به گزارش «پرشین خودرو»، خودروسازی به دلیل جایگاه خاص محصولی كه تولید می كند، شبكه بزرگی از فعالیت ها را در خدمات پس از فروش نیز ایجاد می كند تا محصولی كه به دست مشتری می رود، در طول عمر خود از خدمات تعمیراتی برخوردار شود. پس زنجیره ارزش در صنعت خودرو، هم قبل از تولید محصول نهایی و هم بعد از آن را در بر می گیرد. لوکوموتیو صنایع به دلیل ویژگی هایی كه در بالا به آن اشاره شد و ارتباط با صنایع پیشین و پسین، خودروسازی لوكوموتیو صنعت یا صنعت صنایع نامیده شده و 60 صنعت مختلف مانند ریخته گری، ماشین کاری، لاستیک و پلاستیک، الکترونیک، چوب، شیشه، نساجی فولاد و مانند آن در ارتباط با آن فعالیت می کنند. به این ترتیب خودرو، زنجیره ارزش بزرگی از صنایع گوناگون را در بر داشته و با در بر داشتن طراحی، تامین، تولید، فروش و خدمات پس از فروش یکی از کامل ترین صنایع به شمار می رود. در کشورهای پیشرفته برای صنعت خودرو ارزش ویژه قایل هستند و در شرایط دشواری و بحران های اقتصادی، از آن حمایت می كنند. به عنوان مثال در بحران اقتصادی سال 2009، دولت امریکا برای جلوگیری از نابودی شركت جی. ام.، آن را به قیمت 170 میلیارد دلار خریداری كرد. از سوی دیگر در تمامی سفرهای خارجی سران بلندپایه دولت های غربی، مدیران صنایع بزرگ خودروسازی آنان هم حضور دارند. 11درصد اشتغال صنعتی به گزارش موج، در سال 2011 صنعت خودروی جهانی، 84 میلیون و ایران یك میلیون و 600 هزار دستگاه خودرو تولید كرد. در سطح جهانی 9 میلیون نفر در صنعت خودرو مشغول به كار بودند كه برابر با هشت درصد اشتغال صنعتی آنان است. این تعداد در ایران 800 هزار نفر است كه 11 درصد اشتغال صنعتی را در بر می گیرد. ورود خودروهای خارجی، اشتغال بخش وسیعی از نیروی كار فعال در بخش صنعت را با خطر روبه رو می كند. این امر نه تنها از نظر اقتصادی به خانواده هایی كه از صنعت خودروسازی بهره می برند، زیان می رساند، بلكه نیروی انسانی را با بحران های روحی روانی ناشی از بی كار شدن و عاطل شدن استعداد، دانش و تجربه افرادی است كه در این بخش كار می كرده اند. به غیر از گروه های بزرگی از جوانان كشور كه در بخش های تولید خودروسازی و قطعه سازی كار می كنند، گروه هایی از تحصیل كردگان نخبه نیز در این بخش جذب شده اند، كه با تعطیل شدن صنایع خودرو سازی بیش از پیش در دام پدیده فرار مغزها خواهند افتاد. فرار مغزها یكی از معضلات بزرگ جامعه ما است كه از سوی دیگر نهادها و دستگاه های دولتی به دنبال راهكارهایی برای جلوگیری از آن هستند. در سال 2011 فروش سالانه خودروسازان جهانی 1256 میلیارد یورو برای 13 خودروساز بزرگ و این عدد در سال 90 در ایران 25 هزار میلیارد تومان برابر با 25 میلیارد دلار بود. این آمارها نمونه های دیگری است كه اهمیت صنعت خودروسازی را نشان می دهد. ورود بی حساب خودروی خارجی به ایران و فروش آن در بازار، تنها به این دلیل كه سودهای كلان و سریعی را نصیب گروه های كوچكی از تاجران می كند، مبالغ قابل توجهی از درآمدی را كه از صنایع خودروسازی داخلی ایجاد می شود نیز منتفی می سازد. تولید صنعتی در سال های 73 تا 86 هجری شمسی، رشد تولیدات صنعت خودروی ایران 18 درصد، رشد صنعت هشت درصد و رشد اقتصادی چهار درصد و در سال های 87 تا 90 این شاخص ها به ترتیب 9 ، چهار و دو درصد بوده است. این آمارها نشان می دهد كه رشد تولید خودرو حدود دو و نیم برابر كل صنعت و بیش از چهار برابر میانگین رشد اقتصادی است. لذا تعطیل كردن این صنعت بزرگ كه پیامد ورود محصولات خارجی خواهد بود، یكی از عوامل موثر در رشد صنعتی را با تهدید روبه رو می كند. زنجیره بزرگ اقتصادی صنعت خودرو نه تنها نیاز جامعه را تامین می كند، بلكه نقش قابل توجهی در اقتصاد كلان دارد و شاخص های مربوط به نقش این صنعت در اقتصاد ملی از مزایای اقتصادهای مختلف جهان به شمار می رود. در ایران نیز افزایش نقش این صنعت در اقتصاد ملی به دلیل برخورداری از ظرفیت های سخت افزاری، نرم افزاری و دانش فنی روز جهان در بسیاری از زمینه ها، امكان پذیر است. افزایش واردات خودرو با این توجیه كه مردم شایسته سوار شدن بر خودروهای روز جهان هستند، افكار عمومی را از پرداختن جدی تر و عمیق تر به این موضوع و درك ابعاد دیگر آن، باز می دارد. در سال های اخیر فعالیت های تحقیق و توسعه در صنعت خودروی كشور گسترش یافته كه عرضه محصولات جدید و افزایش تنوع در محصولات از نتایج آن است. واردات خودروهای خارجی ممكن است فریبنده باشد، اما در بلند مدت نابودی صنعت و بی كاری و نا امیدی نیروی انسانی متخصص را به همراه دارد. در میان كشورها منطقه به ویژه خاورمیانه ایران تنها كشوری است كه از این درجه از صنعت خودروسازی برخوردار بوده و بسترسازی و ظرفیت سازی های مهمی در این سال ها در این بخش ایجاد شده است. سایر كشورهای منطقه مصرف كننده محصولات مختلف از صنایع خودروسازی دنیا هستند. در این میان تركیه وضع متفاوتی دارد و با برخورداری از قطعه سازی قوی، به تمام خودروسازی های اروپایی قطعه می فروشد و در عوض از خودروهای مختلفی كه در خود تركیه یا اروپا تولید می شود، بهره می برد. دیگر كشورها، به ویژه كشورهای عربی نفتی، صرفا مصرف كننده محصولات خارجی هستند و در حالی كه سراسر منطقه كم و بیش چنین وضعیتی دارد، دوام صنعت خودرو در ایران به آسانی ممكن نخواهد بود و دست اندركاران این بخش باید بهای بسیار سنگین تری را برای دفاع از آن بپردازند.