مدل های تبدیل شده در کارخانه مینی در شهر آکسفورد می توانند به ازای هر بار شارژ حدود 160 کیلومترذبپیمایند که البته به پای پیمایش مینی کوپرهای تمام برقی مدرن نمی رسد.

برخی از خودروسازان دنیا برای مدل های کلاسیک خود امکان جایگزینی موتور برقی به جای بنزینی را فراهم کرده اند مخصوصاً که بر اساس قوانین جدید در اروپا، خودروهای آلاینده کلاسیک حق ورود به مراکز شهر را ندارند.

مینی می گوید در پروژه ی مینی ریچارجد موتورهای برقی قادر به تولید 90 کیلووات انرژی معادل 120 اسب بخار هستند.

آن گونه که تبلیغ می کنند امکان بازگشت به بنزینی برای این خودروهای تبدیل شده فراهم است و تغییرات طوری طراحی شده که دائمی نیست. خود کارخانه، موتور بنزینی را بعد از بیرون آوردن از خودرو، طوری آماده سازی می کند که امکان استفاده مجدد از آن در آینده فراهم است.

موضوعی که کنجکاوی را برمی انگیزد این است که این خودروساز جزئیاتی از ظرفیت باتری مورد استفاده در اختیار نگذاشته و فقط رقم پیمایش به ازای هر بار شارژ را عنوان کرده است. حتی اشاره ای به این موضوع هم نکرده است که باتری در کجای این خودرو جانمایی شده است. هر چه باشد،‌ خود این خودروها همان طور که از نام آن پیدا است فضای خیلی زیادی ندارند.

مینی در یک بیانیه خبری گفته است: «معنی پروژه مینی ریچارجد این است که طول عمر یک خودرو به روش توسعه پایدار افزوده شده است. یک مینی کلاسیک با این روش عمر جدیدی پیدا می کند و صاحبش را تا آینده همراهی می کند،‌ ضمن آن که میراث دوست داشتنی آن حفظ می شود.»

پیمایش 100 مایل به ازای هر بار شارژ فاصله خیلی زیادی با 110 مایلِ اندازه گیری شده برای مینی کوپرهای SE‌ برقی مدرن ندارد. البته ذکر این نکته هم لازم است که مینی کوپرهای مدرن هم از همان ابتدا و از صفر مخصوص خودروهای برقی طراحی نشده اند. مینی های مدرن هم جادارترند هم سنگین تر و باتری آنها 32.6 کیلووات ساعتی است. چنین باتری بزرگی اصلاً در مینی های کلاسیک جا نمی شود. به احتمال زیاد به جای باک خودروهای مینی کلاسیک باتری نصب خواهد شد.

مینی اولین بار مدل کلاسیک بنزینی را در سال 2018 به برقی تبدیل کرد و در نمایشگاه خودروی نیویورک به نمایش گذاشت و از آن به بعد با کمک شرکت ثالث، تبدیل بنزینی به برقی را آغاز کرده است. همان موقع هم اعلام کرده بود که به جای باک بنزین، باتری 24 کیلووات ساعتی را جایگزین می کند که 125 مایل به ازای هر بار شارژ پیمایش در اختیار می گذارد.

برنارد کوربر رئیس برند مینی می گوید: «آن چه اعضای تیم این پروژه در نظر دارند حفظ شخصیت مینی کلاسیک است و به هواداران این امکان را می دهد که از عملکرد خودروی تمام برقی لذت ببرند. با پروژه مینی ریچارجد، گذشته برند را به آینده اش پیوند می زنیم.»

این خودروساز نگفته است که هزینه این تبدیل چه قدر است، اما شواهد نشان می دهد که تقاضا در بازار شکل گرفته است. در بین سایر خودروسازان هم این تبدیل در حال رونق گرفتن است و جالب است که از اصطلاح «تبدیل کاسِتی» استفاده می کنند. توضیح این که زمانی مردم موسیقی را روی کاسِت گوش می دادند بعدها لازم شد کاست ها تبدیل به سی دی شوند، امروزه موسیقی را در ابر ذخیره و از آن جا گوش می کنند و حالا تبدیل بنزینی به برقی را به تبدیل کاست به سی دی تشبیه کرده اند.

انتظار می رود تبدیل کاسِتی به مرور زمان محبوبیت بیشتری پیدا کنند مخصوصاً که در دل شهرها برای عبور و مرور نیاز به رعایت استانداردهای آلایندگی سخت گیرانه است.

وضعیت خودروها هم شباهت زیادی به کامپیوترها در دهه 1990 پیدا کرده که هر سال نسل های جدید،‌ نسل های قدیمی را منسوخ می کردند. به احتمال زیاد ظرف 3 تا 4 سال آینده، پیمایش به ازای هر بار شارژ و نرم افزارهای بهینه سازی عملکرد آن رشد و گسترش چشمگیری پیدا خواهند کرد. شاید هر 4 تا 5 سال نیاز باشد باتری این خودروها تعویض شود تا امکان روزآمدی نرم افزاری آن هم مثل تلفن های همراه هوشمند فراهم آید.

منبع: autoweek.com