به گزارش پرشین خودرو به نقل ازایسنا، پژوهشگران ادعا می‌کنند اگر موجودات فرازمینی در کهکشان وجود داشته باشند، فناوری لیزر می‌تواند نقشی فراتر از نور بازی کند و توجه آنها را به زمین جلب کند.

پژوهش دانشمندان دانشگاه "ام.آی.تی"(MIT) نشان می‌دهد که اگر لیزر با قدرت یک تا دو مگاوات و با استفاده از تلسکوپی به اندازه 30 تا 45 متر به فضا بتابد، پرتوی از اشعه مادون قرمز ایجاد می‌کند و این پرتو آنقدر قوی است که می‌تواند در مقابل انرژی خورشید دوام بیاورد. اگر فضانوردان بیگانه‌ای، به اکتشاف در راه شیری مشغول باشند و یا در منظومه‌های نزدیک به ما مانند سیاره کوتوله "پروکسیما قنطورس"(Proxima Centauri) یا ستاره "تراپیست-۱" (TRAPPIST-1) زندگی کنند، می‌توانند چنین سیگنالی را تشخیص دهند. اگر این سیگنال از منظومه‌های دیگر شناسایی شود، می‌توان همین لیزر را برای ارسال پیام‌هایی مانند کد مورس به کار برد.

"جیمز کلارک"(James Clark)، دانشجوی فارغ‌التصیل دانشگاه ام.آی.تی و نویسنده این پژوهش گفت: اگر بتوانیم ارتباط با بیگانگان را به سادگی آغاز کنیم، امکان ارسال پیام با سرعت 100 بیت در ثانیه نیز وجود خواهد داشت.

اگرچه دسترسی به بیگانگان با چنین روشی، غیرممکن به نظر می‌رسد اما کلارک باور دارد که این کار با ترکیب فناوری‌های کنونی ممکن خواهد بود.

وی افزود: این کار، یک پروژه چالش‌برانگیز است اما غیرممکن نیست. لیزرها و تلسکوپ‌های کنونی می‌توانند سیگنال‌های قابل تشخیصی تولید کنند؛ در نتیجه یک بیگانه با دیدن سیاره ما، وجود یک پرتو غیرمعمول و طیف آن را تشخیص می‌دهد. ما از وجود بیگانگان مطمئن نیستیم اما اگر چنین موجوداتی در کهکشان ساکن باشند، این فناوری توجه آنها را جلب خواهد کرد.
 

کلارک، کار خود را با بررسی احتمال ساخت یک برج دیده‌بانی سیاره‌ای آغاز کرد. وی در این باره گفت: هدف من این بود که احتمال ساخت یک برج دیده‌بانی سیاره‌ای را با استفاده از تلسکوپ‌ها و لیزرهای کنونی بررسی کنم.

او یک طراحی مفهومی را با استفاده از لیزر مادون قرمز و یک تلسکوپ آغاز کرد تا بر شدت لیزر تمرکز بیشتری داشته باشد. هدف کلارک، تولید یک سیگنال مادون قرمز بود که حداقل، 10 برابر قوی‌تر از انتشار طبیعی اشعه مادون‌قرمز خورشید باشد. دلیل او این بود که چنین سیگنال شدیدی به قدر کافی در مقابل سیگنال مادون قرمز خورشید پایدار است.

کلارک، ترکیب لیزرها و تلسکوپ‌هایی در اندازه‌های گوناگون را بررسی کرد و دریافت یک لیزر دو مگاواتی که از یک تلسکوپ 30 متری می‌تابد، می‌تواند سیگنالی تولید کند که برای شناسایی شدن از سیاره کوتوله پروکسیما قنطورس، به اندازه کافی قوی است. همچنین، یک لیزر یک مگاواتی که از یک تلسکوپ 45 متری می‌تابد، سیگنال واضحی تولید می‌کند که از ستاره تراپیست-۱، قابل تشخیص است.

این پژوهش، در مجله " The Astrophysical Journal" به چاپ رسید.