به گزارش پرشین خودرو به نقل از ایلنا، علی بختیار، درباره برخی نگرانی‌ها درخصوص کاهش کیفیت بنزین برای تولید کمی آن اظهار داشت: در اینکه مصرف بنزین افزایش یافته، شکی نیست اما بنده با اطمینان می‌گویم، کیفیت این فرآورده طبق استانداردهای تعریف شده و یورو 4 بوده، عدد اکتان، مرکاپتان، آروماتیک و گوگرد آن مشخص است و مشکلی از این بابت نداریم.

وی درباره احتمال تاثیرگذاری تحریم بر روند تولید بنزین گفت: ما در دوره قبل تحریم واردکننده بنزین بودیم اما امروز نیازی به واردات نداریم و صادرکننده هم هستیم.

این عضو کمیسیون انرژی مجلس درباره احتمال استفاده از پتروشیمی‌ها برای تولید بنزین تصریح کرد: اکنون دو فاز پالایشگاه ستاره خلیج فارس به بهره‌برداری رسیده، فاز سوم هم تا پایان سال به بهره‌برداری می‌رسد، بنابراین نیازی به تولید از پتروشیمی نخواهیم داشت.

وی یادآور شد: ما حتی در حال حاضر دنبال ارتقای بنزین از یورو 4 به یورو 5 هم هستیم. خیلی از کاتالیست‌ها در داخل کشور تولید می‌شود و نیازی هم به واردات نداریم.

 دولت دهم برای خنثی کردن تحریم‌ها و تأمین بنزین مورد نیاز کشور در حرکتی ضربتی و بدون برنامه‌ریزی بلندمدت اقدام به تولید بنزین پتروشیمی کرده بود. به راحتی قابل درک است که صنایع پتروشیمی، حلال‌های بنزن، اولئون و زایلن تولید می‌کنند. این ترکیبات بعضاً خواص احتراقی (نظیر عدد اکتان) بهتری نسبت به بنزین تولیدی پالایشگاه‌ها دارند اما سرطان‌زایی آنها اثبات شده است. بنابراین در هیچ نقطه‌ای از دنیا از حلال‌های تولیدی پتروشیمی به دلیل سرطان‌زایی آن به عنوان سوخت استفاده نمی‌کنند.

در ترکیب بنزین استاندارد یورو 4 که مورد نظر سازمان حفاظت محیط زیست بوده، میزان بنزن یک درصد و میزان ترکیبات آروماتیک 35 درصد است. در حالی که در بنزین پتروشیمی، بنزن و آروماتیک‌ها بخش اصلی ترکیب بنزین را تشکیل می‌دهند و میزان آن بسیار فراتر از استانداردهای مورد نظر است.

در ترکیب بنزین استاندارد یورو 4 که مورد نظر سازمان حفاظت محیط زیست بوده، میزان بنزن یک درصد و میزان ترکیبات آروماتیک 35 درصد است. در حالی که در بنزین پتروشیمی، بنزن و آروماتیک‌ها بخش اصلی ترکیب بنزین را تشکیل می‌دادند و میزان آن بسیار فراتر از استانداردهای مورد نظر بود. همچنین میزان آروماتیک‌ها به مقدار 72.63 و میزان بنزن 6.98 در صد بوده است.

لازم به ذکر است؛ نتایج اندازه گیری هیدروکربن‌های خاص در سال‌های 1376 در تهران نشان می‌داد که غلظت آلاینده بنزن در حدود حد استاندارد بوده است. ضمن این که در آن سال‌ها مشکل اصلی هوای تهران آلاینده منواکسید کربن بود و غلظت بنزن در بعضی نقاط تهران به بالاتر از 100 برابر حد مجاز نیز می‌رسید.