به گزارش خبرنگار پرشین خودرو، خبر قرارداد دو میلیارد دلاری شهرداری تهران برای واردات اتوبوس‌های برقی، بر بی‌توجهی نهادهای دولتی بر استفاده از ظرفیت صنعت خودروسازی کشور مهر تایید زد.

در شرایطی که شعار سال‌های گذشته به صورت مستقیم و غیرمستقیم بر حمایت از تولید از داخلی تاکید داشته است اما می‌بینیم که حتی نهادهایی که صدای انقلابی‌گری آنها گوش فلک را کر کرده است نیز به این شعارها در راستای حمایت از تولید داخلی، بی‌توجه هستند.

اقدام شهرداری تهران تهران در عقد قرارداد دو میلیارد دلاری با بخش خصوصی چین برای واردات اتوبوس، نخستین اقدام در سال جدید است که بدون در نظر داشتن هدف اصلی از نام گذاری سال ۱۴۰۳، در پی واردات اتوبوس به کشور است.

این تصمیم شهرداری هر چند به‌زعم زاکانی شهردار تهران اقدام مفیدی برای ارتقای سطح ناوگان حمل و نقل فرسوده و ناکارآمد پایتخت و در پی بدعهدی خودروسازان در تامین نیاز شهرداری به تعداد زیادی اتوبوس است اما انتقادات زیادی را به سوی شهردار تهران روانه کرده که بسیاری از آنها صحیح است.

اگر فرض را بر صحت ادعای شهردار تهران مبنی بر بدعهدی و خلف وعده خودروسازان در تامین نیاز ناوگان حمل و نقل عمومی بگذاریم هم، راه چاره آن واردات اتوبوس به صورت مستقل و توسط شهرداری تهران نخواهد بود.

در شرایطی که همه دنیا، ایران را به عنوان کشوری صاحب صنعت و تکنولوژی خودروسازی می‌شناسند این اقدام شهرداری دهن‌کجی به این توانایی و نادیده گرفتن ظرفیت‌های فراوان صنعت خودرو است.

شهرداری پایتخت که به بهانه بدعهدی خودروسازان به سراغ واردات مستقیم اتوبوس رفته است در اصل با پاک کردن صورت مساله در پی تامین نیاز شهر تهران با استفاده از راحت‌ترین مسیر است.

شهرداری اگر از خلف وعده خودروسازان ناراضی است، یقینا راه آن واردات نیست و راه‌های بسیاری وجود دارد که از ظرفیت خودروسازی استفاده و مشکلات ناوگان حمل و نقل پایتخت را رفع کند.

ساده‌ترین راهی که می‌توانیم به شهردار تهران پیشنهاد کنیم، واردات اتوبوس به صورت CKD است.

واردات به صورت CKD اگر با نظارت مناسب شهرداری و قراردادی شفاف با خودروسازان همراه باشد نه تنها نگرانی شهرداری از خلف وعده و بدعهدی خودروسازان را رفع خواهد کرد بلکه می‌تواند خطوط خودروسازان داخلی را احیا و مشکلات خدمات پس از فروش این اتوبوس‌ها را برطرف کند و البته منافع بسیاری نیز برای هر دو طرف قرارداد داشته باشد.

واردات اتوبوس به این شکل و مونتاژ در شرکت‌های پرشمار تجاری‌ساز با توجه به رقم دو میلیارد دلاری قرارداد می‌تواند به انتقال تکنولوژی ساخت اتوبوس‌های برقی نیز منتهی شود و یکی از ضعف‌های بزرگ صنعت تجاری‌سازی را برطرف کند.

تجربه نشان داده است که مدیریت ارشد شهرداری در مقابل خواست افکار عمومی لجاجت به خرج می‌دهد و توجهی به آن ندارد اما ما به عنوان رسانه وظیفه داریم تا گفتنی‌ها را بازگو کنیم، خواه پند گیرند یا ملال! واقعیت این است که بی‌شک واردات این حجم از اتوبوس بدون استفاده از ظرفیت صنعت خودرو می‌تواند مشکلات بسیاری را به خصوص در زمینه خدمات پس از فروش برای پایتخت ایجاد کند.

راه پیشگیری از مشکلات احتمالی هم مانند بسیاری دیگر از مسائل، مشخص و ساده است تنها نیاز به توجه و بازنگری در شیوه مدیریتی با استفاده مناسب از اهرم نظارت در کنار شفافیت در عملکرد دارد.