به گزارش «پرشین خودرو»، هر خانواده ایرانی سالانه بیش از دو میلیون و 628 هزار تومان برای حمل‌و‌نقل شامل هزینه رفت‌و‌آمد، خرید وسایل نقلیه شخصی و تعمیرات و سوخت وسایل نقلیه شخصی صرف می‌کند.

آن طور که بانک مرکزی ایران گزارش داده آخرین بررسی‌ها که در سال 1390 انجام شده نشان می‌دهد هر خانواده ایرانی دو میلیون و 30 هزار تومان برای حمل‌و‌نقل خود صرف می‌کند. با توجه به تورم 29.5 درصدی این بخش در سال 1391 این میزان تا پایان سال گذشته به دو میلیون و 628 هزار و 850 تومان برای هر خانواده ایرانی رسیده است.

اگر 21 میلیون خانوار ایرانی بخواهند ماهانه این میزان برای حمل‌و‌نقل خود صرف کنند آن وقت در مجموع سالانه 55 هزار میلیارد تومان صرف هزینه رفت‌و‌آمد، خرید وسایل نقلیه شخصی و تعمیرات و سوخت آن شده است.

با در نظر گرفتن این رقم و جمعیت بیش از 77 میلیون نفری ایران می‌توان محاسبه کرد که سالانه هر ایرانی 714 هزار تومان بابت ایاب و ذهاب خود خرج می‌کند. این رقم به منزله هزینه روزی حدود دو هزار تومان برای جابه‌جایی ایرانی‌ها است. البته این رقم برای 365 روز سال است وگرنه شاید هر ایرانی گاهی برخی روزها بیشتر و گاهی هم برخی روزها کمتر از این میزان صرف کند.

افزایش 2 برابری هزینه ایاب و ذهاب

به گزارش خبر آنلاین، آمارهای بانک مرکزی نشان می‌دهد که هزینه‌های مربوط به حمل‌و‌نقل خانوار از سال 1383 تا 1390 بیش از دو برابر رشد کرده است. با وجود این، میزان سهمی که خانوار از کل هزینه خود برای حمل‌و‌نقل صرف می‌کردند از 15 درصد سال 1383 به حدود 12 درصد کاهش یافته است. در واقع با افزایش میزان هزینه حمل‌و‌نقل خانوار، آنها سهم کمتری را برای حمل‌و‌نقل در نظر گرفته‌اند.

در سال 1383 هر خانوار ایرانی بیش از 907 هزار تومان برای حمل‌و‌نقل صرف می‌کردند که این رقم آن زمان 15 درصد از کل هزینه‌های خانوار سهم داشت اما در سال 1390 با وجود اینکه خانواده‌های ایرانی بیش از دو میلیون و 30 هزار تومان در سال برای حمل‌ونقل خود صرف کرده‌اند اما این میزان تنها 11.7 درصد از کل هزینه آنها بوده است.

موضوع قابل توجه دیگر این است که از سال 1383 تا سال 1388 معمولا سالانه حدود 100 هزار تومان به هزینه حمل‌ونقل خانوار اضافه می‌شد اما در سال 1389 این رقم افزایش به بیش از 125 هزار تومان و در سال 1390 به بیش از 400 هزار تومان رسید.

خرید وسیله نقلیه، بیشترین هزینه در حمل‌ونقل 

آن طور که بانک مرکزی اعلام کرده در میان سه مولفه هزینه خرید وسایل نقلیه شخصی، هزینه تعمیرات و سوخت وسایل نقلیه شخصی  و هزینه رفت‌و‌آمد خانوار، بیشترین سهم برای بخش خرید وسایل نقلیه شخصی است.

خانوار ایرانی در سال 1390 به صورت میانگین 6.1 درصد از کل هزینه خانوار خود (معادل یک میلیون و 61 هزار تومان) را صرف خرید وسایل نقلیه شخصی، 3.3 درصد (معادل 569 هزار تومان) را صرف هزینه تعمیرات و سوخت وسایل نقلیه شخصی  و 2.3 درصد (معادل 399 هزار تومان) را صرف هزینه‌های رفت‌وآمد کرده‌اند.

افت قدرت خرید وسیله نقلیه شخصی

در همین حال، در حالی در سال 90 سهم هزینه وسایل نقلیه شخصی از کل هزینه خانوار شش درصد بود که این رقم  در سال 1383 بیش از 10 درصد بود. در واقع اکنون خانوار ایرانی توانایی کمتری دارد که برای خرید وسایل نقلیه شخصی خود از کل هزینه خانوار خود هزینه‌ای را اختصاص دهد.

تاثیر ناگهانی هدفمندی بر هزینه ایاب‌وذهاب

خانوار ایرانی در حالی که سهم خرید وسایل نقلیه شخصی از بودجه خود را کاهش داده اما برای تعمیرات و سوخت وسایل نقلیه شخصی خود سهم بیشتری را نسبت به گذشته در نظر گرفته است. خانوار ایرانی در سال 1383 تنها دو درصد از کل هزینه خود را صرف تعمیرات و سوخت وسایل نقلیه شخصی می‌کرد اما در سال 1390 این رقم به 3.3 درصد رسیده است.

شاید این موضوع بیشتر از هر مساله‌ای ناشی از اجرای هدفمندسازی یارانه‌ها باشد. چرا که سهم هزینه تعمیرات و سوخت وسایل نقلیه خانوار نسبت به کل هزینه‌هایش از سال 1383 تا 1389 تنها 0.3 درصد رشد داشت اما در سال 1390 این میزان افزایش به یک درصد رسید.

رشد 2.6 برابری هزینه رفت‌وآمد

در عین حال در مورد هزینه‌های رفت‌وآمد نیز از نظر درصدی چندان تغییری رخ نداده است. اما میزان هزینه‌ای که خانوار برای رفت‌وآمد‌های غیر از وسایل نقلیه شخصی خود صرف کرده‌اند از 153 هزار تومان در سال 1383 به 399 هزار تومان در سال 1390 افزایش یافته است. در واقع طی این مدت میزان هزینه خانوار برای رفت‌و‌آمدهای بدون وسایل نقلیه شخصی بیش از 2.6 برابر شده است.

موضوع قابل توجه در این بخش نیز سال 1390 است که با اجرای هدفمندسازی یارانه‌ها میزان افزایش هزینه رفت‌وآمدهای بدون وسیله نقلیه شخصی خانوار برای اولین بار به بیش از 100 هزار تومان رسید. این در حالی است که میزان افزایش هزینه رفت‌وآمد خانوار بدون وسیله نقلیه شخصی در سال 1384 تنها پنج هزار تومان، سال 1385 معادل 22 هزار تومان، سال 1386 معادل 51 هزار تومان، سال 1387 معادل هشت هزار تومان، سال 1388 معادل 27 هزار تومان و سال 1389 معادل 27 هزار تومان افزایش یافته بود.