به گزارش «پرشین خودرو»، فصل جدید مسابقات فرمول یک در تاریخ 17 مارس / 27 اسفند در آلبرت پارک ملبورن استرالیا آغاز خواهد شد. با توجه به اینکه تغییرات اندکی در قوانین مسابقات فرمول یک امسال داده شده، تفاوت میان خودرو سال قبل فراری (F2012) و خودروی امسال آنها، F138، به جای آنکه انقلابی باشد بیشتر تکاملی است. اگرچه چشمان ناآشنا تفاوت چندانی در فراری F138 مشاهده نمی‌کنند؛ اغلب بخش‌ها و سامانه‌های این خودرو بهبود یافته‌اند تا در عین حالی‌که اعتمادپذیری افسانه‌ای خودروهای فراری را حفظ می‌کند، عملکرد آن را به بیشینه خود برساند. به گزارش گیزمگ، اگر از قسمت‌های خارجی خودرو شروع کنیم، دماغه پله‌ای سرپهن ورودی‌های هوای جلو فراری F2012 تا حدی در خوردوی F138 مسدود شده است؛ که به ادعای مهندسان فراری علاوه بر ظاهر خودرو، آیرودینامیک آن را نیز بهبود داده است. با این حال، مهم‌ترین تغییرات در قسمت عقب خودرو رخ داده است، که باریک‌تر و مخروطی‌تر از F2012 است. آیرودینامیک F138 هنوز در حال پیشرفت و بهبود است، و انتظار می‌رود که آزمایش تونل باد حداقل تا آغاز مسابقات تعیین خط گراند پریکس استرالیا ادامه داشته باشد. باله‌های جلویی و عقبی F138 تقریبا چیدمانی مشابه خودرو فصل قبل فراری دارد. در زیر بدنه خودرو، میل کششی‌های سیستم تعلیق فنری جلو و عقب کماکان وظیفه نگهداری خودرو را بر عهده دارند؛ اما به نحوی تنظیم شده‌اند که تحت شرایط خاص خودرو را اندکی بلند کنند تا آیرودینامیک آن را بهبود بخشد. موتور F138، موتور تنفس طبیعی 2.4 لیتری 056 فراری است که از زمان صدور مجوز استفاده از موتورهای V8 توسط FIA در سال 2006 / 1385، انواع مختلف آن توسط فراری مورد استفاده قرار گرفته است. به گزارش خبرآنلاین، با توجه به سیاست‌های «سبز» FIA، امسال آخرین سالی است که این موتور تنومند در مسابقات فرمول یک مورد استفاده قرار می‌گیرد. از سال 2014 / 1393، موتورهای خودروهای فرمول یک به موتورهای توربوشارژ 1.6 لیتری 6 سیلندر تغییر خواهد کرد. یکی از بزرگ‌ترین ایراداتی که به مسابقات فرمول یک چند سال اخیر گرفته شده است، مشکلاتی است که خودروها برای طی کردن مسیر پیست با آنها مواجه هستند که باعث شده است مسابقات برای تماشاگران خسته کننده باشد. در پاسخ به این مشکل، قوانین مسابقات تغییر یافته‌اند تا سرعت خودروها در مسیرهای مستقیم افزایش یابد. خودرو F138 مجهز به سامانه فعال کاهش پسا (ADRS) است، که توسط راننده کنترل می‌شود و فشار رو به پایین باله‌ها را در مسیرهای مستقیم کاهش می‌دهد. در نتیجه سرعت خودرو در مسیرهای مستقیم بین 14 تا 16 کیلومتر افزایش می‌یابد. همچون همیشه، رقابت فراری در روی پیست تیوینیگ دقیق خودروهای فرمول یک خود است. زمانی‌که حاشیه امنیت بردن یک مسابقه یک ساعت و نیمه تنها چند ثانیه است، افزایش سرعت تنها به میزان 80 متر بر ساعت (که به اندازه سرعت حرکت حلزون است) می‌تواند نتیجه مسابقه را عوض کند.