به گزارش «پرشین خودرو»، احتمالاً خیلی‌ها فکر می‌کنند که اولین شاسی‌بلند ب‌ام‌و آن X3 دوست‌داشتنی است. در حالی که این خودرو سال ۲۰۰۳ آماده شد ولی باواریایی‌ها چهار سال قبل از آن در ۱۹۹۹ اولین تجربه‌شان در دنیای اس.یو.وی را با نخستین عضو خانواده ایکس‌ها یعنی X5 استارت زده بودند. چیزی را که می‌گویم خود ب‌ام‌و هم قبول دارد. اینکه اصلاً فکرش را هم نمی‌کردند که روزی این خانواده تا این حد جهانی شود. واقعاً همین‌طور است.

ب‌ام‌و آن‌قدر در دنیای کوپه‌ها، سدان‌ها و رودسترها موفقیت داشت که نیازی به داشتن یک شاسی‌بلند نمی‌دید. اساساً پروژه‌اش را به خاطر بازار آمریکا و در بازار آمریکا ساخت. فقط محض اینکه رقابتی داشته باشد با همتایان اروپایی و البته خیل عظیم هم‌کلاسان جنرال‌موتورز؛ اما در همان سال اول ورق برای این خودرو و آن خودروساز برگشت. ناگهان X5 بیش از پیش خواستنی شد. سیل درخواست‌ها و سفارش‌ها از ظرفیت تولید خارج شد.

این به‌اصطلاح SAV (خودرویی با توانمندی‌های اسپرت) هم لوکس بود، هم اسپرت. هم خانوادگی بود، هم جوان‌پسند. هم باکیفیت بود، هم پرقدرت. ب‌ام‌و با مهندسی خودش تغییراتی روی سیستم سنتی 4WD چهارچرخ متحرک اعمال کرد و نامش را xDrive گذاشت. این خودرو مثل لکسوس RX300 (سال ۱۹۹۷) روی یک پلت‌فرم سایز بزرگ سبک‌وزن طراحی شده بود.

همین بود که کارایی‌اش اصلاً در حد قد و قواره تنومندش نبود. آن‌قدر چالاک و تیزرو بود که انگار یک کوپه دو درب دو صندلی است. خیلی‌ها می‌گویند این خودرو آمد تا رقیبی شود برای اولین نسل از مرسدس‌بنزهای M کلاس (سال ۱۹۹۸). درست یا غلطش بماند برای بعد. مهم این است که X5 سبک جدیدی از تولید خودروهای شاسی‌بلند را تعریف کرده بود. سبکی که خود مخترعش بود. خیلی‌های دیگر می‌گویند ب‌ام‌و خیلی هم سر این خودرو هنر به خرج نداده بود. چراکه در دوره‌ای آن را معرفی کرد که مالکیت برند انگلیسی‌الاصل لندروور را نیز بر عهده داشت.

می‌دانید و می‌دانیم که لندروور خودش یکی از اساتید دنیای شاسی‌بلندهای آفرود است. هرچه هست، یکی از جنجال‌های اصلی این خودرو، محل تولیدش بود. برخلاف بسیاری از مدل‌های دیگر، X5 خارج از خاک آلمان تولید می‌شد. جایی در کارولینای شمالی آمریکا. البته بعدها خط تولید آن در مکزیک و سپس در روسیه هم تأسیس شد ولی هم‌چنان خبری از آلمان نبود و البته هنوز هم نیست. این خودرو در سه نسل تولید شده.

خدا را شکر به لطف دوستان، هر سه نسلش در بازار ایران دیده شده و می‌شوند!

نسل دوم؛ خاص در ایران

به گزارش بازارخبر، کاری به نسل اولش نداریم. آن‌قدر قدیمی است که اگر چیزی هم درباره‌اش نگوییم، به کسی برنمی‌خورد. ولی درباره نسل دوم با کد E70 حرف داریم. مدلی که تا یک سال پیش هم تولید می‌شد. هنوز هم در خیابان‌ها دیده می‌شود و هنوز هم مشتری دارد. چند سال پیش وقتی برای اولین بار پا به ایران گذاشت، کمتر کسی می‌شناختش. تا آن زمان تنها شاسی‌بلندی که از ب‌ام‌و در ذهن داشتیم، X3 بود. او آمد و شد قوی‌ترین محصول بازار. شد بزرگ‌ترین شاسی‌بلند و خلاصه گران‌ترین در زمان خودش.

اگرچه سلطنتش خیلی طول نکشید و مرسدس‌بنز با سواری‌های لوکس سریعاً ورق را برگرداند؛ اما به نظر می‌رسد مهم‌ترین رویداد عمر این نسل در سال ۲۰۰۹ رخ داده باشد. زمانی که در نمایشگاه نیویورک معلوم شد که ب‌ام‌و آن را به دستان بخش تیونیگ خود M پاور سپرده و یک هیولا را بازپس گرفته است.

حاصل کار واقعاً جادویی بود. شاید در ظاهر رقیب رنج‌روور Sport، جیپ گرندچیروکی SRT8، آئودی Q7 مدل V12، مرسدس‌بنز ML63 بهینه‌شده توسط AMG و پورشه Cayenne تیپ توربو S به نظر بیاید ولی آن ایام با ۵۵۵ اسب‌بخاری که از پیشرانه ۴٫۴ لیتری V8 دو توربوی خود بیرون می‌کشید، قوی‌ترین در کلاس خودش محسوب می‌شد. به طرزی عجیب این خودرو می‌توانست صفر تا صد را در ۴ ثانیه طی کند؛ یعنی حتی از برخی M3 ها هم سریع‌تر. می‌گویند یک دستگاه از X5 ام‌پاور واقعی به ایران آمده بود.

نسل سوم؛ خاص در دنیا

شک نکنید اگر این خودرو پای به ایران نمی‌گذاشت هم باز او را بررسی می‌کردیم. آن‌قدر که خوب است خداوکیلی. این مدل نیز گرفتار سبک جدید طراحی‌های ب‌ام‌و شد. سبکی که اول از همه خودش را روی چراغ‌های جلو نشان می‌دهد. بیراه نگفته‌ایم اگر بگوییم سازنده از نظر فنی، مهندسی، کیفیت، ایمنی و امکانات آن شاهکار کرده است. او وقتی در نمایشگاه فرانکفورت همین سال ۲۰۱۳ خدابیامرز رونمایی شد، به معنی واقعی کلمه، ترکاند. مثل همیشه با انواع و اقسام پیشرانه‌ها، کل بازار را هدف قرار داد. ولی آنچه برای ما مهم است، مدل xDrive35i است.

اگر بخواهیم همه آپشن‌های X5 مدل ۲۰۱۴ را لیست کنیم، خودمان را زدیم به آن راه. فول آپشن جلویش کم می‌آورد. خلاصه که همه‌چیز دارد. برای اولین‌بار روی آن از چرم Merino، رنگ قهوه‌ای Criollo و یا Amaro استفاده شده است. داخل کابین رنگ مشکی پیانو دیده می‌شود. رینگ‌های ۱۸ اینچی (۲۰ اینچی سفارشی) V شکل آن به رنگ متالیک الماسی هستند. روی این خودرو مکانیزمی تعبیه شده که در ترافیک‌ها اگر حس کند شما خسته شده‌اید، سفتی پدال گاز و ترمز را تغییر می‌دهد. به این می‌گویند آپشن. نه گرم‌کن صندلی!

رقبا در بازار

چه کسی می‌خواهد و می‌تواند رقیب این آلمانی 1 میلیارد و 280 میلیون شود؟ به نظر می‌رسد تنها یک نفر شدیداً برای شکستن شاخش دست و پا می‌زند. یک هم‌وطن. یک پورشه. یک Cayenne توربو. هیولایی با پیشرانه 4.8 لیتری هشت سیلندر توربوشارژ شده که به راحتی 550 اسب‌بخار نیرو تولید می‌کند برای این پورشه باید 1  میلیارد و 150 میلیون هزینه کنید؛ اما نسخه S همین شاسی‌بلند هم در بازار است که با همان حجم پیشرانه ولی بدون توربوشارژ می‌تواند 450 اسب نیرو تولید کند. این یکی ناقابل 950 میلیون قیمت دارد.

در بین تولیدات رقیب دیرینه و گرمابه و گلستان یعنی مرسدس‌بنز، فقط یک مدل دیده می‌شود؛ ML350. خیلی عجیب است که این خودرو با پیشرانه 3.5 لیتری شش سیلندر V شکل می‌تواند همان 306 اسب‌بخار را تولید کند. تعجبی نیست که این آلمانی هم به لطف مرسدس‌بنز بودنش 905 میلیون بیارزد.

گران‌ترین مدل لندکروز که XVR هشت سیلندر باشد فقط 565 میلیون قیمت دارد. پیشرانه‌اش 4.7 لیتر به قدرت 280 اسب‌بخار است.

این را هم بدانید که شاسی‌بلند لوکس لکسوس یعنی LX570 هم فقط با آن قدرت 384 اسب‌بخاری‌اش زیر 790 میلیون قیمت خورده است.