به گزارش «پرشین خودرو»، عبارت تابلو بود و جایش هم تابلوتر، توی چشم همه مردم، هر كس كه سواد داشت، می‌توانست بخواند و آن را درك كند. آن وقت‌ها اگر كارمند یا مسوول دولتی با زن و بچه‌اش سوار این خودرو‌های دولتی می‌شد، بجز ترس از حفاظت و حراست و نگاه اتفاقی رییس و همكار، باید یك نگاه سنگین دیگر را تحمل می‌كرد، نگاه سنگین ممتد و معنادار و پرسش‌‌انگیز مردم، بخصوص وقتی خودروی دولتی حامل زن و بچه پشت چراغ قرمز گیر می‌كرد، این نگاه سنگین‌تر می‌شد، حتی آن كارمند یا مسوول دولتی باید تحمل كنایه‌های احتمالی را هم می‌داشت كه «پیك‌نیك با خودروی دولت خوش می‌گذره؟» آن عبارت «خودروی خدمت، استفاده اختصاصی ممنوع» یك نوع محرم دانستن مردم بود، معرفی بی‌هزینه خاطی به افكار عمومی در خیابان، یك محاكمه در خیابان حتی! دهـــه‌ها گذشت، خیلی چیزها عوض شد، پیكان و پاترول و پلاك تهران ـ 51 به تاریخ پیوست، پلاك‌ها ملی شد، پلاك دولتی شد پلاك ملی قرمز و باریك، آن عبارت آشنای «خودروی خدمت، استفاده اختصاصی ممنوع» هم به تاریخ پیوست؛ آن نگاه طلبكارانه و خجالت‌آور هم همین‌طور، آن هم به تاریخ پیوست. به نوشته جام جم، به همین سادگی تاریخ مصرف یك حس ملی و مردمی نسبت به سوءاستفاده از بیت‌المال تمام شد، آن كسی كه دستور داد دیگر كلیشه «خودروی خدمت، استفاده اختصاصی ممنوع» را روی در خودرو‌های دولتی نقش نبندد، می‌دانست چه می‌كند؟!