به گزارش «پرشین خودرو»، لطیفه «پراید كیلویی چند» كه قبلا توسط رئیس دولت نهم و دهم با ظرافت خاصی عنوان شد؛ آنقدر شیرین! دوست داشتنی! شاعرانه و طنز آلود بود كه به دل همه نشست! همه ما گوش كردیم و از خودمان پرسیدیم راستی پراید كیلویی چند؟ اما بیشترمان كفه ارزانی ترازوی سؤال را در نظر گرفتیم و از خودمان پرسیدیم اگه كیلویی حساب كنیم مگه چقدر میشه كه حالا بخواهیم برای خرید یه پراید این همه پول پرداخت كنیم. از خودمان و از دیگران پرسیدیم، اما؛ هیچ وقت دنبال جوابش نرفتیم. از خودمان و دیگران پرسیدیم، اما؛ هیچ وقت به جواب سؤال گوش ندادیم و یا نخواستیم گوش بدهیم. شاید حق داشتیم. مگه امكان داره آدم برای یك خودرو با خصوصیات پراید این همه پول پرداخت كنه! من می گم آره، میشه! آره امكان داره! من به شما می گم همه چیز تو این وضعیت امكان داره! فولاد بخش اصلی نیاز صنعت خودرو به شمار می رود، پلیمر و مواد اولیه نقشی اساسی در صنعت خودرو دارد. شما كه پرسیدید پراید كیلویی چند؟ من می پرسم فولاد كیلویی چند؟ من از شما می پرسم پلیمر و مواد اولیه بخش صنعت خودرو كیلویی چند؟ اصلا آقا؛ هزینه های تولید كیلویی چند؟ گاز و برق و آب كیلویی چند؟ بابا 40 درصد هزینه هایی كه بابت شماره گذاری، بیمه، ارزش افزوده، دریافت عوارض ناشی از ورود قطعه و سایر هزینه های پرداختی به برخی سازمان ها كیلویی چند؟ مخلص كلام، 40 درصد هزینه هایی كه به جیب خودرو ساز نمی رود كیلویی چند؟ پراید كیلویی هر چقدر كه باشد با دستور و نامه نگاری و خبر پراکنی نمی توان قیمتی نامعقول را بر آن تحمیل كرد. آقا گرفتیم مدتی هم بزور چماق بتوانیم قیمتش رو ثابت نگه داریم. آخر چی؟ چرا قصه ای كه پایانش را بارها و بارها خوانده ایم و می دانیم، دوباره می نویسیم؟ پراید كیلویی هر چقدر كه باشد، بگذارید نفس بكشد. بگذارید بازار و رقابت واقعی در صنعت خودرو شكل بگیرد. بگذارید با باز شدن عزت مندانه دروازه های امید و به مدد یك دیپلماسی كارآمد در صنعت خودرو این صنعت دوباره جان بگیرد. خودرو ساخت داخل كیلویی هر چقدر كه باشد بگذارید خود را دوباره عرضه كند. مشتری مقایسه می كند. مشتری امروزی هوشمند است، مشتری امروزی انتخابی آگاهانه دارد. مشتری امروزی می داند و مشتری امروزی از همه چیز آگاهی كامل دارد. بگذارید خودرو ساخت داخل در شرایطی آزاد و رقابتی پا در میدان بگذارد. بی تردید اگر توان رقابت نداشته باشد، خواهد مرد. پس صبور باشیم. پورعباس لنگرودی