به گزارش «پرشین خودرو»، صنعت خودرو که چند سال گذشته با مشکلات زیادی دست به گریبان بوده است، در حال‌حاضر از ۳مسئله اساسی رنج می‌برد. نخستین مسئله با تب‌وتاب رفت‌وآمد خودروسازان صاحب‌نام دنیا به کشور در ارتباط است.

پس از برجام، گویی دروازه کشور به سوی صنعتگران خارجی باز شده که این روند منجر به رفت و آمد هیات‌های مختلفی به ایران شد که در بین آنها، خودروسازان اروپایی و آسیایی نیز جلوه‌نمایی می‌کردند.

در آن دوران، هیجانی کاذب در صنعت خودرو و قطعه کشور به وجود آمد به‌گونه‌ای که به دنبال آن خریداران خودرو در انتظار فرو رفتند و قطعه‌سازان نیز در بخش سرمایه‌گذاری با تردید روبه‌رو شدند.

اکنون که از تجربه آن‌روزها درس گرفته‌ایم، لازم است دولت در وضعیت به‌وجود آمده، مدیریت شرایط جدید را در اختیار گروهی قرار دهد که بتوانند برنامه‌ها را به‌گونه‌ای پیش ببرند تا تنش‌های مقطعی به بدنه صنعت وارد نشود زیرا ضرر و زیان آن به‌زودی و به‌راحتی قابل جبران نخواهد بود.

به‌طور معمول اخبار صنعتی نباید اعلام شود و بیان آن تنها محدود به زمانی است که مردم بتوانند شاهد اقدامات عملی باشند زیرا هنگامی‌که اثر برنامه‌ها در جامعه دیده نشود، بعد از مدتی مردم اخبار جدید را باور نخواهند کرد. در حال‌حاضر خودروسازان سیاست سکوت را در پیش گرفته و از مذاکرات خود کمتر سخن می‌گویند که اگر این رویه از همان ابتدا در نظر گرفته می‌شد، وضعیت فعلی به‌وجود نمی‌آمد.

مسئله دوم به موضوع پرداخت مطالبات بازمی‌گردد. در دوره‌ای کوتاه پرداخت خودروسازان به قطعه‌سازان آغاز شد و نتیجه خوبی نیز به همراه داشت اما این روند مقطعی بوده و ادامه نیافت.

البته پرداخت خودروسازان به قطعه‌سازان ادامه دارد و به‌جز آن دوره کوتاه، به وضعیت قبلی بازگشته است. در نگاهی کلی، قطعه‌سازان باید به‌صورت منسجم مطالبات خود را دریافت کنند زیرا ادامه این رویه به نفع صنعت خودرو نخواهد بود. علاو بر دو مورد گفته شده، باید به این مسئله نیز اشاره کرد؛ پس از آنکه پای خودروسازان خارجی برای مذاکره و عقد قرارداد با خودروسازان داخلی به کشور باز شد، به قطعه‌سازان وعده داده شد؛ آنها نیز در مذاکره با طرف خارجی درگیر شده و اجازه اظهار نظر خواهند داشت که متاسفانه این وعده محقق نشد و در بهترین حالت نمایندگانی از انجمن‌های مختلف در مذاکرات حضور یافتندکه این مدل تعامل، اثرگذار نخواهد بود.

برخی کارشناسان معتقدند، کندی مذاکره با خودروسازان خارجی ارتباط مستقیمی با انتظار برای تعیین تکلیف انتخابات ریاست‌جمهوری امریکا باز می‌شود. این استدلال اشتباه است زیرا به عنوان مثال خودروسازی مانند رنو پیش از جنجال‌های انتخاباتی ریاست‌جمهوری امریکا برای حضور بیشتر در ایران اعلام آمادگی و در این عرصه برنامه‌ریزی کرده است. خودروسازی که ۱۰۰ سال از عمر فعالیت آن می‌گذرد، با یک انتخابات، فعالیت‌هایش پس و پیش نمی‌شود زیرا بر پایه برنامه‌ای منسجم حرکت می‌کند.



 

امید رضایی - کارشناس صنعت خودرو