به گزارش «پرشین خودرو»، این خودرو كه توسط پژوهشگران دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، دانشگاه آزاد قزوین، دانشگاه کار قزوین، دانشگاه علم و صنعت و دانشگاه صنعتی شریف ساخته شده به عنوان یک دستاورد بزرگ در عرصه های علمی و پژوهشی محسوب می شود، اما سازندگان آن معتقدند که این دستاورد بزرگ نادیده گرفته شده است. خودرو «هخامنش» در حالی به مقام سوم مسابقات معتبر بین‌المللی ATA ایتالیا دست یافت که شرکت کنندگان قدرتمندی از دیگر نقاط جهان نیز در آن حضور داشتند و جوانان ایرانی به شایستگی توانستند جایگاه مناسبی را به دست آوردند. جایگاهی که می تواند نقطه عطفی در تحول صنعت خودرو به شمار رود و مسیر توسعه آن را هموارتر کند. طراحان و سازندگان خودرو هیبریدی «هخامنش» نه تنها از سوی هیچ خودروساز و یا نهادی حمایت نشدند، بلکه تمام هزینه های ساخت آن را پرداخت کردند. این خودرو توسط بهزاد و فرزاد نیك فر، رامین میرزاحسینی، سید مهدی نجم السادات، امین همایی و محمدرضا گوهری از دانشگاه صنعتی شریف، کاوه تخیری و روزبه هاشمی از دانشگاه آزاد قزوین، وحید جنانی، مهدی عباس زاده و علی عابدین زاده از دانشگاه صنعتی خواجه نصیرالدین طوسی، مصطفی عبایی و حمید جنانی از دانشگاه کار قزوین، فرشید شفیع آبادی از دانشگاه علم و صنعت و ابوالفضل طالبی و محمد رفیعی زاده ساخته شده است. این افراد توانستند طی هفت ماه مراحل ساخت خودرو هخامنش را تکمیل کرده و مسابقه خودروهای هیبرید را در كشور ایتالیا با موفقیت به پایان برساندند. وحید جنانی یکی از اعضا تیم هخامنش درباره مشخصات این خودرو گفت: این خودرو یک خودروی هیبریدی سری می باشد یعنی سیستم رانش کاملا الکتریکی بوده و یک موتور احتراق داخلی به همراه یک ژنراتور، انرژی الکتریکی لازم برای شارژ باتری ها را تامین می کنند. وی ادامه داد: انرژی مورد نیاز موتور الکتریکی، توسط 8 باتری 12 ولت 60 آمپر ساعت که توسط برق شهر و یا ژنراتور شارژ می شوند، تامین می گردد. توان نامی موتور الکتریکی 23 کیلووات در دور موتور 6000 دور در دقیقه بوده و حداکثر گشتاور موتور 80 نیوتن متر در دور موتور 0 تا 2000 دور در دقیقه می باشد. توان خروجی ژنراتور نیز 5 کیلووات است. وی تصریح کرد: بدنه خودرو کامپوزیتی (فایبرگلاس) بوده و شاسی این خودرو بصورت فضایی از لوله آلومینیوم آلیاژی 6061 T4 ساخته شده است. وزن خودرو نیز برابر 720 کیلو گرم می باشد. به گفته وی، این خودرو به عنوان تنها نماینده کشورمان در مسابقات بین المللی ATA ایتالیا حضور یافته و در کنار سایر نمونه های دانشجویی از سراسر جهان به رقابت پرداخت. یکی دیگر از اعضاء تیم سازنده خودرو هخامنش درباره مسابقات فرمول الکتریک و هیبرید ایتالیا به خبرنگار ما گفت: این مسابقات به عنوان یک رقابت بین المللی و رویداد علمی برای اولین بار توسط ATAانجمن فنی خودرو ایتالیا) در سال 2005 برگزار شد. هدف از برگزاری این مسابقات ارتقاء خلاقیت محیط های علمی – آموزشی در زمینه ساخت خودروهایی سبز و سازگار بامحیط زیست می باشد. این مسابقات امسال از تاریخ هفتم تا دهم اکتبر در مرکز ایمنی گروه خودروسازی فیات (C.R.F) در شهر تورین ایتالیا برگزار گردید. فرزاد نیک فر افزود: در این مسابقات دانشجویانی از دانشگاه های مختلف جهان مانند اشتوتگارت، ETH زوریخ، RWTH آخن، پلی تکنیک تورین، پلی تکنیک میلان، پلی تکنیک کاتالونیا، براتیسلاوا اسلواکی، تاپر هند و دانشگاه صنعتی شریف با خودروهای طراحی و ساخته شده ی خود در زمینه های مختلف تست های دینامیکی خودرو مانند پایداری، شتاب، مانور، مصرف انرژی، شیب روی به رقابت پرداختند. وی ادامه داد: تیم هخامنش از دانشگاه شریف با اعضای اولیه و اصلی شامل بنده، بهزاد نیک فر و مهدی نجم السادات در مسابقه ملی طراحی و ساخت خودروی الکتریکی در سا ل 1388 شرکت کرده بود و این خودرو پس از بهینه سازی های انجام شده بعد از آن مسابقات، برای شرکت در مسابقات ATA ایتالیا آماده شد. عضو تیم خودروسازی هخامنش از سید حمیدرضا مداح حسینی به عنوان استاد مشاور تیم نام برد و افزود: هزینه های مربوط به این پروژه ساخت خودرو تا هزینه شرکت در مسابقات که رقمی حدود 57 میلیون تومان شده از طرف اعضای تیم تأمین شده و دانشگاه کمک بسیار جزئی در این زمینه داشته است. وی از مهندس رزاق بلوری افشار، استاد دانشکده مکانیک دانشگاه خواجه نصیر نیز به عنوان مشاور فنی و ناظر بر تکمیل سیستم های مکانیک یاد کرد و گفت: تیم هخامنش متعلق به دانشگاه شریف بوده و دانشگاه صنعتی خواجه نصیر الدین طوسی با در اختیار قرار دادن کارگاه به مدت دو ماه در تکمیل خودرو همکاری داشته است. فرزاد نیک فر در پایان از قطبی نژاد رئیس پژوهشکده شهید رضائی به پاس همکاری هایشان و همچنین محمدرضا نجم السادات، شرکت فولاد پایا، آقایان ادیب و لموکی که در بخشی از قسمت های مالی پروژه با این گروه همکاری کردند قدردانی کرد. با بررسی تمام جوانب چنین دستاوردی این سوال مطرح می شود که آیا چنین اقداماتی شایسته حمایت و تقدیر نیست؟