به گزارش «پرشین خودرو»، ادامه فشارها بر دو محصول استراتژیک بازار وانت کشور یعنی پیکان وانت و وانت نیسان از یک سو و عدم شماره گذاری وانت پیکان توسط پلیس راهور ناجا از سوی دیگر این نگرانی را به وجود آورده که ادامه این روند وضعیتی بغرنج را در صنعت خودرو ایجاد کند. جدا از آنکه توقف تولید این دو محصول ضربه مهلکی بر تولید صنعت خودرو وارد خواهد کرد، مشکلاتی را در بین جامعه کارگری و از همه مهمتر صنعت قطعه سازی کشور به دنبال خواهد داشت. گرچه طبق قانون می بایست تولید خودروهای فاقد استاندارد 51گانه متوقف شده و جای خود را به محصولات جدید و متناسب با استانداردهای روز دنیا بدهند. موضوعی که به نظر می رسد به دلیل فقدان زیرساخت های مناسب در صنعت خودرو و در عین حال انطباق نداشتن امکانات صنعت قطعه سازی کشور با آنچه که قانون طلب می کند، تحقق چنین هدفی دشوار و بلکه دست نیافتنی باشد. گرچه در این مسیر تحرکاتی از سوی خودروسازان در جهت جایگزینی محصولات جدید مشاهده شده است، اما باید به این موضوع اعتراف کرد که مطالبات قانونی بسیار فراتر از بضاعت صنعت خودرو کشور است. چه بسا در این مسیر آنان نیازمند سرمایه گذاری های هنگفت بوده و در عین حال تولید محصولی متناسب با این استانداردها بدون تردید نیازمند همکاری با خودروسازان معتبر دنیا است. زیرا علاوه بر اینکه مشارکت با خارجی ها در طراحی و ساخت یک ضرورت محسوب می شود، نیازمند دستیابی به دانش فنی طراحی و تولید قطعات نیز هستیم که خود مشمول هزینه های سرسام آوری است. بر این اساس می توان اینگونه استنباط کرد که در زمان تدوین این قانون تمام الزامات برای دستیابی به هدف در نظر گرفته نشده و تنها به یک آرمان بسنده شده است. در شرایطی فعلی تولید وانت پیکان در شرکت ایران خودرو تبریز متوقف شده و حدود پنج هزار کارگر این شرکت فعلا بیکار شده اند و مشخص نیست چه سرنوشتی در انتظار آنها است. از سوی دیگر وانت نیسان شرکت زامیاد نیز تا پایان امسال مهلت یافته است تا به تولید خود ادامه دهد. حال آنکه هر دو محصول در بازار وانت کشور استراتژیک به شمار می روند و بخش قابل توجهی از حمل و نقل کالای درون شهری و کشاورزی کشور با استفاده از این دو محصول انجام می شود. فرض بر اینکه تولید این دو محصول در کشور متوقف شود، آیا به این موضوع توجه شده است که چه سرنوشتی در انتظار بازار وانت کشور خواهد بود؟ آیا بهتر نبود به جای اتخاذ تصمیمات شتابزده راهکارهای معقولانه تری برای رشد و ارتقای صنعت خودرو اندیشیده شود؟ گرچه بسیاری معتقدند که خودروسازان داخلی در طول تمام این سالها فرصت سوزی کرده اند و با تکیه بر انحصار موجود در بازار خودرو تنها به افزایش تولید فکر کرده اند، اما در مقابل نمی توان انتظار داشت که با اتخاذ تصمیمات خلق الساعه ضربه مهلکی برپیکر تولید صنعت خودرو وارد شود. این در حالی است که خودروسازان چینی با محصولات بی کیفیت خود در کمین بازار ایران نشسته اند و بیم آن می رود که صنعت خودرو کشور فدای اشتغالزایی برای این کشور شود. در چنین شرایطی اگر بخواهیم فضای موجود را به مثابه یک پازل بهم ریخته در نظر بگیریم، با کنار هم گذاشتن قطعات آن می توان به این موضوع پی برد که به طرز هوشمندانه ای فضا آماده فراهم شدن حضور خودروسازان چینی در بازار وانت کشور است. این همان زنگ خطری است که هم برای مسوولان و هم برای خودروسازان به صدا درآمده است. حال چه باید کرد؟ تردیدی نیست که در این مسیر باید هوشمندانه فرصت دیگری را برای خودرو سازان فراهم و الزاماتی مبتنی بر تفکر را برای آنان ایجاد کرد.فرصتی که خودروسازان بتوانند با تکیه بر امکانات موجود در راستای روزآمدی محصولات و یا جایگزینی خودروهای جدید در خطوط تولید گام بردارند. این حرکت هم اکنون در هر دو خودروساز آغاز شده و تنها باید با نظارت دقیق از سوی دستگاههای اجرایی ذی ربط به آن سرعت داد و از اعطای بازار کشور به دیگر کشورها جلوگیری کرد. این همان مسیری است که تمام خودروسازان بزرگ دنیا طی کرده اند و به صنعت خودروسازی خود به عنوان یک صنعت استراتژیک و مولد نگریسته اند.