به گزارش پرشین خودرو، محسن هاشمی رئیس شورای شهر تهران در تاریخ 4 دی ماه در بخشی از برنامه "پرونده ویژه" در ارتباط با مسئله جسارت در مدیریت گفت: اصولا جسارت در مدیریت بسیار مهم است و ما مدیری که بترسد از اینکه کاری انجام بدهد و دستگاه‌های نظارتی اذیتش کنند و کاری که معتقد است انجام بدهد، ندهد خوب نیست!

وی در پاسخ به این پرسش که آیا حناچی شهردار تهران می‌ترسد یا خیر، گفت: وی بیش از اندازه وی می‌ترسد.

رئیس شورای شهر تهران همچنین در بخش دیگری از صحبتش‌هایش در ارتباط با جسارت قالیباف در حوزه مدیریت شهری عنوان کرد: اگر یادتان باشد اتوبوس‌های بی‌آرتی زمانی که به پایتخت وارد شد دیزلی آمد در حالیکه قانون هوای پاک این اجازه را نمی‌داد ولی اقای قالیباف جسارت داشت و‌ آنها را وارد کرد.

وی در پاسخ به این پرسش که آیا این جسارت خوب است یا بد گفت: باید این موضوع را دید از این جهت که این اتوبوس‌ها دیزلی است خوب نیست اما از این جهت که با این اتوبوس‌ها بخشی از مسافران جابجا شدند خوب بود و در واقع هم اینک اجازه نمی‌دهند اتوبوس ساخته شده وارد کشور شود اما بخشی از این اتوبوس‌های بی‌آر‌تی با جسارت اقای قالیباف ساخته و وارد شد.

پس از انتشار صحبت‌های رئیس شورای شهر تهران درباره جسارت در مدیریت و ترسو خواندن حناچی در شهرداری تهران، وی نیز در یادداشتتی در این زمینه و در دفاع از خود در روزنامه همشهری نوشت که به نظر می‌رسد با دقت کافی نوشته نشده است زیرا به باور کارشناسان شهری مثال‌های نقض‌ فراوانی بر ادعاهای آقای حناچی وجود دارد. برای بررسی صحت ادعای حناچی و علل هجمه‌ای که او علیه قالیباف وارد کرده است، با سیدجعفر تشکری هاشمی، معاون اسبق حمل و نقل و ترافیک شهرداری تهران به گفت‌وگو نشستیم که مشروح آن را در ادامه می‌خوانید:

* آقای حناچی در یادداشت اخیر خود در روزنامه همشهری گفته است که به‌کارگیری اتوبوس‌های دیزلی خلاف قانون است. آیا این ادعا صحیح است؟

طبق مصوبه هیئت وزیران مورخ 26 اسفند 86 و تمدید آن در سال‌های بعد این ممنوعیت لغو و شماره‌گذاری آن مجاز بوده است؛ ضمن اینکه برای واردات اتوبوس به اخذ گواهی‌های ثبت سفارش، تأیید وزارت صمت، مجوز مؤسسه استاندارد و تحقیقات صنعتی ایران، تایید سازمان حفاظت محیط ‌زیست و مجوز راهنمایی و رانندگی ناجا نیاز است و اگر ممنوعیتی وجود داشت، هیچ یک از آنها چنین مجوزی صادر نمی‌کردند. در خصوص میزان گوگرد موجود در گازوئیل که ایشان به اشتباه PM2.5 با فراونی دوازده هزار اعلام کرده و دلیل آلودگی اتوبوس‌ها می‌دانند، باید عرض کنم با توجه به اینکه این اتوبوسها از بالاترین استانداردهای جهانی و ایران برخوردار بوده و در اروپا از آن استفاده می‌شود لذا ادعای آلاینده بودن آن کارشناسی نیست و به فرض نامرغوب بودن گازوئیل، از تکلیف بر زمین‌مانده وزارت نفت بوده که موظف به ارتقای آن در سطح استانداردهای جهانی هستند. جالب است بدانید که در همین چندماه گذشته 13دستگاه از اتوبوس‌های بی‌آرتی توسط شهرداری خریداری شده است. اگر به زعم آقای حناچی خرید این نسل از اتوبوس‌ها خلاف قانون است و یا آلاینده هستند، پس چرا خودشان اقدام به این کار کرده‌اند؟

*منشاء PM2.5 چیست و آیا اصلا ارتباطی به این اتوبوس‌ها دارد؟

مطابق مطالعات انجام شده، بیش از 60 درصد آن از منابع متحرک خصوصاً اتومبیل‌های قدیمی مانند کامیون‌ها و اتوبوس‌های فرسوده، خودروهای کاربراتوری و موتورسیکلت ها بازمی‌گردد و کمتر از 40 درصد آن به صنایع و آلایندگی خانگی مربوط می‌شود که از سوخت‌های فسیلی استفاده می‌کنند. بازهم تاکید می‌کنم که خودروهای با استاندارد بالا مثل همین اتوبوسهای بی آر تی سهم بسیار ناچیزی در تولید آلاینده‌ها دارند.

* ادعا می‌شود اتوبوس‌های دیزلی که در دوران آقای قالیباف وارد شد، دارای استاندارهای لازم نبودند.

اتوبوس‌های دیزلی خریداری شهرداری دارای استاندارد یورو4 هستند که نسبت به استانداردهای زمان خرید آنها، بالاتر از استاندارد اجباری ایران بودند و با توجه به اینکه در صورت استفاده از سوخت نامرغوب موتور این اتوبوس‌ها دچار مشکل می‌شد لذا با هماهنگی مقامات نفت در همان سالها گازوئیل با کیفیت بالا برای تهران استفاده می‌شد.

* با توجه به این توضیحات آلودگی هوا ربطی به اتوبوس‌های دیزلی داشت؟

در شهر تهران بیش از چهار میلیون خودروی سواری تردد می‌کنند که بسیاری از آن‌ها به دلایلی چون قدیمی‌بودن و نداشتن استاندارهای لازم و سوخت کم کیفیت، هوا را آلوده می‌کنند اما اتوبوس‌هایی که ما وارد کردیم در اروپا هم استفاده می‌شد و همان‌طور که گفتم اگر برای آنها گازوئیل بی‌کفیت استفاده می‌کردیم اصلا کار نمی‌کردند. علاوه بر همه اینها باز هم تأکید می‌کنم که به فرض ناپاک‌بودن گازوئیلِ مصرفی، وزارت نفت باید پاسخگو باشد نه شهرداری تهران.

* در بخش دیگری از این یادداشت نسبت به ساخت بزرگراه‌ها انتقاد شده است؛ این درحالی است که عموم متخصصان شهری ساخت بزرگراه‌ها را یکی از مهم‌ترین دستاوردهای دوران شهرداری آقای قالیباف می‌دانند. آقای حناچی چرا به این موضوع انتقاد کرده است؟

یک طرح جامع ترافیکی وجود دارد که باید بزرگراه‌ها و معابر در تهران بر اساس آن ساخته شود. از جمله موضوعاتی که پیش از قالیباف به آن بی‌توجهی شده بود، ساخت همین بزرگراه‌ها و معابر بود؛ به‌نحوی که بزرگراه‌های شمالی و جنوبی تهران ناقص اجرا شده بود؛ برای مثال بزرگراه شهید صیاد شیرازی، امام علی(ع) و یادگار امام کامل نشده بود و قالیباف این جسارت را داشت که پروژه‌های نیمه‌کاره دیگران را برای بهبود رفاه شهروندان کامل کند که واقعا جای تقدیر دارد. تونل‌های شهری هم برای این ساخته شد که از ظرفیت بکر زیرِ زمین برای رفع مشکل ترافیک تهران استفاده شود. اتوبان حکیم در شرق، اتوبان رسالت در جایی که به میدان آرژانتین می‌رسد یا اتوبان شهید همت در تقاطع بنی‌هاشم به بن‌بست رسیده بودند و در دوران آقای قالیباف مشکل تمام آنها رفع شد. واقعا در گذشته نوعی به‌هم ریختگی مشاهده می‌شد که آقای قالیباف تمام تلاش خود را بر حل آنها گذاشت. آقای حناچی یادش باشد که در پایان دوره مسئولیتش باید پاسخ دهد به‌جز خط6 و7 که قبلا ساخته شده بودند، چندکیلومتر مترو ساخته شده است؟ به‌جز 10 رام قطار خریداری‌ شده دوره قبل، چند رام قطار به مترو اضافه شده است؟ چند دستگاه اتوبوس فرسوده را از رده خارج و اتوبوس نو جایگزین کرده است؟ و اگر پاسخی وجود نداشته باشد، باید بدانند که صرف چند دقیقه رکاب‌زدن در هفته نمی‌تواند به معنای انجام وظایف شهرداری تهران قلمداد شود.

*آقای محسن هاشمی چندی پیش گفت که آقای حناچی بر خلاف آقای قالیباف از جسارت لازم برخوردار نیست و اکنون آقای حناچی گفته است که آن جسارتی که گفته می‌شود بی‌قانونی بوده است. درباره این سخن نظرتان چیست؟

آقای حناچی که میثاق خود را قانون معرفی می‌کرد و می‌گفت کار خلاف را برنمی‌تابد، آیا 18کیلومتر متروسازی را به انجام رساند؟ ساخت سالی 18کیلومتر مترو بر اساس قانون است و انجام نشد. آقای حناچی باید بداند که عمل‌نکردن به تکالیف و مصوبات بالادستی امری خلاف قانون است. شهرداری باید اتوبوس‌های فرسوده شرکت واحد را از رده خارج و با اتوبوس‌های نو جایگزین می‌کرد که نکرد یا باید خط 6و7 مترو که از نظر عملیات ساخت تونل و ایستگاه تقریبا تمام شده بودند را در اختیار مردم می‌گذاشت که این امر هم محقق نشد یا آنکه باید از محل اعتبارات دولتی و شهرداری، واگن‌های مورد نیاز مترو را خریداری می‌کرد، که نکرد.

دولت و شورای شهر و نمایندگان تهران در مجلس شورای اسلامی همه با هم هماهنگ هستند و حداقل تحریم داخلی ندارند ولی هیچ‌ یک از تکالیف مهمشان را در این چندسال انجام ندادند. در دوران مدیریت قالیباف بیش از هزار دستگاه واگن، بیش از 1200 دستگاه اتوبوس بی‌آرتی خریداری و بیش از 220کیلومتر تونل مترو و بیش از 140 ایستگاه ساخته شد. انتظار این بود همانطور که قالیباف علی‌رغم تحریم‌های خارجی و داخلی چنین اقدامات ارزنده‌ای را بر اساس قانون برای بهبود حمل و نقل عمومی و کاهش آلاینده‌های شهر انجام دادند، حناچی هم لااقل بخش کمی از چنین اقداماتی را انجام می‌داد. البته اینکه هر چندوقت یکبار بخش کمی از پروژه ساخته شده خطوط 6و7 که در دوران آقای قالیباف ساخته شده را افتتاح کنند، جای خوشحالی دارد! ولی این رافع دیگر مسئولیت‌های قانونی‌شان نیست.

منبع: تسنیم