به گزارش خبرنگار «پرشین خودرو»، یکی از دغدغه های مهم بخش تولید در ایران فراهم کردن منابع مالی یا همان سرمایه است که این روزها تبدیل به گره کور اقتصاد کشور شده است.
در بیشتر کشورهای جهان این بانک ها هستند که با پرداخت تسهیلات ارزان قیمت به رونق بازار و تولید کمک می کنند و در این راه سعی می کنند مشکل گشا باشند و مشکلی را حل کنند زیرا ایشان به خوبی می دانند که کسب و کار موسسات مالی و تولیدکنندگان به یکدیگر گره خورده است.
در ایران موضوع کاملا متفاوت است. در حالیکه همگان اذعان دارند که باید به تولیدکننده ایرانی برای بالا بردن توانایی رقابت با خارجی ها کمک کرد اما در عمل چیزی دیده نمی شود زیرا نرخ بهره بانکی یا همان نزول خودمان، در کشورهای رقیب زیر 4 درصد است اما در ایران به ظاهر 18 و 20 و در باطن بیش از 40 درصد است.
البته گمان می کردیم این نرخ بهره تنها برای مردم عادی گران است اما به ظاهر عادی و غیر عادی ندارد و تولید کننده و کارآفرین نیز باید همان 18 درصد و در اصل 40 درصد را پرداخت کنند.
کشوری که از نظر منابع طبیعی ثروت زا چیزی کم ندارد و بودجه های کلانی را صرف کارهای بیهوده می کند، حاضر نیست برای بکار افتادن چرخ صنعت و تولید کمی از این پول را با نرخ سود کمتر در اختیار کارخانه ها گذاشته تا ایشان نیز بتوانند نفس بکشند.
متاسفانه سیستم بانکی کشور که به جای استوار شدن بر روی منابع دولتی و خود بر روی جیب مردم بنا شده است، با تمام توان جلوی کاهش نرخ بهره را می گیرد و البته در ظاهر با کاهش آن موافقت می کند اما در باطن روش های مختلفی را به کار می گیرد تا اگر یک درصد از نرخ نزول بانکی کم شد، به جای آن در جای دیگر 5 درصد از مشتری اضافه تر بگیرد تا آن 1 درصد کاهش یافته با سودش جبران شود.
مگر می شود از صنایع داخلی که به علت نبود نقدینگی راه زیادی تا ورشکستگی ندارند، خواست که با شرکت های بزرگ و کوچک خارجی از غرب تا شرق و از شمال تا جنوب رقابت کنند، وقتی که تفاوت نرخ بهره این کشورها با ما بیش از 17 درصد ( البته اگر همان 18 درصد از ما گرفته شود) و 44 درصد است( نرخ بهره واقعی)؟
چگونه امکان دارد ما بتوانیم محصولی با کیفیت و ارزان تر از رقبای خود تولید کنیم وقتی نرخ و هزینه تولید در کشور ما به این میزان گران است.
از خودروساز و قطعه ساز ایرانی طلب بهترین ها را داریم اما به هنگام پرداخت تسهیلات که می رسد از ایشان به جای 4 درصد 18 تا 40 درصد بهره می گیریم و حتی یک لحظه فکر نمی کنیم که تولید کننده این بهره را از کجا باید تامین کند؟ از جیب خود یا از جیب مردم؟ بی شک از جیب خود هزینه نمی کند و از جیب مردم تاوان این بهره بالا گرفته خواهد شد.
این بهره زیاد یا بر روی کیفیت اجناس تاثیر می گذارد و یا بر روی قیمت آنها که البته هر کدام باشد، زیان اصلی را مردم می دهند.
در 3 سال اخیر صحبت های خوبی در مورد افزایش پرداخت تسهیلات ارزان به صنایع و تولیدکنندگان کشور از سوی مسوولان شنیده شد که گویی همچنان قرار است در حد همان صحبت باقی بماند.
بالا بودن نرخ بهره دغدغه مسوولان نیست و تنها اینکه توانسته اند با گرانترین سود، به کارخانه ها تسهیلات پرداخت کنند، کافی است.
در یک گفتگوی رسانه ای، معاون محترم امور صنایع وزارت صنعت، معدن و تجارت با خوشحالی فراوان از پرداخت 1500میلیارد تومان تسهیلات عالی! به صنایع و طرح های صنعتی خبر داد و این کار را جزو قدم های مثبت وزارت خانه متبوعش و همچنین دولت قلمداد کرد.
خبرنگار پرشین خودرو از آقای معاون در مورد نرخ بهره محاسبه شده برای این 1500 میلیارد سوال کرد و چنین جواب شنید که : نرخ بهره این تسهیلات 18 درصد بوده که همان نرخ رسمی عقود بانکی است و این نرخ جزو سیاست های کلان کشور است!
وی ادامه داد: بخش صنعت و معدن باید با همین نرخ تسهیلات دریافت کنند.
در ادامه از وی پرسیدیم که چگونه یک تولید کننده داخلی با دریافت تسهیلات گران می تواند با رقبایی که نرخ تسهیلات دریافتیشان کمتر از 4 و حتی در برخی کشورها کمتر از 1 درصد است رقابت کند که البته جوابی برای سوالمان دریافت نکردیم و جناب معاون تنها به گفتن چند جمله بسنده کردند.
محسن صالحی نیا معاون امور صنایع وزارت صنعت، معدن و تجارت در این مورد گفت: ما هم مثل شما عقیده داریم که نرخ بهره باید کاهش پیدا کند و شرایط مناسب تر شود و حتی در سال جاری نرخ بهره 2 درصد کاهش داشت که اتفاق خوبی است اما در حال حاضر نرخ همان 18 درصد است و قرار نیست کاهش پیدا کند.
وی به واحدهای تولیدی نیز یک توصیه کارساز کرد، صالحی نیا گفت: واحدهای تولیدی از این تسهیلات بر حسب نیازشان استفاده کنند!
از صحبت های آقای معاون اینطور بر می آید که قرار نیست تولید کنندگان ایرانی مانند پزشکان، پرستاران و برخی از مشاغل خاص از تسهیلات 4 درصدی استفاده کنند و همان 18 درصد هم برایشان...!
یعنی در کشوری که مشکل بیکاری و تولید و بهره وری دارد، شما اگر کارمند بانک، پزشک و یا مشاغلی این چنینی باشید می توانید از تسهیلات ارزان برای خرید خانه و ویلا بهره ببرید اما اگر تولید کننده و یا کارآفرین باشید حقتان همین است که گرانترین نرخ سود و بهره از شما گرفته شود تا دیگر دلتان برای افزایش تولید ملی و کاهش نرخ بیکاری کشور به تپش نیفتد و همان دلالی را پیشه کار خود کنید کاری که بسیاری از صنعتگران ما از روی اجبار به آن روی آورده اند و البته وزارت صنایع و شخص آقای معاون آن را قبول ندارند.
بدون تردید چرخ هیچکدام از صنایع کشور با تسهیلات گران نخواهد چرخید مگر اینکه جنس بی کیفیت را با بالاترین قیمت عرضه کنند و یا وزارت صنعت و دولت کمی با سیستم بانکی کشور گفتگوی غیر دوستانه و جدی انجام دهند تا به جای گرفتن نزول به همان سود 4 درصد راضی شوند.
نظر شما