به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، سال گذشته به همراه یکی از مدیران صنعت خودروسازی کشور در یکی از زیرمجموعه های گروه صنعتی ایران خودرو در انتظار فرارسیدن زمان یک جلسه دوستانه بودیم.

در زمان انتظار، اتفاقی را شاهد بودیم که هر چند ممکن است از نظر بسیاری به خصوص برخی کارمندان دولتی امری عادی به نظر آید اما شرعا و عرفا کار ناصحیح و نادرستی است به خصوص اگر از سوی مدیران ارشد یک مجموعه انجام شود زشتی آن چند برابر خواهد بود.

دو مدیر وقت و ارشد آن مجموعه که اتفاقا از انتصابات این روزهای مهدی خطیبی مدیرعامل جدید ایران خودرو در دو سمت مهم نظارتی و موثر برای مبارزه با فساد نیز هستند، در آن روز رفتاری از خود بروز دادند که نشان می‌داد تبدیل به روال عادی آن روزهای مجموعه مورد نظر شده است.

این آقایان که آن زمان نیز در سمت مدیریتی(بازرسی و حراست) خدمت می‌کردند، دقایقی قبل از اتمام ساعت کاری سراغ خودروهای شخصی خود رفتند تا آن را برای حرکت آماده کنند و تا زمان گرم شدن خودرو مشغول خوش و بش و چاق سلامتی با دیگر کارمندان شدند.

تازه بعد از از دل کندن از همکاران، کارت ثبت زمان ورود و خروج خود را در دستگاه قرار داده و محل را ترک کردند، به همین راحتی حدود 15 دقیقه از ساعت کاری آقایان مدیر بدون انجام کار مفید با حقوق محاسبه شد. حالا این زمان را ضرب در تعداد روزهای ماه و سال کنید. همین به تنهایی زمان زیادی می‌شود که اتفاقا بابت آن حقوق های میلیونی نیز پرداخت خواهد شد.

کافی است این اتفاق را برای بیشتر مدیران این شرکت محاسبه کنید تا ببینید با چند نفر ساعت زمان با ارزش و گران قیمت از دست رفته مواجه هستیم که این مبالغ به صورت هزینه سربار از جیب سهامدار و خریدار خودرو پرداخت می‌شود.

احتمالا پیش خود فکر می‌کنید اینکه مسئله خاصی نیست! اما هست، اتفاقا بسیار مهم هم است. خصوصا وقتی ببینیم داعیه درستکاری و فسادستیزی ایشان گوش فلک را کر کرده است!

در زبان پارسی مثل های بسیاری در مذمت تکرار تخلف های کوچک و استمرار آن تا زمان تبدیل شدن به فسادهای بزرگ وجود دارد که بیشتر ما آنها از بَر هستیم.

مدیری که تخلفات این چنینی را پیش روی چشم بازدیدکنندگان و ارباب رجوع انجام می‌دهد یقینا آنقدر این رفتار را تکرار کرده که دیگر قبح آن ریخته است.

از چنین مدیری که حتی زمان کارهای شخصی خود را نیز برای شرکت فاکتور می‌کند آیا به واقع می‌توانیم انتظار مبارزه با فساد داشته باشیم؟

کسی که چنین رفتاری را پیش روی چشم همگان انجام می‌دهد قطعا انسان بی‌تقوایی است که کارهای شخصی خود را به حساب بیت المال و از جیب سهامدار محاسبه می‌کند.

وقتی شما چنین رفتاری را در زیرمجموعه کوچکی انجام می‌دهید آیا توان مقاومت در برابر پیشنهادهای وسوسه کننده افراد فاسد را خواهید داشت؟

از نظر نگارنده که احتمال مقاومت چنین اشخاصی در برابر پیشنهادهای اغواکننده احتمالی بسیار ناچیز است و یحتمل در اولین یا دومین پیشنهاد، بند را آب خواهند داد.

اصلا آیا یک مدیر بی‌تقوا می‌تواند انتخاب مناسبی برای چشم مدیرعامل و نهادهای نظارتی یک مجموعه بزرگ اقتصادی با ریخت و پاش های درشت باشد؟