به گزارش «پرشین خودرو»، صنعت خودروسازی ایران، می تواند نان چربی باشد برای کارخانه های خودروسازی دنیا. صنایع خودروسازی، یکی از صنایعی بود که مورد تیررس تحریم ها قرار گرفت. تحریم ها گرچه صنعت خودروسازی ایران را هدف گرفت اما خودروسازان ایرانی به لطف تعرفه های بالا و انحضار بازار خود را سرپا نگه داشتند. اما ضلع دیگر تحریم ها خودروسازان فرانسوی بودند. آنها با تشدید تحریم ها و در پی ادغام با کارخانه آمریکایی جنرال موتورز، چشم خود را بر بازار ایران بستند. اما روزهای خوش آنان دوامی نداشت. سود رنو کاهش چشمگیری داشت و پژو رشد بیکاری را روی دست آمار فرانسوی ها گذاشت. سرانجام بعد از سنگ اندازی فرانسوی ها و با توافق ژنو، قرار شد تحریم های صنعت خودروسازی برای ۶ماه لغو شود. خبر لغو تحریم ها کافی بود تا خودروسازان از فرط شادی دست و پای خود را گم کنند. فرانسوی ها اما نگران بودند؛ نگران اینکه مبادا خودروسازان ایرانی دیگر رفیق قافله آنان نباشند. در بحبوحه نگرانی فرانسوی ها و گمانه زنی رسانه ها در نهایت گزینه ها روی اسم پژو و رنو نهایی شد. در واقع این بار نیز زور خودروسازان بر مردم چربید. چرا که مردم همانطور که تمایلی به سوار شدن بر برخی از خودروهای بی کیفیت و گران قیمت داخلی را ندارند، تمایلی هم به سوار شدن بر خودروهای فرانسوی ندارند. سابقه فرانسوی ها هم در ایران چندان خوب نیست. رنو که قرار بود زمانی خودرویی با قیمت ارزان تولید کند، با تیراژ پایین تولید، از ال نود خودرویی گران قیمت ساخت. پژو هم خودروهایی را که در دهه ۹۰ تولید می کرد و به نوعی از رده خارج محسوب می شد، به لطف انحصار بازار خودرو در ایران به مشتریان ایرانی فروخت. تصور می شد با لغو تحریم ها خودروسازان با جهشی رو به جلو گزینه های مطرح دیگری را به جز فرانسوی ها انتخاب کنند. اما در نهایت بازهم ایرانی ها نام فرانسوی ها را از سبد انتخاب ها بیرون کشیدند. انتخاب فرانسوی ها برای خودروسازان ایرانی یعنی عقبگرد سه ساله در صنعت خودروسازی! سوال اینجاست که چرا خودروسازان باز هم تنها فرانسوی ها را انتخاب کردند و به سراغ خودرو سازان کشورهای دیگر نرفتند. قضیه سیاسی نشود! از سویی مردم سوار شدن بر خودروهای کره ای و ژاپنی را بر فرانسوی ترجیح می دهند و از سویی دیگر با سنگ اندازی های آنها در جریان توافقات ژنو، از فرانسوی ها دلزده شده اند. در همین زمینه سید هادی حسینی، نماینده مجلس شورای اسلامی در گفتگو با افکارنیوز می گوید: « ما باید ظرفیت خودروسازان خود را در نظر بگیریم و بر اساس همان ظرفیت ها برنامه ریزی کنیم.». حسینی البته معتقد است برای حضور در صنعت خودروسازی «از هرکسی می تواند دعوت انجام شود.» وی تاکید می کند: «نباید با نگاه سیاسی به این موضوع نگاه کنیم. چرا که ممکن است هزینه برای ما داشته باشد. ما باید تکیه کنیم بر داشته هایمان و آنها را تقویت کنیم. اگر خواستیم بالاخره صنعتی را وارد کشور کنیم به آینده نگاه کنیم.» این نماینده مجلس تصریح می کند: «نگاه سیاسی نباید نداشته باشیم باید نگاه اقتصادی داشته باشیم؛ اینکه بتواند در کشورما جا باز کند و تبدیل به یک برند شود. ما نیز باید استفاده دراز مدت داشته باشیم. وگرنه ما می توانیم یک تصمیم سیاسی بگیریم و این تصمیم بار سنگین اقتصادی برای مردم و کشور داشته باشد.» فرانسوی ها شریک دزد و رفیق قافله! اما در مقابل حسینی، جعفر قادری، نماینده دیگر مجلس با حضور فرانسوی ها در ایران مخالف است. نظر او را در مورد حضور آمریکایی ها، ژاپنی ها و کره ای ها می پرسیم. وی می گوید: « حضور خودروسازان آمریکایی زیاد توجیهی ندارد اما حضور کره ای ها و ژاپنی ها موضوع بدی نیست. به نظر من حتی چینی ها شریک های مطمئن تری نسبت به فرانسوی ها هستند. با اینکه گفته می شود فرانسوی ها موضع مستقلی دارند اما آنها کاملا وابسته به سیاست های آمریکا هستند و در مواقع حساس ما را تنها می گذارند.» او تاکید می کند: «من معتقدم نباید خیلی روی فرانسوی ها حساب باز کنیم. حتی چینی ها با تکنولوژی پایین تر یا کره ای ها شرکای مطمئن تری هستند. فرانسوی ها در مواقع مختلف ما را تنها گذاشتند. به نظر من نباید تمام تخم مرغ هایمان را در یک سبد بگذاریم.» به گزارش افکارنیوز، جعفر قادری با اشاره به اینکه « روسیه هم می تواند به عنوان آلترناتیو مطرح شود» می گوید: «وقتی فرانسوی ها در شرایط سیاسی هم مشکلاتی را ایجاد می کنند چرا باید دلارها و منابع ارزی خود را در اختیار آنها قرار دهیم؟» به عقیده نماینده مردم شیراز در مجلس شورای اسلامی : «کره ای ها حتی راحت تر با ایران همکاری می کنند. از نظر سطح تکنولوژی هم وضعیت بدی ندارند و در سطح مناسبی قرار دارند. متاسفانه فرانسوی ها به راحتی تسلیم سیاست های آمریکایی ها می شوند و نمی شود روی حرف و تعهدات آنها حساب باز کرد.» ما معتاد فرانسوی ها شده ایم! عزت الله یوسفیان ملا با انتقاد از خودروسازان معتقد است تغییر خط تولید و حضور کشورهای دیگر در خودروسازی ایران چندان آسان نیست! نماینده مردم در مجلس شورای اسلامی می گوید: « در بحث دعوت از خودروسازان دیگر باید گفت قطعه سازانی داریم که در سراسر ایران پخش هستند. تغییر خط تولید از پژو به خودرویی مثل تویوتا مستلزم این است که تمامی قطعه سازان کشور تمام قالب گیری های خود را تغییر دهند.تا دانش از بالا به قطعه سازان برسد هزینه عظیمی تحمیل می شود. تولیداتی هم که در دست خودروسازان است، روی دست آنها می ماند.» وی ادامه می دهد:« متاسفانه آنها در فکر فناوری نبودند که صددرصد خودرو را از شرایط کنونی خارج و تولیدات را داخلی کنند و به دنبال آن این هزینه ها را نپردازیم. ما در ارتباط دانشگاهی با خودروسازان ضعیف بودیم و چون بخش پژوهشی را نداشتیم متاسفانه درجا زدیم و درنتیجه به خودروسازان فرانسوی معتاد شده ایم.» وی با یبان اینکه «الان هم تغییر خط تولید هزینه بالایی دارد» می افزاید: «درحال حاضر خود ایران خودرو و شرکت های بزرگ به قطعه سازان رقم های بزرگی را بدهکارند. درصورت ورود خودروسازان دیگر کشورها، قطعاتی که از قبل گرفته اند و توانایی پرداخت پولش را ندارند به قطعاتی دورریز تبدیل شده و باید تازه دنبال فرمولی جدید باشند. بنابراین به جای همکاری با کره ای ها در زمینه ساخت خودرو، خود خودرو را وارد می کنند.» او می گوید: «این کار هزینه بالایی دارد و نتیجه عدم پژوهش و اینده نگری شرکت های خودروسازی ایران است.» یوسفیان در ادامه انتقادات خود به خودروسازان بیان می کند: «چون خودروسازان ما فقط به فکر درآمد و تولید هستند. دولت نظارت لازم را نداشت و آنها را به حساب کتاب نکشید. درنتیجه به این وضع دچار شدیم.» از او در مورد تعرفه ها می پرسیم و اینکه اگر تعرفه ها کمتر از این میزان بود، قیمت خودروهای کره ای با پژوی فرانسه یکسان می شد. یوسفیان ملا می گوید: «تعرفه خودرو هرسال در قانون بودجه تکرار می شود. ما فقط یک سال در بودجه ۹۰، قصد کاهش تعرفه را داشتیم که با تشدید اعتراضات رقم تعرفه را بالا بردند و کاهش تعرفه در کمیسیون بودجه دوام نیاورد.» وی در مورد تعرفه واردات خودرو در بودجه سال ۹۳ نیز می گوید: « امسال هنوز به بحث تعرفه ها نرسیده ایم.»