به گزارش «پرشین خودرو»، یکی از این عجایب، تردد خودروها در خیابان و اتوبان هاست. حتما شنیده اید در کشورهای آباد اروپایی اگر به صورت کاملا اتفاقی پای یکی از شهروندان به جای پیاده رو اشتباهی به محدوده خیابان برخورد کند این صدای ترمز اتومبیل هاست که صدای غالب در آن محدوده می شود. اینجا در تهران یک شوخی میان شهروندان جا افتاده و آن این است که رانندگان گاه به «قصد کشت» به سوی شما می آیند پس خوشتر است صبر را پیشه کرده و اگر از فاصله ای یک کیلومتری خودرویی رویت نشد آن وقت قصد عبور از خیابان را بگیرید! واقعه اسف بار تر این است که خط های کشیده شده در خیابان ها هم ظاهرا نمی تواند جلوی رانندگان عجول را بگیرد که هر چیزی را جز سریع تر رسیدن به محل کار خود ارجحیت می بخشند. مساله اما در یک چیز است و آن هم احترام به «عابر پیاده» است. شاید همین نکته باشد که شهرداری ها را وادار کرده جشنواره خط سفید را در سر لیست کارهای فرهنگ ساز خود قرار دهند. شنیده ها حاکی از آن است گلایه شهروندان در خصوص بی توجهی رانندگان به عابران پیاده بسیار بالا بوده است و به ظاهر تلفات از حد استاندارد عبور کرده که اولویت رسیدگی به این قصم فعالیت های فرهنگ ساز از سوی شهرداری ها در حالت اضطراری قرار گرفته است. البته بسی جای تاسف است که چرا باید کارد هر معضل فرهنگی و اجتماعی به استخوانش برسد تا دست اندرکاران و مدیران قانع شوند تا اقدامی عاجل انجام دهند. به راستی باید بپذیریم اشتباهی بزرگ در کشور ما از گذشته رخ داده و آن ورود وسایل پیشرفته و استفاده از آن و سپس «فرهنگ استفاده» از وسیله بعد از چندی، خود را نمایان کرده است. این را می شود به خوبی در آمارهای متتشر شده مشاهده کرد. این موضوع که 28 درصد موارد مرگ و میر ناشی از تصادفات در کشور مربوط به عابران پیاده است اصلا نمی تواند قابل توجیه باشد. هر چه است باید این نکته ملکه ذهن رانندگان شود که عابران «حق» استفاده از خیابان ها را دارند و سند هیچ خیابانی در جهان تنها به نام رانندگان نخورده است. رانندگان اما اعتقاد دارند پل های عابر پیاده در شهر به اندازه مکفی وجود دارد و دلیلی وجود ندارد عابران خیابان را برای عبور به سوی دیگر انتخاب کنند. بگذریم از پل های عابر پیاده غیر استاندارد با ارتفاع پله زیاد که شهروندان را از خیر از روی آن رد شدن می گذارند وانگهی همگان می دانند آنجا که خط عابر پیاده وجود دارد ( وحتی اگر وجود نداشته باشد) نباید این گونه باشد که پا روی پدال گاز بیش از پیش شود. می گویند اگر پدری شب با علت و بی علت کشیده ای به گوش فرزند خود بزند باید در جامعه جستجو کرد و مقصر را آنجا پیدا کرد. اگر همه تقصیر ها به گردن رانندگان و عابران بیندازیم باز دست آخر باید بپذیریم اگر جایی پل عابر پیاده ای نصب نشده؛ اگر عوامل بازدارنده تا آنجا که می بایست کارساز نبوده و اگر فرهنگ سازی های صورت گرفته آنطورکه باید و شاید ما را مجاب نکرده، بی تردید اگر قرار باشد یقه ای در این میان گرفته شود آن یقه حتما سفید خواهد بود.