به گزارش پرشین خودرو، این هفته تعدادی از کارکنان شرکت متروی تهران نسبت به تغییر وضعیت استخدامی خود دست به تجمع زدند. آنها معتقد بودند با انتقال خود از حراست مترو به یگان حفاظت شهرداری، وضعیت استخدامی آنها دچار تغییر می‌شود. پس از این اعتراض در محوطه مترو، فیلمی منتشر شد که نشان می‌داد رئیس هیئت مدیره مترو برخوردی نامناسب با معترضان داشته است. پس از انتشار این فیلم، مسئولان شهرداری اعلام کردند این اعتراض‌ها به دلیل اطلاعات اشتباهی است که به آنها رسیده و ابهاماتی است که برای آنها ایجاد شده است.

محسن پورسیدآقایی معاون حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران در خصوص این اعتراضات به رسانه ها گفت: این افراد، نیروهای نگهبانی است که با توجه به اتمام ساخت برخی از ایستگاه‌ها، دیگر نیازی به حضور آنها نیست اما برای جلوگیری از بیکاری آنها هماهنگ شده که به شهرداری مرکز، معرفی تا در مناطق به کار گرفته شوند. چنین افرادی با همان حقوق و مزایای قبلی و در نزدیکی محل سکونتشان به کار گرفته می‌شوند.

معاون شهردار تهران معتقد است که چند نفر از این افراد سعی در تحریک دیگران و درگیری داشته و تلاش می‌کنند خود را مظلوم جلوه دهند؛ این افراد باید به محل جدید کار خود مراجعه کنند.

حسن رسولی یکی از اعضای شورای شهر تهران در واکنش به این اتفاقات گفت: رئیس هیئت مدیره در جریان اعتراضات با متانت، توضیحاتی را ارائه کرده و صحنه‌سازی‌های انعکاس‌یافته واقعی نیست.

وی به کارکنان مترو این اطمینان را داد که بر اثر این جابجایی‌ها، هیچ‌گونه دگرگونی در وضعیت شغلی آنها ایجاد نمی‌شود.

تعدادی از کارکنان، اتفاقات چند ماهه اخیر مترو و دلایل مخالفت خود با این جابجایی‌ها را تشریح کردند. به گفته آنها در این چند روز کم تر رسانه ای پای درد دل آنها نشسته است و انگار رسانه ها نیز تنها منعکس کننده سخنان مدیران هستند.

این کارکنان که به دلیل به خطر نیفتادن امنیت شغلی و برخوردهای چند ماهه اخیر با معترضان، تمایلی به افشای نام و تصاویر خود نداشتند، دلایل جابجایی‌های اخیر را توضیح دادند. آنها بیش از ۲۰ سال است که در شرکت مترو حضور دارند و می‌گویند سال‌هاست که نیروهای حراست در کارگاه‌ها مشغول به کار هستند و زمانی آنها را چشم و چراغ مترو می‌دانستند اما حالا تلاش می‌کنند بدون رضایت از مترو منتقلشان کنند.

چرا شورای اسلامی کار در مترو تشکیل نمی شود؟

یکی از کارکنان معترض با اشاره به مخالفت‌ها و عدم همکاری برای تشکیل شورای اسلامی کار می‌گوید و معتقد است: اگر در مترو شورای اسلامی کار تشکیل می‌شد، دیگر این اعتراضات صنفی شکل نمی‌گرفت و مشکلات از طریق این شورا پیگیری و حل می‌شد.

به گفته او، تشکیل شوراهای اسلامی کار، مصوبه مجلس و هیئت وزیران است که متأسفانه در مترو تاکنون این شورا تشکیل نشده است.

این کارکنان معترض در پاسخ به این پرسش که گفته می‌شود جلسه عمومی شورای اسلامی کار در مترو تشکیل شده اما استقبالی از آن نشده است، اظهار داشت: این مربوط به سال ۹۶ است، مدتی پیش جلسه نخست برای انتخاب نماینده شورای اسلامی کار تشکیل شد که با وجود آنکه امکان و اجازه اطلاع‌رسانی به ما داده نشد، با حضور اکثریت کارکنان، نماینده ما با رأی بالا انتخاب شد اما در مرحله دوم که باید جلسه عمومی برای انتخاب ۱۰ نفر عضو شورای اسلامی کار تشکیل می‌شد، این همکاری از سوی مدیریت با ما انجام نشد و حتی در مرحله مقدماتی، با وجود اینکه در قانون پیش‌بینی شده باید هرگونه همکاری با کارگران و کارکنان انجام شود، اما پیامکی برای کارکنان ارسال نشد و حتی اعلامیه‌های ما نیز از روی تابلوی اعلانات جمع‌آوری شد؛ بنابراین برگزاری مرحله اول انتخابات با رضایت شفاهی مدیرعامل برگزار شد زیرا آنها گمان نمی‌کردند چنین استقبالی از این انتخابات شود اما پس از مواجهه با تعداد زیادی از کارکنان، مرحله دوم انتخابات که انتخاب ۱۰ نفر برای تشکیل شورای اسلامی کار است، پس از گذشت سه ماه برگزار نشده است.

به گفته یکی دیگر از کارکنان، قرار است در مترو چارت سازمانی تغییر کند و طبق قانون، اصلاح چارت و تغییر آن باید مورد تائید شورای اسلامی کار نیز باشد که قبل از تشکیل چنین شورایی، این تغییرات ایجاد شود.

یکی دیگر از کارکنان معترض مترو نیز در خصوص اینکه جابجایی نیروهای حراستی از چه زمانی مطرح شد؟ گفت: دی ماه سال ۹۷ بود که اعلام شد حدود ۱۷۵ نفر از کارکنان حراست شرکت مترو، مُنفک و به بخش‌های دیگر شهرداری منتقل می‌شوند. در این راستا تجمع گسترده‌ای برگزار شد که در این اعتراضات خطاب کارکنان، ریاست شورای شهر بود زیرا آنان معتقد بودند آقای هاشمی از وضعیت مترو آگاهی کامل دارد. پس از آن رئیس شورای شهر تهران در صحن شورا کارت زردی را به مدیریت مترو ارائه داد و اعلام شد این جابجایی‌ها اتفاق نمی‌افتد و موضوع تکذیب شد.

سوالات تخصصی از کارکنان مترو؛ زمین دایره است یا کروی ؟

او ادامه داد: به دلیل آنکه قصد جابجایی تعداد زیادی را داشتند، مجبور به عقب‌نشینی شده و پس از انجام مصاحبه‌هایی، تعداد ۱۷۵ نفر را به ۷۰ نفر کاهش دادند. روند این کاهش به این‌گونه بود که مصاحبه‌هایی با نیروهای حراستی انجام شد. از برخی از این نیروها سؤالات مهندسی پرسیده می‌شد و از برخی می‌پرسیدند قطر توپ فوتبال چقدر است؟ کره زمین کروی است یا دایره؟ در تهران چند پارک داریم؟ آیا می‌دانید تهران چند پمپ‌بنزین و استخر دارد؟ سؤالاتی مطرح شد که هیچ ارتباطی با مترو نداشت. وقتی اعتراض می‌کردیم، می‌گفتند «این سؤالات برای آن است که تحمل شما سنجش شود». از افرادی که بیش از ۱۵ سال سابقه کار داشتند، کسانی مصاحبه می‌کردند که تنها یکی دو سال بود که به مترو آمده بودند. نکته جالب حضور افرادی است که بازنشسته شده اما به عنوان مشاور با حقوق‌های میلیونی همچنان در مترو حضور دارند. از میان ۱۷۵ نفر با این سؤالات غیرکارشناسی، حدود ۷۰ نفر انتخاب شدند و ۱۱۰ نفر را در واحدهای مختلف پخش کردند. هر چند که ما معتقدیم مرحله بعد، حذف آن ۱۱۰ نفر است.

یکی دیگر از کارکنان معترض مترو می‌گوید: یکی از کارکنان ما که کارشناسی ارشد دارد، وقتی از مسئول این آزمون‌ها پرسید که «چرا رد شده است؟» پاسخ شنید «چون از قیافه‌ات خوشم نیامد». آیا چنین برخورد و پاسخی که تأثیر زیادی بر زندگی یک فرد دارد، درست است؟

این کارکنان معترض در پاسخ به این پرسش که گفته می‌شود «شما کاری برای انجام ندارید و اگر به واحدهای جدید منتقل نشوید، مجبور به ترک شهرداری هستید؟»، گفتند: این موضوع حقیقت ندارد. زیر شهر تهران کارگاه‌های متروی زیادی وجود دارد که نیاز به محافظت دارند هرچند قرار بود حراست و نگهداری از ایستگاه‌هایی که به بهره‌برداری می‌رسند نیز در اختیار همین کارکنان باشد اما در حال حاضر به دلیل توقف کار عمرانی کارگاه‌های مترو، نیروی نگهبانی کاهش پیدا کرده اما در حال حاضر نیز این کارگاه‌ها نیاز به حراست دارند زیرا میلگرد، سیمان و تجهیزاتی که از سوی شهرداری با قیمت دولتی به مترو داده می‌شود، امکان دارد توسط پیمانکار از کارگاه خارج شود. در حال حاضر مترو از خود پیمانکاران خواسته این حراست را انجام دهند اما مگر می‌شود اموالی که شهرداری به پیمانکاران می‌دهد، توسط خود آنها مراقبت شود؟

آنها در توضیح بیشتر این موضوع گفتند: در قراردادهای مترو، برخی تجهیزات مانند سیمان، میلگرد و آهن‌آلات توسط شهرداری تهیه می‌شود و ما از این تجهیزات حراست می‌کردیم که پیمانکار آنها را به بهانه دزدیده شدن از کارگاه خارج نکند و به قیمت آزاد در بازار به فروش نرساند؛ حتی روند کار پیمانکاران در مترو را نیز نظارت می‌کردیم. به طور مثال در برخی موارد پیمانکار بدون توجه به شرایط خاک، با سرعت حفاری انجام می‌دهد که قصور در توجه به موارد فنی، سبب ریزش می‌شد که ما این نوع تخلفات را نیز گزارش می‌کردیم.

چرا کارکنان به وعده مدیران شهری بی اعتمادند؛ شرط اول جا به جایی رضایت ما است

یکی دیگر از کارکنان مترو بیان کرد: یکی از چالش‌هایی که این انتقال و جابجایی دارد، عدم رضایت کارکنانی است که قرار است جابجا شوند. همچنین یکی از شرط‌های انتقال، رضایت ما است که به صورت شفاهی و پیامک به ما اعلام شد که قرار است چنین جابجایی رخ دهد. هیچ تضمین کتبی برای حفظ حقوق و مزایای ما وجود ندارد. مشخص نیست در مکان جدید، ما چه سمتی داریم و بر اساس قانون حداکثر مأمور به خدمت شدن ۶ ماه است اما نامه جابجایی ما یک ساله است و مشخص نیست پس از یک سال، ما باید به کجا بازگردیم. همچنین ما نیروی رسمی مترو هستیم اما ما را می‌خواهند به شرکتی منتقل کنند که قراردادهایشان موقت است. آنها از ابتدا با ما صادقانه برخورد نکردند.

یکی دیگر از کارکنان مترو می‌گوید: ما و خانواده‌مان در این مدت فشار و ناراحتی عصبی زیادی را تحمل کردیم. یک نفر از ما بر اساس همین فشارها فوت کرد، دو نفر سکته کردند و در بیمارستان هستند؛ ۲۸ سال حضور در مترو یک عمر است. برخی از آقایان که می‌خواهند تازه به مترو بیایند، به اندازه عمری که ما در مترو صرف کرده‌ایم، سن ندارند.

او ادامه می‌دهد: از لحاظ جسمی در کارگاه‌های مترو لطمه‌ زیادی دیده‌ایم. برخی از همکاران ما در حوادث مترو جان خود را از دست داده‌اند اما حالا به دلیل آنکه می‌خواهند نیروی جدید وارد کنند، به دنبال خروج ما از مترو هستند.

این کارکنان می‌گویند: استخدام ما با مجوز مجلس و هیئت وزیران و در زمان ریاست جمهوری احمدی‌نژاد بود و هیچ‌کدام از ما نیروهای جدیدالورود به سیستم نیستیم اما دست آنها را برای ورود نیروهای جدید بسته‌ایم.

یکی دیگر از کارکنان معترض می‌گوید: ما کاری در مترو نداریم اما به تازگی گزارشی در خصوص فروش ۵۰۰ میلیونی میلگرد توسط یکی از پیمانکاران به حراست داده‌ام یا مدتی پیش اعلام شد مشکلی امنیتی در یکی از تونل‌های مترو ایجاد شد که با تلاش‌های ما شناسایی و رفع شد. این‌طور نیست که به دلیل غیرفعال بودن کارگاه‌ها، حراست کاری نداشته باشد. تصور کنید این فعالیت نظارتی توسط خود پیمانکاران انجام شود.

او تأکید می‌کند: زمانی می‌توانند ما را از کار بیکار کنند که شرکت یا کارگاه تعطیل شود، تعطیلی رسماً اعلام شود و کارکنان را بازخرید کنند؛ هنوز ۵۰ درصد ظرفیت متروی تهران ساخته نشده، چهار خط از خط ۶ مترو افتتاح شده، خطوط ۸ و ۹ و دو خط اکسپرس نیز باقی‌مانده است. چطور است که با وجود این میزان از توسعه مترو می‌گویند «به ما نیازی نیست». به گفته آنها اگر قرار است حقوق و مزایای ما را مترو بدهد و مترو نیز کمبود نیرو دارد، چرا می‌خواهند ما را جابجا کنند. اگر قصدشان چابک‌سازی است پس چرا نیروی جدید می‌گیرند؟

او ادامه می‌دهد: ماه‌هاست که از هیئت مدیره و مدیرعامل تقاضای وقت کردیم که با گفت‌وگو این مشکلات را حل کنیم اما به ما وقت نمی‌دهند، درخواست کردیم شورای اسلامی کار تشکیل شود که این نوع مشکلات حل شود. اجازه این کار را هم ندادند. رئیس شورا می‌گوید «ما به این موضوع ورود نکرده و دوپهلو صحبت می‌کنیم». به نظر می‌رسد شورا و شهرداری در خصوص مسائل فرعی، دعوای زرگری راه انداختند و در برابر مشکلات و معیشت کارکنان مترو سکوت کرده‌اند و در حال اَنگ زدن به ما هستند تا به راحتی بتوانند ما را حذف کنند.

روایت یک درگیری؛ به کجا وصل هستید که قلدری می کنید؟

از کارکنان مترو می‌خواهیم روایت روز درگیری رئیس هیئت مدیره با کارکنان را تشریح کنند که یکی از آنها می‌گوید: قرار بود تجمعی آرام در اعتراض به جابجایی‌ها در محوطه داخل مترو برگزار کنیم که مدیرعامل و رئیس‌ هیئت مدیره در این خصوص به ما توضیح دهند زیرا پیش از این هربار از مدیرعامل در برخوردهای تصادفی می‌پرسیدیم، چنین موضوعاتی صحت دارد، می‌گفت «من به همه شما نیاز دارم و چنین موضوعی صحت ندارد» اما در جلسه‌ای که ابراهیم شیخ به مترو آمد، این جابجایی‌ها مطرح شد.

آن روز تلاش شد که وانمود شود ما از صحبت‌های رئیس هیئت مدیره و معاون امور منابع انسانی قانع شدیم که موفق نشدند به جمع‌بندی برسند. همچنین قرار بود کارگروهی تشکیل شود که این موضوع را به دقت بررسی کند. به ما اعلام شد می‌خواهند ما را به شرکت بهره‌برداری منتقل کنند که آنجا ۱۲۰۰ نیرو کم دارد اما پس از پیگیری‌های ما مشخص شد مدیرعامل بهره‌برداری با چنین موضوعی موافقت نکرده است.

می‌گویند آن روز ۱۰ نفر دور هم جمع شده بودند اما حاضران می‌دانند که تمام بچه‌ها که نزدیک به ۵۰-۴۰ نفر بودند، در این اعتراض‌ها حضور داشتند زیرا می‌دانستند اگر نامه‌ای به دست یکی از ما داده شود، ممکن است نفر بعدی خود ما باشیم بنابراین برای آنکه کار تعطیل نشود، افرادی که شیفت بودند، بر سر کار حاضر بودند و دو شیفت دیگر در محوطه جمع شدند. مشکلات خود را به مدیر حراست گفتیم و مدیر حراست درخواست کرد که خود رئیس هیئت مدیره (نعیمی‌پور) در جمع معترضان حاضر و مشکل را حل کند. این کارکنان ۶ ساعت در محوطه تشنه و گشنه ماندند تا نزدیک اذان ظهر، رئیس هیئت مدیره به محوطه مترو آمد و به جای آنکه پس از خروج از خودرو، با سلام و روی خوش از کارکنان بپرسد، چه مشکلی دارند، شروع به پرخاشگری کرد. اول ایشان با لحن بد و کلامی نامناسب شروع به صحبت با کارکنان کردند؛ «شما چه کاره‌اید که تعیین تکلیف می‌کنید. اگر من رئیس هیئت مدیره هستم، می‌گویم چه کاری باید انجام شود».

آنها در ادامه تشریح وقایع آن روز می گویند سپس با دست یکی از کارکنان را به عقب راند و با مشت به جان یکی از کارکنان قدیمی مترو که سن بالایی هم دارد، افتاد. او با این جمله از خودروی خود پیاده شد «این چه مسخره‌بازی است که درآورده‌اید؟ شما چه کاره‌اید؟ به کجا وصل هستید که این‌گونه قلدری می‌کنید؟ اینجا یا جای من است یا جای شما؟» پس از این درگیری‌ها جلسه‌ای برگزار شد، یکی از همکاران ما گردن خود را نشان داد که کبود و زخمی است که او پاسخ داد «برو پزشکی قانونی شکایت کن. من بچه شاه عبدالعظیم هستم و هر کاری لازم باشد انجام می‌دهم، پرسنل که نباید برای من تصمیم بگیرد». هر کسی که از خود دفاع می‌کرد، می‌گفت «برو بیرون من بعداً با تو کار دارم».

کارکنان معترض ادامه دادند: به ما گفته شد اگر با رضایت خود منتقل نشویم، از سیستم فشاری که خودشان بلد هستند، در حق ما استفاده می‌کنند. فردای آن روز نیز نامه‌ای به دست ما دادند که ۱۵ روز دیگر باید خود را به محل کار جدید معرفی کنیم وگرنه حقوق ما قطع و اخراج می‌شویم درحالی‌که ما پرسنل رسمی مترو هستیم.

منبع: مهر