به گزارش «پرشین خودرو»، سابقه خطوط بی.آر.تی در کشور به حدود 8 سال پیش بر می گردد آنجا که شهردار تهران تصمیم گرفت به تقلید از سیستم حمل و نقل تندرو شهر بوگوتا(پایتخت کلمبیا) چهار راه تهرانپارس را در شرق پایتخت به میدان آزادی در غرب با یک خط ویژه و مختص به اتوبوس(و البته خودروهای امدادی) متصل کند. احداث خطوط بی.آر.تی به خاطر آنچه اشغال کردن بیش از حد خیابان ها عنوان شد مورد انتقاد فراوان قرار گرفت اما با استقبال شهروندان مواجه گردید. شاید همین استقبال بود که دیگر کلانشهرهای کشور را نیز وادار به ساخت چنین سامانه ای کرد. دیرپایی نگذشت که مشهد، اصفهان و تبریز نیز مجهز به این خطوط با شاخصه های معمول خود شدند اما بسیاری از کلانشهرهای نیازمند در کشور در این بازی پشت خط ایستادند و تنها نظاره گر بودند. بسیاری از شهرهای کشور، کم و بیش در فکر راه اندازی این سیستم حمل و نقل «پر سرعت» در شهرهای خود افتادند اما راه به جایی نبردند. البته شهروندان شهرهای دارای خطوط بی.آر.تی می گویند این سیستم اصلا درست و قائده مند در شهرهاشان اجرا نشده و همواره با گرفتاری هایی همراه شده است اما در شهرهایی مانند اهواز، رشت، ساری و کرمانشاه موضوع بی.آر.تی در همان مرحله مطالعه متوقف ماند و دیگر کسی به فکر احداث آن نشد. نکته جالب در این است که نزدیک به اتفاق منتقدان بی.آر.تی می گویند عرض خیابان های کشور چندان مناسب احداث خطوطی جداگانه به منظور تردد اتوبوس نیست و گرفتاری های ترافیکی آن بیش از محاسن آن است. به طور مثال اما در اهواز یک اتفاق خوب افتاده و آن احداث اتوبان ها و خیابان های اغلب عریض است و در این خصوص دومین شهر بزرگ کشور از نظر وسعت زودتر از دیگر شهرهای کشور در اندیشه تعریض خیابان های شهر، حتی پیش از بروز معضل ترافیک در شهر افتاد اما با کمبود بودجه و بی توجهی مسئولان شهری مواجه شد. نباید فراموش کرد که مردم سایر شهرهای بزرگ کشور تمایل دارند سریع تر و راحت تر به محل مورد نظر خود برسند. در عین حال نباید فراموش کرد اگر قرار باشد برنامه ای در این خصوص در آینده کاری کلانشهرهای کشور قرار بگیرد بهتر خواهد بود از کاستی ها و مشکلاتی که در دیگر شهرهای دارای بی.آر.تی به وجود آمده «عبرت» بگیرند. کارشناسان می گویند می توان در کوتاه ترین زمان ممکن بساط اتوبوس های بی.آر.تی را در شهرهای بزرگ پهن کرد. تصور می شود به مدد خیابان های عریض و طویل می توان با مطالعاتی کارشناسی شده، اندکی خلاقیت در جانمایی ایستگاه ها و هماهنگی با چراغ های راهنمایی و رانندگی این راه به ظاهر سخت اما شیرین را احداث کرد؛ تنها یک همت بلند می خواهد و یک عزم جهادی.