به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از ایرنا، هرساله شركت بازرسی كیفیت و استاندارد ایران به عنوان متولی انجام آزمون‌های آلایندگی و مصرف سوخت، گزارشی از میانگین مصرف سوخت خودروهای بنزینی را به مراجع ذیربط ارایه می‌كند. براساس آیین نامه ارتقا كیفیت خودروهای سبك مصوبه جلسه شورای سیاستگذاری خودرو در تاریخ 24 خرداد ماه سال گذشته، میانگین مصرف سوخت خودروهای سواری در سال 90 باید كمتر از 8.1 لیتر در یكصد كیلومتر و در سال 91 كمتر از 6.95 لیتر در یكصد كیلومتر باشد. گزارشات شركت بازرسی نشان می‌دهد كه میانگین مصرف سوخت تركیبی خودروهای سواری و وانت از سال 86 تا 89 به ترتیب 8.45 ، 8.28 ، 8.11 و 8.07 لیتر در صد كیلومتر بوده است. در این میان توجه به چند نكته مهم حائز اهمیت است، نخست آنكه در این مصوبه مصرف سوخت خودروهای بنزینی و دوگانه سوز از هم تفكیك نشد‌ند در حالی كه بهتر است میانگین مصرف سوخت خودروهای بنزینی و دوگانه سوز به صورت تفكیكی محاسبه و ارایه شود. نكته دوم اینكه، وضعیت خودروهای وانت در این مصوبه مشخص نیست و اینكه آیا مصرف سوخت خودروهای وانت در عددهای تصویب شده منظور شده است یا خیر. كه مطابق با استانداردهای اروپایی بهتر است میانگین مصرف خودروهای گروه N1 (وانت‌های سبك) به صورت مجزا از خودروهای سواری محاسبه شوند. سومین نكته كه باید مورد نظر قرارگیرد عدم ابلاغ دستورالعمل اجرایی از سوی وزارت صنایع و معادن است كه باید ظرف مدت یك ماه از زمان تصویب تهیه و ابلاغ می‌كرد كه تاكنون این اقدام صورت نگرفته است. از سوی دیگر اگر نگاهی به روند كاهش میانگین مصرف سوخت در طی چهار سال گذشته داشته باشیم گرچه روند كاهشی این مقادیر در خلال این سال‌ها محسوس است ولی هیچ وقت كاهش بیش از دو درصد در میانگین مصرف سوخت نسبت به سال قبل را شاهد نبودیم. حال پرسشی كه مطرح می‌شود این است كه برای رسیدن به میانگین مصرف سوخت 6.95 لیتر در صد كیلومتر برای سال 91 چه تمهیداتی اندیشیده شده است. چرا كه اگر دستورالعمل اجرایی دقیقی برای اجرای این مصوبه تدوین نشود رسیدن به این عدد شاید اندكی دشوار باشد. براین اساس تدوین قوانین هدفمند و قابل اجرا، برنامه‌ریزی دقیق و نظارت كامل بر اجرای آن قوانین در راستای نیل به این هدف ضروری به نظر می‌رسد و دیگر آیا قرار است مسئله مصرف سوخت در كشور در ناوگان ملی دیده شود یا در ناوگان كارخانه‌ای؟ در صورتی كه قرار باشد مقدار میانگین مصرف سوخت در ناوگان ملی دیده شود در صورت نرسیدن به برنامه چه نهادی مقصر است و آیا خودروسازی كه میانگین مصرف تولیداتش پایین‌تر از حد تعیین شده بوده با خودروساز دیگری كه میانگین مصرف بسیار بالایی دارد یكسان ارزیابی می‌شوند؟ چه سیاست‌های تشویقی و تنبیهی می‌توان برای تولیدكنندگان وضع كرد؟ تمام این اینها مسایلی است كه باید در دستورالعمل‌های اجرایی به آنها توجه كرد و برای برنامه‌ریزی‌های دقیق‌تر در آینده مورد نظر قرار گیرند.