به گزارش «پرشین خودرو»، وقتی که شما خودرو خیره کننده جدیدی در نمایشگاه بین المللی خودرو می بینید، حتما یک نفر باید فضایی برای این تازه وارد در بین کلکسیون میراث خودروسازی بشر پیدا کند و این که تا چه زمانی باید این خودروها حفظ شوند شاید تا ابد الدهر. حفظ و نگهداری از حداقل یک نمونه از خودروهای طراحی شده، برای آن که در موزه های آینده به نمایش درآید، به یکی از معضلات صنعت خودرو تبدیل شده است. اگر شما نیاز داشته باشید ون استیشن سیویک هوندا را که پانل چوبی داشت و در سال 1980 تولید شد ببینید، هوندا حداقل یک نمونه از آن را در ژاپن حفظ کرده است. حتی نیسان خودرو مفهومی [یعنی خودرویی که به تولید انبوه نرسیده و فقط در حد طراحی بوده و در نمایشگاه ها برای به نمایش گذاشتن توانمندی ها ارائه شده] شبیه به تخم مرغ به نام گوبی Gobi که در نمایشگاه دیترویت سال 1990 به نمایش گذاشته هنوز حفظ کرده. واقعیت این است که نگاه به آن نشان می دهد طراحان آن 25 سال جلوتر از مردم دنیا خلق می کردند. این شاسی بلند مناسب برای سگمنت C بازار هرگز به تولید انبوه نرسید اما هنوز نیسان آن را حفظ کرده است. نمونه دیگر شورولت بل ایر بود که در نمایشگاه دیترویت سال 2002 به نمایش در آمد اما هرگز تولید نشد اما همین خودرویی که با دست ساخته شده اکنون در پارکینگ خودروهای موزه ای در استرلینگ هایتس میشیگان نگهداری می شود. شاید بگویید چه کسی برای این خودروها ارزش قائل است. جواب طراحان و مدیران عامل نیاز دارند این میراث را حفظ کنند و در طراحی های بعدی خود از شکست ها و پیروزی های این خودروهای به موزه پیوسته استفاده کنند. در سال های اخیر هر ساله بر تعداد طراحی های نو افزوده می شود و هر یک هم حاصل هنر صنعت خودرو است. به احتمال زیاد 50 سال دیگر طراحانی خواهند بود که علاقه مند هستند کار هنر صنعت خودروی امروز ما را داشته باشند. دلیل آن در یک کلام خلاصه می شود: «میراث» گرگ والس مدیر مرکز میراث جنرال موتورز در حومه دیترویت می گوید: ما تاریخ عظیمی داریم. نگهداری از این مرکز کمک می کند داستان و تاریخچه صنعت خودرو را به خوبی بیان کنیم. والس می گوید که این مرکز فقط برندها و نام هایی را نگهداری می کند که مطمئن باشد برای آیندگان مهم هستند، خودروهایی که برای حفظ هویت جنرال موتورز مهم هستند. این خودروها برای طراحی و تحقیق اهمیت دارند. تقاضا برای استفاده از خودروهای قدیمی مشتریان خاص هم دارد مثل سازندگان فیلم های تاریخی. اگر مرکز میراث جنرال موتورز 5 خودروی کوروت مدل 1963 در اختیار داشت حتی یک ثانیه هم بی کار نمی ماند و از سراسر دنیا مشتری داشت. مشتری اصلی این مرکز میراث طراحانی است که با دقت در میان این خودروها به دنبال الهام می گردند تا در هنر خود به کار بگیرند. جنرال موتورز از سال 1980 به شکل کاملاً رسمی تصمیم گرفت به حفظ میراث بپردازد و به گردآوری خودروهای قدیمی و کلاسیک بپردازد. گرگ والس که اکنون عهده دار حفظ این مرکز است، پیش از این از نمایندگی های فروش کادیلاک بوده و ابتدا با گردآوری خودروهای کادیلاک شروع کرده است. در دهه 90 هم جنرال موتورز از وی خواسته است که این کار را برای همه برندهای جنرال موتورز انجام دهد. در حال حاضر مرکز میراث جنرال موتورز با داشتن بیش از 600 خودرو و 5 میلیون مورد مرتبط با صنعت خودرو مثل مجلات، آگهی ها، پرینت از طراحی ها و غیره به بزرگترین میراث صنعت خودرو در آمریکا تبدیل شده است. این مرکزاز سه ساختمان و 1500 فوت قفسه برای نگهداری از اشیا مهم و تاریخی صنعت خودرو تشکیل شده است. تمامی اطلاعات هم به شکل دیجیتالی و قابل جست و جو در آمده است. برای نگهداری این مجموعه سالانه 1.8 میلیون دلار هزینه می شود. در حقیقت در سال 2009 که جنرال موتورز در آستانه ورشکستگی قرار گرفته بود تعداد خودروهای این مرکز به 1100 رسیده بود و به همین دلیل مدیریت ارشد تصمیم به کاهش هزینه و بهینه کردن آرشیو گرفت. اکنون تعداد به 600 دستگاه رسیده و هر ساله هم 25 خودروی جدید به آن اضافه می شود. انتخاب اشیا و خودروها برای ماندگاری کار سختی است چون معلوم نیست کدامیک واقعا ارزش تاریخی پیدا می کنند. خیلی از خودروهایی که اکنون ارزش تاریخی دارند در زمان خود این گونه تشخیص داده نشده اند و تعداد زیادی از این میراث از بین رفته است. برای مثال فراری 1962 در سال تولید و فروش 18 هزار دلار قیمت داشت و دست دوم آن تا همین چند سال پیش با 6 هزار دلار هم وجود داشت اما واقعیت این است که ماه اکتبر 2013 یک مورد از آن در مزایده 52 میلیون دلار فروخته شد. خودروهای مفهومی وضعیت پیچیده تری دارند چون صدها هزار دلار صرف تولید و نمایش آن در نمایشگاه های بین المللی می شود بدون آن که بازگشت سرمایه داشته باشد و برای همین سازندگان و طراحان آن هم دوست ندارد این همه هزینه را راهی زباله دانی کنند.