به گزارش «پرشین خودرو»، برای مشاهده وضعیت خیابان ها و بزرگراه های تهران هم نیازی به ذربین نیست کافی است یک خودروی پراید داشته باشی و در خیابان های تهران برانی تا با هر دست انداز وسط بزرگراه ها ماشینت دچار نوسان شود و یا در تاکسی و ون های مسافربری نشسته باشی که دل و روده ات در اتوبان ها بزرگراه های تهران به دلیل تکان های شدید ناشی از خرابی آسفالت و پستی و بلندی ها خیابان یکی شود! با این حال اما خبری از اصلاحات شهرداری نیست تا علاوه بر مشکلات ذکر شده، احتمال تصادفات به دلیل این چاله های نا خوانده بالا رود. هنوز از یادها نرفته است که شهردار تهران در آبان ماه سال 87 در مراسم افتتاح كارخانه شش و هفت آسفالت با انتقاد از آسفال ها گقته بود: وضعیت آسفالت در تهران و كشور، مردم و مسوولان را نگران كرده بود، چرا كه پایین بودن كیفیت آن، هزینه زیاد و آلودگی محیط زیست را به همراه داشته است، با نگاهی به خیابان های تهران كاملا مشخص است كه كیفیت آسفالت در كشور و تهران به شدت پایین است و عمر مفید این محصول در حالی در ایران پنج سال و كمتر است كه كشورهای دیگر ۱۵ تا ۲۰ سال از این محصول در خیابان های خود استفاده می كنند. با این حال در حالی که از سال 78 تا امروز 6 سال می گذرد اما نه بهبودی در کیفیت آسفالت ها حاصل شده و نه شهرداری تهران فکری به حال خیابان ها و بزرگراه ها می کند تا همچنان این مردم باشند که قربانی می شوند. در هر حال می توان گفت، یکی از دلایل عمده کیفیت پایین آسفالت معابر شهر تهران استفاده از مواد نامناسب در آسفالت توسط پیمانکاران شهرداری است. پیمانکارانی که هیچ نظارتی در کار آنها صورت نمی گیرد تا اگر هم شهرداری تهران گاهی به فکر تعمیر آسفالت ها بیافتد و برای ان هزینه کند باز هم بعد از مدت کوتاهی به علت کیفیت نامرغوب همان و آش و کاسه برای خیابان های تهران به راه باشد. از سوی دیگر، مشخص است که برای بهبود وضعیت آسفالت معابر شهر تهران هیچ کار ضربتی انجام نمی شود و در واقع این مساله در اولویت های شهردار تهران نیست. در این میان نگاهی به وضعیت خیابان های تهران نشان میدهد، هر چند سالها است که مدیران شهری تهران با دو مشکل عمده در آسفالت کردن خیابانهای این شهر روبه رو هستند که هیچگاه برای رفع آن اقدامی نکرده اند. یکی از این مشکلات، جمع شدن آسفالت زیر چرخهای خودروها در فصل گرما خصوصاً درمعابر دارای شیب که با روشهای مبتکرانه قابل اصلاح است اما شهرداران معمولاً ساده ترین راه یعنی تراشیدن و آسفالت تازه ریختن را برمی گزینند. مشکل دوم دریچه های تأسیسات شهری نصب شده بر کف خیابانها است که بدون استثنا یا پایین تر از سطح خیابان نصب شده یا بالاتر از آن و این روندی قدیمی است که هنوز مدیران شهری چاره ای برای آن پیدا نکرده اند. در تهران هربار که خیابانی آسفالت می شود دریچه های کف آن حداقل ۱۰ سانتی متر پایین تر قرارمی گیرد که محصول آن چاله ای برای چرخهای خودرو است و پس از ماهها که قرار شد این چاله اصلاح شود هیچ نوع اصول مهندسی روی آن اجرا نمی شود و براساس یک طرزفکر قدیمی و بسیار عقب افتاده بالاتر از سطح خیابان نصب می شود تا اگر روزی خیابان دوباره آسفالت شد همسطح آن باشد. دانش فنی پیمانکاران نیز در خصوص آسفالت معابر تهران از اهمیت ویژه اس برخوردار است که به ان هرگز توجه نشده است و به نظر می رسد هر چه پیمانکار ارزان تر باشد شهرداری تهران به آن راغب تر است و همین مساله کار را بدتر می کند و معلوم نیست تا به کی مردم باید تاوان و خسارات های این معضل پایتخت را پس بدهند. منبع: شهر خبر