به گزارش «پرشین خودرو»، خودروی «انتقال» که ترکیبی از خودروی سدان و جت خصوصی است، قرار است تا سال 2015 وارد بازار تجاری شود. این خودرو پروازی در ماه ژوئیه در نمایشگاه هوایی EAA AirVenture در اشکوش ویسکانسین به نمایش درآمده و سپس با تبدیل شدن به شکل یک جت، دو پرواز نمایشی 20 دقیقه‌ای را اجرا کرد. ساخت خودروی انتقال هفت سال طول کشیده و سال گذشته در یک پرواز آزمایشی موفق توانسته بود هشت دقیقه در آسمان بماند. این خودرو از دو صندلی، چهار چرخ و بال برخوردار بوده که بر روی زمین بسته شده و به شکل خودرو حرکت می‌کند. انتقال می‌تواند تا دو مسافر را حمل کرده و سوخت آن بنزین بدون سرب است. این خودرو از سوی سازمان هوانوردی فدرال آمریکا به عنوان یک هواپیمای ورزشی سبک و همچنین یک خودروی زمینی شناخته شده است. کاربران باید گواهینامه خلبانی داشته و همچنین باید یک آزمون را گذرانده و 20 ساعت پرواز را برای کسب مجوز استفاده از این فناوری تکمیل کنند. به رغم پیشرفتهای فناوری موجود در خودروی انتقال، منتقدان بر این باورند که این فناوری هنوز به شکل خودروهای پروازی دیده شده در فیلم‌های علمی تخیلی نیست. شرکت Terrafugia در پاسخ به این انتقادات، طراحی‌های مدل TF-X خودروی انتقال را در ماه مه منتشر کرده بود. این مدل به اندازه‌ای که در یک پارکینگ جا بگیرد، کوچک بوده و به باند فرودگاه برای پرواز نیاز ندارد. اگرچه خودروی انتقال نیازمند باند است، TF-X می‌تواند با استفاده از روتورهای روی بال‌ها از موقعیت عمودی برخاست کند. این روتورها مانند روتور بالگرد کار می‌کنند. قابلیت برخاست از حالت ایستا به این معنی است که کاربران می‌تواند مستقیما از روی جاده، پارکینگ و حتی از میان ترافیک به هوا بلند شوند. اگرچه برای این کار نیز به فضایی به قطر 30 متر برای باز شدن بال‌ها نیاز است. به گفته سازندگان، این مدل از ظرفیت حمل چهار مسافر با راحتی موجود در یک خودروی عادی برخوردار است. انتظار می‌رود این نمونه بتواند تا 805 کیلومتر را بدون توقف پرواز کند. مدل TF-X هنوز مورد آزمایش قرار نگرفته و قیمت آن نیز اعلام نشده است. شرکت Terrafugia امیدوار است بتواند نمونه‌های کاربردی این مدل را بین هشت تا 12 سال آینده برای فروش آماده کند. برای این نمونه نیز کاربران باید 20 ساعت پرواز را گذرانده و گواهینامه خلبانی داشته باشند. خودروی پروازی همیشه جایگاه خاصی در تصورات آمریکایی‌ها داشته و مخترعان از دهه 1930 در تلاش برای ساخت این نمونه‌ها بوده‌اند.