به گزارش پرشین خودرو به نقل از ایسنا، حالا راننده با عصبانیت شروع به صحبت می‌کند: سرم را برد...! 20 دقیقه‌ای است که در ماشینم نشسته و یکسره حرف میزند، مردم تاکسی را با مخابرات اشتباه گرفته‌اند!
بیشتر ما درگیری رانندگان و مسافران را تجربه کرده‌ایم که این بگومگو ها در برخی موارد شدت یافته و به درگیری فیزیکی نیز منجر شده است و مشخص نیست این معضل چه روزی پایان خواهد یافت و مقصر اصلی کیست؟
شاید بسیار در مورد نداشتن پول خرد، روشن نکردن کولر و یا گرد کردن کرایه به سمت بالا از سوی رانندگان تاکسی و اتوبوس شنیده‌ایم اما کمتر پای در و دل رانندگان نشسته و از مشکلات آن‌ها سخن گفته‌ایم.
مهدی 38 ساله با اشاره اینکه 8 سال است در تاکسی‌های بی‌سیم فعالیت می‌کند، می‌گوید: انگار که خیلی از مسافرها از گرانی خبری ندارند و برای دادن کرایه که نرخ مصوبی هم دارد، اذیتمان می‌کنند. گاهی مسافران من که بیشترشان خانم هستند درخواست توقف در مسیر را دارند اما حتی توقف یک دقیقه‌ای هم در خروجی کار ما تاثیر می‌گذارد و از طرفی مسافر حاضر به پرداخت هزینه توقف نیست.
وی با بیان اینکه استفاده از کولر ماشین وظیفه راننده است اما این موضوع باعث افزایش استهلاک می‌شود، ادامه می‌دهد: بسیاری از مسافران هزینه کولر که بسیار هم ناچیز است را پرداخت نمی‌کنند.
رضا 28 ساله هم که یک سالی می‌شود که در تاکسی اینترنتی کار می‌کند، ندانستن آدرس دقیق مبدا و مقصد و ثبت آدرس اشتباه از سوی مسافر را از مشکلاتی می‌داند که مسافران برایش ایجاد می‌کنند و ادامه می‌دهد: این موضوع باعث می‌شود وقت راننده به شدت تلف شود از طرفی بسیاری از مواقع با تعداد بالای مسافر مواجه می‌شوم که بیش از ظرفیت ماشینم بوده و این امر منجر شد یکبار هم جریمه شوم.
وی می‌گوید: بسیاری از مسافران درخواست حقیقی نداشته و تنها می‌خواهند قیمت را بسنجند و درخواست را ثبت کرده و راننده مسافتی را طی می‌کند ولی سفری انجام نمی‌شود.
رضا ادامه می‌دهد: بسیاری از مسافران ماشین ما را به وانت اشتباه می‌گیرند و انتظار دارند وسایل سنگین و حتی وسایل ساختمانی را با همان کرایه اندک برایشان جابجا کنیم!
رمضان 52 سال یکی از رانندگان خط انقلاب – ترمینال سامان که حدود 20 سالی است در این حرفه مشغول کار است دل پر دردی از برخی مسافران دارد و می‌گوید: مسافران فکر می‌کنند رانندگان تحت هر شرایطی باید پول خرد داشته باشند و پول‌هایی که کمی کهنه و پاره هستند را قبول نمی‌کنند.
وی ادامه می‌دهد: بیشتر رانندگان برای تهیه پول خرد به سراغ کیوسک‌ها و حتی کمیته امداد برای تعویض پول می‌روند ولی با توجه با حجم بالای مسافر پول خردها در همان ساعات اولیه صبح به سرعت تمام می‌شوند.
این راننده می‌گوید: "شما حساب کنید ساعت 7 صبح چهار مسافر را در خط سوار کردم و هر کدام 10 هزار تومانی به من تحویل دادند، خب رانندگان اول صبحی پول خرد از کجا بیاورند! جالب اینجاست که خیلی‌هایشان نیز به شدت غر میزنند. ما هم مجبوریم با هزینه‌ای بیشتر، پولهایمان را با پول خرد در مغازه‌ها تعویض کنیم.
محسن راننده مینی‌بوس شهرکرد - سامان هم می‌گوید: باید تمام صندلی‌های مینی‌بوس پر شوند تا حرکت کنیم، خیلی وقت‌ها که بیشتر ظهرها اتفاق می‌افتد، حدود دو ساعت باید منتظر مسافر باشیم تا ظرفیت ماشین تکمیل شود، که در این موارد صدای اعتراض مسافران بلند می‌شود و از ما انتظار دارند سریع‌تر حرکت کنیم اما مگر کرایه یک رفت و آمد چقدر برایمان سود دارد که خالی هم برویم.
وی ادامه می‌دهد: اگر از مسافران درخواست کنیم که هزینه صندلی‌های خالی را حساب کنند تا حرکت کنیم، برخی قبول کرده و برخی دیگر مقاومت می‌کنند.
محسن می‌گوید: مشکل پول خرد هم اذیتمان می‌کند و مسافرانی که پول خرد ندارند و ما مجبوریم به عنوان مثال 100 تومانی بیشتر بگیریم، نگاه‌ها و حرف‌های زیر لباشان اذیتمان می‌کند.
این راننده بیان می‌کند: بسیاری از مسافران هم برای کودک خردسال خود صندلی در نظر می‌گیرند اما هنگام پیاده شدن می‌گویند که به کودک خردسال ما نباید کرایه‌ای تعلق بگیرد.
نادر 48 ساله که حدود 25 سال است راننده بوده و حالا چند سالی است که در خط شهرکرد – شیراز مشغول به فعالیت است، می‌گوید: در آوردن کفش توسط برخی مسافران واقعا غیرقابل تحمل است، این افراد تنها به فکر راحتی خود بوده و به معنای واقعی مسافران دیگر را اذیت می‌کنند.
وی روشن کردن سیگار، آوردن سه تا چهار چمدان، درگیری با دیگر مسافران و شوخی و خنده‌های بلند را از جمله دیگر مواردی می‌داند که موجب رنجش و اذیت شدن رانندگان می‌شود و ادامه می‌دهد: برخی از مسافران به بهانه اینکه بین راه سوار شده‌اند و یا زودتر از مقصد اصلی قرار است پیاده شوند، انتظار دارند پول کمتری پرداخت کنند که در صورت مخالفت از سوی راننده، ناسزا و نفرین نصیبشان می‌شود.
نادر می‌گوید: برخی مسافران هم سر موقع در ترمینال حضور پیدا نمی‌کنند و این امر نارضایتی ما و دیگر مسافران را در پی دارد.
پای صحبت‌های کیان راننده خط اتوبوس شهری معلم – ترمینال آزادی شهرکرد هم که نشستم، می‌گفت: ماشین ما مجهز به دستگاه کارت بلیط است و در همه جای اتوبوس واحد نصب شده که از کارت بلیط استفاده شود، ولی خیلی از مسافران در هنگام پیاده شدن از ماشین کارتشان موجودی ندارند و ادعا می‌کنند که پول خرد هم همراهشان نیست، از صبح ساعت 6.30 تا 8 شب که مشغول کار در این خط هستم شاید حدود 30 مسافر را به این صورت جابجا کرده‌ام.
وی ادامه می‌دهد: بسیاری از مسافران هم انتظار دارند در طول مسیر بین ایستگاه‌ها توقف کنم که این خلاف مقررات بوده و در این مواقع اعتراض شدید مسافران و غر زدن آن‌ها را شاهد هستم.
کیان می‌گوید: اتوبوس‌های این خط همیشه شلوغ هستند و از هر سنی از این خط‌ها استفاده می‌کنند، تعجب میکنم از جوانانی که می‌بینند پیرمرد یا پیرزنی به سختی خود را به میله وسط اتوبوس نگه داشته و جای خود را به آن‌ها نمی‌دهند.
این روایت‌ها بخش بسیار کوچکی از چالش‌های رانندگان تاکسی‌ها و اتوبوس‌ها با مسافران هستند که موجب رنجش این قشر زحمت‌کش می‌شود.
نظر شما