به گزارش «پرشین خودرو»، این خوش‌بینی خودروسازان با این مساله قابل توضیح است که آنها معتقدند شرایط وخیم پایان یافته است. فروش در اروپا در دوران بحران مالی سال 2008 سقوط کرد و از آن سال به بعد هرسال با کاهش رو به رو شد. در سال 2013 تنها 4/12 میلیون دستگاه خودرو به فروش رسید که نزدیک به 4میلیون دستگاه کمتر از سال 2007 بود؛ اما اوایل سال جاری اوضاع بهبود یافت و از ابتدای سال تاکنون فروش با رشد 6 درصدی رو به رو شده است. اما متاسفانه به‌نظر می‌رسد این بهبود درحال افول کردن است. برخی تحلیلگران بدبین پیش‌بینی می‌کنند پس از افزایش 2 درصدی کل فروش در سال جاری، در سال 2015 شاهد هیچ‌گونه رشدی در بازار خودرو نخواهیم بود. شرکت تحقیقاتی آی‌اچ‌اس، پیش‌بینی می‌کند حتی درصورت یک بهبود قوی، تقاضا در سال 2020 بسیار کمتر از سطح قبل از رکود باقی خواهد ماند. این مساله برای شرکت‌هایی که به شدت به بازار اروپا متکی هستند، ناخوشایند است. حدود سه چهارم درآمد شرکت پژو سیتروئن فرانسه وابسته به قاره اروپا است، گرچه این شرکت امیدوار است سرمایه‌گذاری مشترکش با شرکت دانگ‌فنگ چین فروش در این کشور را تقویت کند. ادغام فیات با کرایسلر از آسیب‌پذیری این شرکت می‌کاهد، اما برای فورد و جنرال موتورز اروپا همچنان یک مشکل به شمار می‌رود. همه شرکت‌های فعال در این بازار به استثنای فولکس واگن، سال گذشته زیان کردند. برندهای گران‌قیمت فولکس واگن یعنی پورشه و آئودی موجب شدند سوددهی این شرکت حفظ شود. همچنین فولکس واگن همانند ب.ام‌.و و دایملر در چین عملکرد خوبی داشته است؛ زیرا ثروتمندان چینی خودروهای لوکس آلمانی را نمادی از شان اجتماعی می‌دانند. دیگر بخش‌های جهان نیز که به رشد خودروسازان کمک کرده‌اند، اکنون دچار مشکل شده‌اند. رکود اقتصادی در برزیل به زیان فیات و رنو تمام شده است. کارخانه‌های اروپایی فورد نیز آسیب دیده‌اند؛ زیرا فروش در بازار بزرگ و سودده روسیه به دلیل اعتمال تحریم‌های غرب علیه این کشور رو به کاهش است. فروش خودرو در روسیه احتمالا در سال جاری به میزان یک سوم کاهش خواهد یافت و به 2 میلیون دستگاه خواهد رسید. خودروسازان حتی پس از 6 سال تنزل فروش، برای کاهش مازاد ظرفیت خود در بازار اروپای غربی کار چندانی انجام نداده‌اند. ‌هارون حسن، از بانک میتسوبیشی یو‌اف‌جی، برآورد می‌کند در مجموع خطوط مونتاژ خودروسازان تنها 65 درصد از ظرفیت تولید سالانه 21 میلیون خودرو را تحت پوشش قرار می‌دهد. تحلیلگران معتقدند خودروسازان باید با 70 تا 80 درصد ظرفیت خود تولید کنند تا به نقطه تعادل سود و زیان برسند. جنرال موتورز و فورد بیشترین تغییر ساختار را ایجاد کرده‌اند و هرکدام یکی، دو کارخانه خود را تعطیل کرده‌اند، اما دولت‌ها و اتحادیه‌های کارگری از کاهش چشمگیر مشاغل که بتواند تفاوتی ایجاد کند، جلوگیری کرده‌اند. تعطیلی کارخانه پژو در اولنه در سال 2013، اولین تعطیلی یک کارخانه در فرانسه ظرف 20سال گذشته بود. کارگران پژو و رنو توافق کردند انعطاف‌پذیری بیشتری از خود نشان دهند، اما فقط به شرط آنکه کارخانه دیگری تعطیل نشود. خودروسازان تمایل دارند به جای کاهش بیشتر، فروش و حاشیه سود خود را از طریق عرضه مدل‌های جدید گران‌قیمت تقویت کنند. در نمایشگاه خودرو پاریس، شرکت پژو از جدیدترین طراحی خودرو مجلل دی‌اس رونمایی کرد. فیات قصد دارد در کارخانه ایتالیایی خود که کمتر مورد استفاده قرار گرفته است، جیپ، آلفا رومئو و مازراتی تولید کند. مدل ویگنال فورد و مدل اینیشیال پاریس رنو نسخه‌های دارای ویژگی‌های خاص از خودروهای ساده هستند. این مدل‌ها وارد بازاری می‌شوند که هم‌اکنون هم مملو از خودرو است. برندهای لوکس آلمانی و جگوار لندرور بریتانیا، حوزه فعالیت خود را گسترش داده‌اند تا بتوانند مدل‌های کوچک‌تر، اما گرانقیمت‌تری تولید کنند. خودروسازان بزرگ ژاپنی نیز مدل‌های لوکس خود را با طراحی جدید عرضه می‌کنند. تولید خودروهای مجلل برای شرکت‌هایی که پول و زمان کافی در اختیار ندارند، کسب‌و‌کاری گران‌قیمت و زمان‌بر است. از سوی دیگر، رانندگان آنقدر برای برندهای شرکت‌های دارای تولید انبوه ارزش قائل نیستند که بخواهند به آنها بیشتر از مدل‌های ابتدایی پول بدهند و مهم نیست که آنها چقدر زرق و برق به کار ببرند. منبع: دنیای اقتصاد