به گزارش پرشین خودرو، در قاره اروپا، 44 کشور وجود دارد که با زبان ها و فرهنگ های بسیار متنوع در کنار هم زندگی می کنند و اگر قرار باشد تمامی برندهای ناشناخته در این قاره معرفی شوند، نیاز به نوشتن یک کتاب است و در این خبر نمی گنجد. بنابراین در این جا فقط 11 خودروی خاص معرفی شده اند که هم مدرن هستند و هم قابلیت های خاص دارند. بنابراین از افزودن خودروهای ارزان یا خودروهای ملی این کشورها در این فهرست پرهیز شده است. این خودروهایی که اینجا معرفی می شوند، مفهومی یا در حد طراحی [که به تولید انبوه نرسیده] هم نیستند. خیلی از خودروسازان دنیا فقط برای به رخ کشیدن توانایی ها یا در نمایشگاه های بین المللی خودروهای مفهومی را به نمایش می گذارند که ممکن است هرگز تولید نشود و هرگز رنگ خیابان را نبیند. از افزودن خودروهای رونمایی شده ای که به مرحله پلاک شدن نرسیدند هم پرهیز شده است. اما برویم سر اصل مطلب:

توشِک رنوواتو تی500 [Tushek Renovatio T500]: آجوآ توشِک راننده سابق خودروهای مسابقه ای از کشور اسلونی در سال 2012 کمپانی با نام خود تأسیس کرد که محل آن فرودگاه نظامی متروکه بود و در آن تست جاده ای هم احداث کرد. حاصل این کمپانی خودروی «رنوواتو» بود که 2,403 پوند وزن داشت و قوای محرکه آن از شرکت خودروسازی آئودی تأمین شده و صفر تا صد آن 3.7 ثانیه است. این خودرو با عملکرد [قدرت، سرعت و شتاب] بالا به حساب می آید. این خودروی با موتور هیبریدی 950‌ اسب بخار توان دارد.

مینی موک [Mini Moke]: ابتدا این خودرو به عنوان نمونه اولیه برای استفاده نظامی توسط خود برند مینی [برند خوشنام بریتانیایی که اکنون بخشی از گروه خودروسازی ب ام و آلمان است] طراحی شد. اما طراحی درهای سبک، بدون سقف، و چرخ های کوچ آن به ذائقه مردم عادی بیشتر خوش آمد و عده ای خاص عاشق آن شدند. در سال 1964 اولین شکل غیرنظامی این خودرو طراحی و تولید شد و اکنون تحت برند موک بین الملل Moke International Limited برای استفاده در زندگی روزمره مردم تغییر مهندسی داد و در حال حاضر هم مشتریان خاص دارد.

کواله مَنگوستا [Qvale Mangusta]: الهاندرو دو توماسو پدر خودروی پانترا Pantera در سال 1996 برای ساخت خودرو بگوآ Bigua با واردکننده برندهای بوگاتی [از فرانسه به ایتالیا] و پانترا به ایتالیا وارد شراکت شد. قصد او این بود که خودروی مسابقه ای به خوبی TVR‌ [خودروی مسابقه ای موفق بریتانیایی ها] برای ایتالیایی ها خلق کند. شاسی آن را انریکه اسکالابرونی طراح خودروی فراری برای مسابقات فرمول1 طراحی کرد. طراحی بدنه آن را مارچلو گراندینی از لامبورگینی انجام داد. کمپانی فورد هم موتور 8 سیلندر با گنجایش 4.6 لیتررا تأمین کرد. در سال 1999 هم اولین محصول آن تولید شد که نام آن را De Tomaso Mangusta گذاشتند و برگرفته از نام های دهه 1970 بود. از این خودرو فقط 284 دستگاه تولید شده است.

ام جی ایکس پاور اس وی [MG XPower SV]: داستان مانگوستا به کواله ختم نشد. برند معروف ام جی انگلستان،‌ کواله را از ایتالیایی ها خرید، چون از لحاظ قانونی حق تردد در خیابان های آمریکا را داشت. برند ام جی انگلستان، یک شرکت تابعه کاملاً جدید از آن خلق کرد و یک کمپانی سوئدی به نام کاران Caran طراحی مجدد آن را برعهده گرفت و قرار شد با قیمت کمتری به تولید برسد.

پیتر استیونس طراح معروف مک لارن مخصوص فرمول1 ظاهر بیرونی آن را طراحی کرد و به آن چهره ای ستیزه جویانه داد. خودرویی که از ایتالیا شروع شد، 6 کمپانی دیگر را به خود دید تا به بریتانیا رسید و آخرین رتوش آن را هم بریتانیایی ها انجام دادند. به همین دلیل خیلی گران تر از آن چه تصور می شد از آب درآمد. سال 2003 که در معرض فروش قرار گرفت موفق نبود. سرانجام هم فقط 80 دستگاه از آن تولید و فقط 1 دستگاه از آن وارد خاک آمریکا شد. اعتقاد بر این است که همین خودروی ایکس پاور اس وی بود که دخل ام جی را درآورد و آن را به ورشکستگی رساند. اگر هم دلیل اصلی ورشکستگی نبود حتماً یکی از عوامل مؤثر بود.

مازانتی اوانتارا [Mazzanti Evantara]: اول بار به عنوان یک کسب و کار بازسازی خودرو شروع به کار کرد اما حالا دو بخش دارد. یک بخش هنوز هم همان کار بازسازی خودرو را انجام می دهد اما بخش دوم آن مشغول طراحی و تولید ابرخودروها به روش دستی است. تا به حال هم فقط مدل اِوانتارا را ارائه کرده است. هرچند که در بین ابرخودروها، خیلی خاص و پیچیده نیست، فقط قوای محرکه آن در وسط بدنه شورولت LS7 هشت سلیندر تعبیه شده است. بخشی از محبوبیت آن هم این است که کار انجام شده روی بدنه و تزئینات داخل به روش دستی و به سفارش مشتری انجام می شود. صفر تا صد آن 3.2 ثانیه است. حداکثر سرعت آن 217 مایل در ساعت [350 کیلومتر در ساعت] است. بالاترین مدل آن اوانتارای 781 است که 781 اسب بخار توان دارد.

لوتک سیریوس [Lotec Sirius]: این کمپانی آلمانی از سال 1960 شروع به تولید خودروهای مسابقه ای کرد. اما بعد تولید پنل های بدنه فایبرگلس برای خودروهای پورشه را به فعالیت های خود افزود. در دهه 1990 هم مرسدس بنز به جمع مشتریان این برند پیوست. این برند فقط خودروی خاص سفارشی به تعداد معدود می سازد. یکی از مشتریان آن تاجر ژاپنی، دیگری تاجر امارات متحده عربی است. خودروی سفارشی برای مشتری امارات، 5 سال زمان برده که قوای محرکه آن از کمپانی بنز با 8 سیلندر و گنجایش موتور 5.6 لیتر است و 1000 اسب بخار توان دارد. اولین ابرخودروی این برند سیریوس Sirius‌ نامگذاری شده و موتور 12 سیلندر آن را بنز در اختیار گذاشته و گفته می شود 1200 اسب بخار توان دارد. متأسفانه فقط 1 دستگاه از این خودرو تولید شده است اما این کمپانی در آلمان در حال تأمین رینگ و چرخ برای برندهای آلمانی است.

دایملر دابل-سیکس [Daimler Double-Six]: بسیاری از هواداران جاگوار ایکس جی Jaguar XJ‌ دوست دارند که پولدار و صاحب ذوق به نظر برسند. مخصوصاً جاگواری که علامت [badge] دایملر داشته باشد. معمولاً این دسته از خودروهای جاگوار با بج دایملر از لحاظ روتوش نهایی بسیار با کیفیت هستند. دایملرهای دابل-سیکس مدرن در حقیقت خودروهای به روز شده ی جاگوار XJ12 کوپه یا سدان هستند که بین سال های 1993 تا 1997 عرضه شده بودند.

رنو5 توربوی2 [Renault 5 Turbo II]: رنو5 یکی از خودروهای پرطرفدار دهه 80 میلادی است. در حقیقت رنو در آن دوره این خودرو را در برابر خودروی مسابقه ای لانچیا استراتوس طراحی کرده بود و برعکس رنو5 های عادی که موتور آن در جلو قرار دارد، رنو5 توربو2 موتورش در عقب تعبیه شده است. سامانه توربوشارژ به این خودرو توان 158 اسب بخار داده بود. رنو برنامه ریزی کرده بود 3000 دستگاه از این نوع توربو2 را در بازار آمریکا به فروش برساند که هرگز محقق نشد.

اسپانیا جی تی اِی اسپانو [Spania GTA Spano]: آرزوی خیلی از رانندگان مسابقه ای این است که روزی برسد بتوانند یک خودروی اسپورت را به تولید انبوه رسانده و راهی خیابان ها کنند. این رؤیای دومینگو اکوآ Domingo Ochoa راننده اسپانیای خودروهای مسابقه ای هم بود. او همراه تیمش سالیان زیادی را صرف تغییرات در موتور های 10 سیلندر دوج وایپر کردند و در سال 2013 هم جی تی اِی اسپانو را ارائه دادند. با توربوشارژری که به این خودرو افزودند، توان آن را به 900 اسب بخار رساندند. نسل دوم آن را هم در سال 2015 با 925 اسب بخار معرفی کردند که با همکاری شرکت نانوتکنولوژی گراف نانو Graphenano عرضه شد و ادعای آنها این بود که در بدنه این خودرو گرافین grapheme به کار رفته، ماده ای که هم سبک و هم بااستحکام است.

آداماستور [Adamastor P003RL]: این ابرخودرو هم داستان مشابه بقیه سوپرکارها دارد اما این بار در کشور پرتغال. شکل گیری یک ابرخودرو به بودجه آن بستگی دارد و مجموعه قطعاتی که با این بودجه می توان سر هم کرد. ویژگی این ابرخودرو به کارگیری آلومنیم در شاسی آن است و ویژگی دیگر آن تنظیمات خاص سیستم تعلیق آن است که وفق پذیری خاصی به آن داده است. بدنه آن نیز کامپوزیتی است و موتور آن قابلیت تیون کردن بالایی دارد و از کمپانی فورد تأمین شده است. در نام این خودر Poo3RL‌ عدد 3 نشانه نسل سوم و RL‌ مخفف Road Legal به معنی آن است که اجازه پلاک شدن و حضور در خیابان ها و جاده ها را دارد.

دونکرورت دی8 کاسورث [Donkervoort D8 Cosworth]: این خودرو ابتدا جز در هلند سر و صدایی به پا نکرد تا این که مدل D8‌ آن برگرفته از لوتوس و کاترهام7 تغییر شکل داد. حالا هم طرفداران خاص این ابرخودرو، آن را با این مفهوم می شناسند که «کوتاه نمی آید». ضمن این که این دی8 کاسورث یک تقلید یا کپی کاری از کارتهام 7 نیست بلکه مجهز به موتور 4 سیلندر افسانه ای فورد سییرا کاسورث با توربوشارژر است. با یک راننده ماهر صفر تا صد آن 4.1 است.