به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، به طور کلی برای حرکت سریعتر خودرو 3 راه حل پیش روی طراحان و مهندسان قرار دارد؛ پیشرانه قوی تر، استفاده از مواد و آلیاژ سبک تر و بهینه سازی آیرودینامیک خودرو. هر یک از این موارد به تنهایی می تواند نقش کلیدی در ارتقای کارایی یک خودرو ایفا کند.

در این میان آیرودینامیک خودرو از دهه60 و 70 میلادی مورد توجه فولکس واگن قرار گرفت تا بتواند با استفاده از عنصر کلیدی هوا به کاهش مصرف انرژی و افزایش کارایی در محصولات خود دست یابد.

فولکس واگن در دهه 80 میلادی با خودرو تک نفره Volkswagen Research Aerodynamic عملا قدرت خود را به رخ رقبا کشید و به پیشتاز این عرصه تبدیل شد چرا که توانست با این خودرو به رکوردهای خوبی در سرعت دست یابد.

مهندسان فولکس واگن یک راهکار ساده برای یک مشکل پیچیده داشتند. یک قاب آلومینیومی با بدنه فایبرگلاس روی بدنه کربن نصب شد، چرخ های پنهان و بال های متحرک روی خودرو نیز به پایداری هر چه بیشتر خودرو کمک می کرد.

این خودرو با یک پیشرانه 2.4 لیتری توربوشارژر با نهایت قدرت 177 اسب بخاری در فضای پشت راننده توانست به نتایج خیره کننده دست پیدا کند.

در اکتبر سال 1980 تیمی از رانندگان حرفه ای و مهندسان گرد هم آمدند تا این خودرو را تست و آزمایش کنند.

در نخستین دور رکوردگیری فولکس واگن ARVW موفق شد تا 221 مایل در ساعت را ثبت کند اما در دومین دور موفق به ثبت رکورد 225 مایل معادل 362 کیلومتر در ساعت شد که از زمان خود بسیار جلوتر بود.

فولکس واگن در آن سال ها به لطف طراحی پیشتازانه خود موفق به ثبت رکورد جهانی و رسیدن به ضریب کشش 0.15 Cd شد.

خبرنگار: فرشید آصفی