به گزارش «پرشین خودرو»، محمدرضا نجفی‌منش با اشاره به قیمت‌گذاری‌خودرو با ارز مبادله‌ای اظهار داشت:‌ هر چند مبنا قرار دادن ارز مبادله ای موجب افزایش قیمت خودروهای داخلی می شود، اما همانگونه كه مردم با قیمت بنزین كه از 100 تومان به 400 و 700 تومان رسید و قیمت نان كه از 100 تومان به 500 تومان رسید با قیمت های جدید خودرو نیز كنار می آیند. وی با بیان اینكه حتی با در نظر گرفتن مبنای ارز مبادله ای باز هم از قیمت واقعی خودرو فاصله داریم به ایلنا گفت: در حال حاضر نقدینگی در كشور 6 برابر شده اما قیمت خودرو افزایش چندانی نداشته است و 6 برابر نشده است و می تواند همچنان افزایش یابد. وی گفت: البته ممكن است خرید خودرو برای بخشی از جامعه سخت شود اما با ارائه تسهیلات می توان به آنها نیز كمك كرد. نجفی منش خاطر نشان كرد: خودروسازان با اتخاذ این تصمیم می توانند تا حدودی از ضرر و زیان خود بكاهند. وی ضمن تأکید براینکه از دولت می‌خواهیم در تأمین مواد اولیه و قطعات نیز ارز مبادله‌ای در اختیار خودروسازان قرار دهند، افزود: در حال حاضر خودروسازان مواد اولیه خود را به سختی آن هم در بازار آزاد تهیه می‌کنند. بر بی کسی مصرف کننده ایرانی باید گریست! این سخنان نجفی منش، رئیس سابق انجمن قطعه سازان خودرو است که امروز در یک مصاحبه خبری عنوان کرده است. سخنی که دو جنبه دارد: فشار و آسیبی که افراد اکنون در جامعه در کلیت حوزه اقتصاد باید تحمل کنند و دوم اینکه مصرف کننده چاره ای جز کنار آمدن با خواست دولت و فشار تولید کننده ندارد. به گزارش تابناک، افزایش مجدد قیمت خودرو در بازار رسمی و آزاد که با تصمیم اخیر رئیس جمهور برای مجوز دادن در خصوص قیمت گذاری خودرو با ارز مبادله ای رقم خورد، گویا خوب به مذاق خودرو سازان و قطعه سازان خوش آمده است. این امر از آنجایی هویدا است که گویا این طیف از صنعت، مصرف کننده را به عنوان یک سوژه برای رسیدن به خواست‌های سود محور ( اگر نگوییم سودجویانه) خود نگاه می‌کند. نجفی منش، رئیس انجمن قطعه سازان ایران، امروز در مصاحبه ای در خصوص افزایش قیمت خودرو با تعیین ارز مبادله ای گفته است: هر چند مبنا قرار دادن ارز مبادله ای موجب افزایش قیمت خودروهای داخلی می‌شود، اما همان‌گونه كه مردم با قیمت بنزین كه از ۱۰۰ تومان به ۴۰۰ و ۷۰۰ تومان رسید و قیمت نان كه از ۱۰۰ تومان به ۵۰۰ تومان رسید با قیمت‌های جدید خودرو نیز كنار می‌آیند. آقای نجفی منش راست می‌گوید، زیرا اکنون هم دولت و هم تولید کننده به خوبی رگ خواب مصرف کننده ای را که چاره ای جز تن دادن به اقدامات غیر کارشناسی و بعضاً ظالمانه را ندارد، به دست گرفته و شناخته‌اند. این سخن در یک جنبه به صنعت انحصاری خودرو در کشور باز می‌گردد. اما در یک جنبه کلی‌تر واجد واقعیتی است که طی چند سال اخیر افراد در جامعه با آن روبرو بوده اند. در افزایش بهای کالاهای داخلی و وارداتی (با منطق و بی منطق) تنها چیزی که گویا مد نظر واقع نمی‌شود، مصرف کننده و پولی است که از جیب وی می‌رود. از دید تولید کنندگانی این چنینی، مصرف کننده که چاره ای جز تن دادن به خواست آن‌ها را ندارد، در نهایت مجبور است خود را با قیمت‌های یک بازار کاملاً انحصاری وفق دهد یا به قول نجفی منش با آن کنار بیاید. دولت نیز که گویا از این واقعیت به خوبی با خبر است، در آنجا که دیگر در مقابل فشار تولید کننده توانی از خود نمی‌بیند، مصرف کننده را مانند طعمه ای قربانی خواست تولید کننده می‌کند. بسیار پیرامون صنعت خودرو و ضعف‌های ساختاری آن طی ماه‌های اخیر سخن گفته شده. اما نگاه متولیان این صنعت به مصرف کننده و بازار، فاتحه خوانی بر حقوق مصرف کننده است. فاتحه ای که البته سال‌ها است صنعت خودرو با رضایت خاطر می‌خواند! مصرف کننده ناچار باید تن به قیمت‌های جدید بدهد و نجفی منش در اینجا حق مطلب را ادا کرده است. به نوشته تابناک، نجفی منش حق مطلب را می‌گوید، زیرا هنوز به خاطر داریم که در سال‌های اخیر، قیمت خودرویی مانند پراید از کجا به کجا رسیده است! و همچنان این خودرو خریدار دارد چون خریدار چاره و گزینه ای ندارد. نکته جالب در آنجا است که در آخرین جوابیه ای که انجمن خودرو سازان برای پاسخ به خبر تابناک ارسال کرده بود، در آن از عنوانی در خور توجه برای صنعت خودرو استفاده شده بود: «صنعت مردمی خودرو سازی». آری این صنعت صنعتی مردمی است، اما از این دید که مردم و افراد برای آن حکم مهره‌هایی را دارند که از سوی متولیان به گرو کشیده می‌شوند تا خواست‌های یک صنعت انحصاری برآورده شود. چانه زنی دولت و این صنعت انحصاری در بالا، نتیجه ای جز بار شدن فشار بر پایین و کف جامعه ندارد و صداقت نجفی منش در بیان این نکته با سخنی نغز، کاملاً قابل تمجید است. «مردم با قیمت‌های جدید خودرو نیز کنار می‌آیند». این جمله ارزش بارها خوانده شدن و تأمل کردن را دارد. زیرا اکنون نجفی منش بخش مهمی از درماندگی، ناچاری، بی کسی و بی حمایتی مصرف کننده ایرانی، نه تنها در قبال قیمت خودرو بلکه در زمینه کلی اقتصاد این روزهای کشور را با این جمله نشان داده است. با بیانی که شباهتی کامل به تحقیر و تخفیف ارزش مصرف کننده ایرانی دارد!