به گزارش «پرشین خودرو»، این اتوبان که نسبت به اکثر اتوبان های شهری، تازه ساز است، برغم اهمیت ارتباطی و آراستگی اش، یکی از خطرناک ترین معابر شهر است. یکی از علل این خطرناکی، شیب اتوبان است که به ویژه در روزهای بارانی و برفی، احتمال تصادف را تشدید می کند. به علاوه، اتوبان امام علی (ع) را شاید بتوان پیچ در پیچ ترین اتوبان شهری تهران نامید زیرا در بخش عمده ای از مسیر آن، نمی توان یک یا دو کیلومتر را در مسیر مستقیم رانندگی کرد و مدام باید در پیچ و تاب اتوبان پیچید و جلو رفت. این نکات، به علاوه اندک بودن نسبی بار ترافیک در این اتوبان، باعث شده است تا کنون تصادفات جرحی و فوتی متعددی در آن شکل بگیرد و پلیس نیز که حداکثر سرعت مجاز در اتوبان های شهری را 110 کیلومتر اعلام کرده، این رقم را در این اتوبان به 80 کیلومتر در ساعت تقلیل دهد. با این حال، موارد پیش گفته، تنها وجوه خطرناک این اتوبان نیستند، بلکه رودخانه ای که از وسط دو مسیر رفت و برگشت اتوبان می گذرد، مزید بر علت شده است تا رانندگی در اتوبان امام علی(ع)، در حد اعلای خطر باشد و احتمال مرگ، به طرز مضاعفی افزایش یابد. البته شهرداری، بخش عمده رودخانه را با سازه های بتونی پوشانده است تا از سقوط خودروها در آن، جلوگیری کند ولی در نقاط زیادی از این اتوبان، رودخانه سرپوشیده نیست و این احتمال که با کوچکترین تصادف یا انحراف از مسیر، خودروها به رودخانه بتنی سقوط کنند و ضریب آسیب شان بالا برود، وجود دارد. البته احتمالاً این بخش های سر باز، بنا به ملاحظاتی فنی برای زمان هایی مانند سیل یا جهت لایروبی و نظایر این باشد ولی این ها، دلایل موجهی برای ناامن کردن دائمی اتوبان نیستند و این بخش ها را می توان با سازه های توری-فلزی متحرک که در مواقع نیاز قابل برداشتن و جابجایی باشند، پوشاند. در صورت افتادن خودرو و سرنشینان در این رودخانه، با توجه به جریان آب در آن که به دلیل شیب رود در برخی نقاط بسیار شدید است ،افراد به درون بخش های سرپوشیده رودخانه کشیده می شوند و عملیات نجات، بسیار سخت می شود زیرا قبل از آن، باید عملیات تجسس نیز برای یافتن قربانیان صورت گیرد. آنچه این سناریو را محتمل تر و اتوبان را خطرناک تر می کند این است که بسیاری از طول مسیر، حتی گاردریل هم ندارد و بین خودرویی که با سرعت از اتوبان می گذرد و دره بتونی رودخانه، تنها یک خطای کوچک رانندگی و اندکی چمن فاصله است. به نوشته عصر ایران، متأسفانه تابلو های هشدار دهنده درباره خطر سقوط در رودخانه هم در این اتوبان نصب نشده است. جالب توجه اینجاست که بخش هایی از روخانه سرپوشیده شده است اما در بعضی نقاط، کنار رودخانه سرپوشیده، گودال هایی وجود دارد که سقوط در آنها، احتمال مرگ را شدیداً افزایش می دهد. بی گمان می توان با تکمیل عملیات پوشش رودخانه - ولو با سازه های توری،فلزی - و نیز تجهیر همه قسمت های اتوبان به گارد ریل یا حفاظ های استانداردتری مانند سیم حائل و البته کنترل سرعت در این اتوبان، کاری کرد که مردم این گذرگاه را به همان زیبایی اش بشناسند نه به خطرناکی و مرگ آوری اش. حیف است که این همه زحمت و هزینه که برای ساخت اتوبان امام علی(ع) صرف شده، به خاطر مسائلی کوچک و کم هزینه، هدر رود و این اتوبان، قاتل جان شهروندان شود.