به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، مهندس اکبرشاهی کارشناس صنعت خودرو، در این نشست تخصصی به بررسی مزایای باک پلیمری نسبت به فلزی پرداخت و گفت: باک های فلزی در اثر ضربه قابلیت برگشت به فرم اصلی را ندارد و دفرمه شدن رخ خواهد داد در حالی که در مورد باک پلیمر این ریسک بسیار پایین تر بوده و باک پس از ضربه قابلت بازگشت به فرم اولیه را تا حدود بالایی دارد.

وی همچنین با اشاره به این مورد که بحث حجم باک نیز برای خودروساز اهمیت دارد، ادامه دارد: محدودیت فرم پذیری باک فلزی نیز مورد بحث است و با فضایی که خودروساز سفارش می دهد، باک پلیمری می تواند ۲۰ تا ۳۰ درصد حجم بیشتری را پوشش داده و از فضا استفاده بهینه تری کند.

مهندس اکبرشاهی افزود: باک های پلیمری به دلیل دارا بودن عایق، مقاومت بالایی در برابر فرسایش، خوردگی و تغییرات محیطی دارد در حالی که این موضوع روی باک فلزی تاثیرگذار است.

این کارشناس صنعت خوردو هم چنین در رابطه با بحث مصرف سوخت اظهار داشت: با توجه به کاهش وزن حدود 40 درصدی باک پلیمری نسبت به باک فلزی با حجم مشابه موجب کاهش مصرف سوخت و انتشار co2 خواهد شد و در برابر هر 10 کیلو گرم کاهش وزن، معادل یک گرم انتشار آلاینده co2 کاهش خواهد یافت.

وی با بیان این مطلب که در صورتی که این موضوع در خودروها در تولید انبوه و به ازای هر سال محاسبه گردد قابلیت صرفه جویی در مصرف سوخت یکی از خودروهای تولید انبوه تا حدود 250 هزار لیتر در سال را خواهد داشت، گفت: با توجه به انتشار بخارات بنزین از مخازن سوخت دو عامل نفوذ از جداره ها و نقاط جوش و اتصالات به همراه میزان تبخیر سوخت داخل باک از عوامل اصلی هستند که با توجه به استفاده باک های پلیمری چند لایه، نفوذ پذیری از جداره ها به میزان قابل توجهی کاهش یافته و قابلیت دست یابی به الزامات روز دنیا را دارد.

اکبرشاهی ادامه داد: باک های فلزی در صورت عدم استفاده از تکنولوژی های روز دنیا در فرایند جوش پلاسمای رباتیک ریسک وجود منافذ ریز که منشاء پخش آلاینده ها خواهند بود را درپی خواهد داشت.

این کارشناس خودرو موضوع دوام و خوردگی و نهایتا نشتی از منافذ خوردگی را یکی دیگر از ریسک های آلایندگی مربوط به باک های فلزی در صورت عدم استفاده از مواد و پوشش های به روز تعریف شده در این حوزه دانست.

در ادامه دکتر نازک دست عضو هیات علمی دانشگاه امیرکبیر، با بیان اینکه استفاده از باک های پلیمری در خودروهای داخلی به صرفه تر از مدل های فلزی است، گفت: برای جای انداختن این موضوع، باید برنامه توجیهی آن را تهیه و در اختیار نهادهای مربوطه گذاشت تا به صورت یک الزام در صنعت خودرو پذیرفته شود.

وی اضافه کرد: با تهیه آمارهای توجیهی در باب این موضوع که استفاده از باک های پلیمری چه نقشی در کاهش هزینه تولید و پایین آمدن آلایندگی و مصرف سوخت دارد، می توان دولت و نهادهای نظارتی را بابت تدوین قانون در این مورد، قانع کرد.

نازک دست شرایط اقلیمی ایران را در برنامه ریزی برای استفاده از باک های پلیمری نیز حائز اهمیت دانست و تاکید کرد: استفاده از چنین باک هایی می تواند در حال و آینده به کاهش آلایندگی کمک کند.

این استاد دانشگاه با تاکید بر اینکه در تولید باک های سوخت خودرو، پلمیر بهتر از فلز عمل می کند، ادامه داد: برای تعریف هر پروژه ای باید به این نگاه کرد که در دنیا چه کرده اند و آیا نمونه موفق جهانی دارد یا خیر؛ بنابراین از آنجا که آمارها نشان دهنده حرکت خودروسازان بزرگ به سمت باک های پلیمری است، این موضوع در مورد خودروسازی ایران نیز صدق می کند.

عضو هیئت علمی دانشگاه امیر کبیر هم چنین گفت: موضوع یک نواختی تولید و امکان پایش توسط نهادهای نظارتی نیز یکی دیگر از موارد حائز اهمیت است و برای مثال اگر فرایند یکنواخت و تکرار پذیر تولید غیررباتیک و وابسته به نفر_تولید مقایسه نمایید این نگرانی برای نهادهای نظارتی پررنگ تر خواهد بود.

در ادامه این نشست، دکتر قاسمی مدیریت ارتباط با صنعت پژوهشگاه پلیمر و پتروشیمی گفت: در اوایل دهه ۷۰ میلادی خودروسازان با توجه به بحران نفتی و نیازمندی به کاهش مصرف سوخت و کاهش وزن خودرو به جایگزینی قطعات فلزی نسبتا بزرگ و سنگین خودرو به پلیمری کردند که سپر و باک خودرو جزو اولین موارد بوده اند.

وی ادامه داد: از آن تاریخ تا کنون روند جایگزینی باک های فلزی به پلیمری در کل دنیا ادامه دارد و تقریبا اکثر تولیدات خودرو سازان به سمت باک پلیمری سوق یافته است.

اما دیگر میهمان این نشست تخصصی در پژوهشکده پلیمر، مهندس رستگاری معاون محیط زیست استان تهران بود که از وجود تنها 44 روز آلوده در پایتخت طی امسال خبر داد.

وی با بیان اینکه از این 44 روز، در 15 روز علت اصلی آلودگی، ازن بوده است، گفت:در سال گذشته این عدد هفت روز بود.

رستگاری با اشاره به اهمیت باک های پلیمری در کاهش بخارات بنزین، افزود: روزانه در کل کشور چیزی حدود 360 هزار لیتر بنزین تبخیر می شود، که با استفاده از باک های پلیمری و همچنین اجرایی شدن طرح کهاب (طرحی در راستای کاهش بخارات بنزین به خصوص در جایگاه های سوخت)، می توان این عدد را به حداقل رساند.

رستگاری همچنین بر بهتر شدن وضع هوای تهران طی چند سال گذشته تاکید کرد و گفت:در سال 90، 60 درصد روزهای سال در پایتخت آلوده بود و این رقم در سال 92 به 40 درصد رسید و برای سال 93 نیز عدد 30 درصد ثبت شد که یکی از دلایل این روند، بهبود کیفیت سوخت بود.