ندارد تمام رانندگان به ویژه در ایران از آن استفاده كنند. زیرا در بسیاری از موارد مشاهده شده است كه در تصادفات شدید حتی ایربگ عامل خفگی راننده یا سرنشینان شده است. بنا براین نمی توان با الزامات قانونی نصب ایربگ راننده یا سرنشین را اجباری كرد. از سوی دیگر دستگاههای اجرایی ذی ربط در حال بر نصب ایربگ دوم پافشاری می كنند كه هنوز فرهنگ رانندگی در بسیاری از موارد دارای اشكال بوده و حتی بسیاری از رانندگان اصول اولیه و قوانین و مقررات مربوط به رانندگی را رعایت نمی كنند. در چنین شرایطی نمی توان انتظار داشت كه ایربگ به عنوان یك عامل بازدارنده عمل كرده و مانع بروز بسیاری از تخلفات شود. چه بسا در شرایط فعلی مشاهده می شود كه بسیاری از سرنشینان خودروها از بستن كمربند ایمنی امتناع می كنند و همین مساله خود عامل اصلی افزایش تلفات در حوادث رانندگی است. بنا براین در نخستین گام باید فرهنگ سازی در عرصه عمومی را در دستور كار قرار داد و با كمك دیگر نهادهای اجتماعی و مدنی به تقویت آن كمك كرد. اما الزام خودروسازان به نصب ایربگ دوم در شرایطی صورت می گیرد كه نه تنها تكنولوژی و دانش فنی تولید ایربگ در كشور وجود ندارد و این الزام تنها منافع وارد كنندگان را تامین می كند و هزینه آن را بر دوش مصرف كننده تحمیل می كند. از طرفی به نظر می رسد نصب ایربگ دوم بر روی محصولات داخلی برای خودروسازان امكان پذیر نبوده و مشكلات متعددی را برای آنان به دنبال خواهد داشت. با این حال و در شرایطی كه امسال به عنوان تولید ملی، حمایت از كار و سرمایه ایرانی نامگذاری شده و از سوی دیگر روابط غیر عادی تجاری دیگر كشورها بر اقتصاد ایران سایه افكنده است، نباید با افزایش فشارهای داخلی مشكلات دیگری را برای خودروسازان داخلی ایجاد كرد.