به گزارش «پرشین خودرو»، این نوع سوخت از دو جهت جالب توجه است: اول آن که میلیون ها لیتر مایع به جا مانده از تولید انبوه پنیر بی مصرف نمی ماند و دوم آن که احتراق این نوع سوخت بوی مطبوعی ایجاد می کند. سوختی که از بقایای تولید پنیر به دست می آید سوختِ زیستی مخمری yeast biofuel نامیده می شود، بخش اعظم این پسماند را لاکتوز قندی تشکیل می دهد چون پروتئین و چربی هنگام فراوری پنیر از آن جدا شده است. میکروب های به کار رفته در تولید این سوخت قادرند لاکتوز قندی را به سوخت تبدیل کنند که فرایند آن شباهت زیادی به تبدیل قند به چربی در بدن انسان دارد. نکته مهم این جا است که هر کارخانه تولید پنیر روزانه یک میلیون گالن (بیش از 3 میلیون لیتر) مایع پسماند ایجاد می کنند. از این پسماند تولید بیش از 250 هزار لیتر سوخت بیودیزلی امکان پذیر است. تنها اشکال کار این است که برای عملی کردن این ایده و تولید تجاری این نوع سوخت به 5 سال وقت نیاز است.