به گزارش «پرشین خودرو» به نقل از ایران اکونومیست به نقل از تارنمای هندوستان تایمز (THE HINDUSTAN TIMES) هدف از این پروژه که توسط مرکز تحقیقات عالی هند و کانادا آغاز شده است، ادغام آخرین دستاورد های علمی جهان با مهندسی ساختاری جهت ساخت جاده هایی است که می توانند خود را ترمیم کنند و از نظر اقتصادی مقرون به صرفه، پایدارتر و دارای طول عمر بیشتر هستند.
پروژه ساخت جاده های مقاوم و مقرون به صرفه توسط مرکز تحقیقات عالی هند و کانادا در سال 2014 آغاز شد. این مرکز در راستای همکاری های مشترک هند و کانادا در توسعه و اجرایی کردن پروژه های بسیار ضروری دو کشور فعالیت می کند.
نمکومار بانتیا گفت: ضخامت این جاده حدود 100 میلی متر است که این مقدار 60 درصد از ضخامت جاده های معمولی در هند کمتر است و این ویژگی به کاهش هزینه و مواد مورد نیاز کمک می کند. در ساخت این جاده خاکستر جایگزین 60 درصد از سیمان شده است. تولید کمتر سیمان سبب کاهش گازهای گلخانه ای در جو زمین می شود. استفاده از فیبرهای نانو در ساخت این جاده سبب می شود که جاده بتواند آب جذب کند و این امر از ترک برداشتن جاده جلوگیری می کند.
وی در ادامه گفت:ترک برداشتن سیمان به دلیل خشک شدن بیش از حد است اما در صورت وجود آب، جاده می تواند ترک های سطح خود را ترمیم کند. این جاده می تواند حدود 15 سال عمر کند که این مقدار دو سال از عمر جاده های سنتی در روستاها و شهر های هند بیشتر است. هزینه ساخت این جاده همچنین 30 درصد ارزان تر از ساخت سایر جاده ها است.
یک مقام دولتی هند گفت : دولت های ایالتی برای سرمایه گذاری در ساخت این جاده در مناطق روستایی و شهری ابراز آمادگی کرده اند.
هم اکنون ساخت آزمایشی این جاده در استان آلبرتای کانادا آغاز شده است.
هند به ساخت 2 میلیون و 400 کیلومتر جاده روستایی احتیاج دارد.
جاده های روستایی هند بخش قابل توجهی از شبکه جاده ای هند را به خود اختصاص داده اند. این جاده ها معمولا خاکی و دارای استاندارد های ضعیف هستند که بر کیفیت زندگی روستاییان و توانایی انتقال محصولات کشاورزان به بازار تاثیر منفی می گذارند.
بیش از 30 درصد از محصولات کشاورزی هند به دلیل نبود زیرساخت های مناسب نابود می شود.