به گزارش «پرشین خودرو»، اگرچه راجع به دایناسورهای بزرگ زیاد صحبت می‌شوذ، بسیاری حیوان غول‌آسای غیر از دایناسور هم وجود داشته که هرگز آنها را به چشم نخواهیم دید. برخی از آنها اجداد غول پیکر حیوانات امروزیند، و برخی دیگر هیچ نوه و نتیجه ای از خود باقی نگذاشته‌اند و از این رو بسیار عجیب و غریبند.
 
بقایای غولهای دیروز به ما کمک می‌کند تا تغییرات شرایط کرۀ زمین را در طی اعصار بهتر درک کنیم، چرا که تغییر اندازۀ موجودات اغلب مواقع در پاسخ به محیط زیست روی می‌دهد. ضمن اینکه در حیوانات بزرگ جاذبه‌ای وجود دارد که باعث می‌شود خیلی وقتها در تخیلمان به آنها فکر کنیم. در زیر با پنج هیولای منقرض شده آشنا می‌شوید:
 
آئگیروکاسیس بنمولا

بچۀ یک وال و یک خرچنگ چه شکلی می‌شود؟ اگر چنین چیزی وجود داشت، احتمالا چیزی شبیه به آئگیروکاسیس بنمولا می‌بود.
 
این موجود که طول آن تا دو متر هم می‌رسید، حدود 480 میلیون سال پیش در زمین می‌زیست، و متعلق به خانوادۀ منقرض شده‌ای از حیوانات دریایی به نام "آنومالوکاریدیدیس" بود.
 
این موجود که ظاهری شبیه به موجودات بیگانۀ فیلمها تخیلی داشته، در جلوی سر خود الکهای تورمانندی داشت که پلانگتون معلق در آب را برایش فیلتر می‌کردند. این موجود در زمانی زندگی می‌کرد که پلانگتونها در حال متنوعتر شدن بودند و این مورد به آن امکان می‌داد که سبک زندگی متفاوتی از اغلب آنومالوکاریدیدیس‌ها داشته باشد که شکارچیانی تیزدندان بودند.
 
این موجود عجیب به ما کمک می‌کند تا درک کنیم که اعضای حرکتی بدن بندپایان، نظیر عنکبوتها و حشرات امروزی، تکامل پیدا کرده است.
 

 
جائکِلوپ‌تِروس رِنانیا

جائکِلوپ‌تِروس رِنانیا می‌توانست کابوس کسانی که فوبیای عنکبوت دارند باشد. این هیولای 2.5 متری، که یک "عقرب دریایی" غول آسا بوده است، می‌تواند عنوان بزرگترین بندپای کل تاریخ را به خود اختصاص دهد.
 
نام عقرب دریایی، نامی گول زننده برای این موجود است. آنها حقیقتاً عقرب نبوده‌اند و احتمالا محل زندگیشان در دریاچه‌ها و رودخانه‌ها بوده، نه اقیانوس. ای موجود حدود 390 میلیون سال پیش زندگی می‌کرد و وقتش را به تکه و پاره کردن ماهی‌ها می‌گذراند.
 
کشف این حیوان نشان می‌دهد که بندپایان در گذشته به شکل چشمگیری بزرگتر از اندازۀ امروزیشان بودند.

 
آرتروپلیورا

این جد بزرگ هزارپاها نیز یکی از رقبای سرسخت در رقابت برای عنوان بزرگترین بندپای کل تاریخ است. طول این موجود می‌توانست تا 2 متر و شصت سانتیمتر برسد.
 
آنها بین 340 تا 280 میلیون سال پیش می‌زیستند و وجود درصد بیشتری از اکسیژن در هوای آن دوران به نفعشان بوده است.
 
به خاطر آنکه بقایای دهان این حیوان تا به حال پیدا نشده، مشخص نیست که غذای آن چه بوده است. اما محققان با آزمایش فسیل مدفوع این حیوان، احتمال می‌دهند که این حیوان گیاهخوار بوده باشد.

 
مگا نیورا

در پی یافت شدن فسیل مگا نیورا در سال 1880 در فرانسه، محققان آن زمان وجود بندپایان غول‌پیکر را در زمانهای دور به میزان بیشتر اکسیژن در جو آن زمان مرتبط دانستند.
 
این موجود که حدود 300 میلیون سال پیش می‌زیسته از سایر حشرات و دوزیستها تغذیه می‌کرده است. آنها با دارا بودن بالهایی به طول 65 سانتیمتر از بزرگترین حشراتی بوده‌اند که تا حال بر این کره زیسته است.
 
روشی که حشرات اکسیژن را به اندامهای درونیشان می‌رسانند، باعث محدود شدن اندازۀشان می‌شود. حشرات فاقد شش هستند و در عوض از سیستمی از تیوبهای نای مانند بهره می‌برند.
 
در دورۀ کاربونیفروس، از 359 میلیون سال تا 299 میلیون سال پیش، 35 درصد هوا را اکسیژن تشکیل می‌داد. این موضوع احتمالاً به مگانیوراها امکان می‌داده تا از میزان مشابهی هوا، مقدار بیشتری انرژی استخراج کنند و با وجود رشد زیاد همچنان بتوانند به تعادل خود را در پرواز حفظ کنند.

 
سارکوسوکوس ایمپراتور

فقط حشرات نبوده‌اند که کوچکتر بوده‌اند. دیرین‌شناسانی که در سال 1997 در نیجریه به دنبال فسیل دایناسور می‌گشتند، به فسیل استخوان‌های آرواره‌های کروکودیلی برخورند که هم اندازۀ یک انسان بود.
 
آنها کاملترین فسیل یافت شده از سارکوسوکوس ایمپراتور را یافته بودند. هیولای ماقبل تاریخی که 110 میلیون سال پیش در رودخانه‌های عریض شمال آفریقا شکار می‌کرده است.
 
این موجود که به "سوپرکروکودیل" مشهور است، تا دوازده متر رشد می‌کرده و وزن آن به حدود 8 تن می‌رسیده است. یعنی دو برابر طول و چهار برابر وزن بزرگترین کروکودیل‌های امروزی. این حیوان احتمالاً از دایناسورهای کوچک و ماهی تغذیه می‌کرده است. آروارۀ کوچک آن 1.8 متر طول و 100 دندان داشته است.