به گزارش «پرشین خودرو»، لانچیا کارخانه خودروسازی ایتالیایی است که در سال ۱۹۰۶میلادی به وسیله «وینچنزو لانچیا» تاسیس شد و در سال ۱۹۶۹م بخشی از گروه خودروسازی فیات شد. در ادامه مختصری از تاریخچه این شرکت و فعالیت‌هایش آمده که با یکدیگر می‌خوانیم. «کاوالیر جوزپه لانچیا» تاجری ایتالیایی بود. وقتی ۱۶ ساله بود، تجارت را با غذا در ایتالیا شروع کرد. بعد از چند سال با کشورهای امریکای جنوبی رابطه دوستانه‌ای برقرار و صنایع غذایی را در آرژانتین ایجاد کرد و موفقیت‌های زیادی به‌دست آورد. زمانی که وضع مالی‌اش بهبود یافت، به ایتالیا بازگشت و در سال ۱۸۷۵م ازدواج کرد. در سال ۱۸۷۶م نخستین پسرش یعنی «جیووانی» متولد شد. در سال ۱۸۷۹م صاحب دختری شد که متاسفانه او در سال ۱۸۹۴م از دنیا رفت. در ۲۴ آگوست ۱۸۸۱ سومین فرزند آنها یعنی «وینچنزو لانچیا» در «فایللو»، در نزدیکی «تورین» به دنیا آمد. همچنین دومین دخترشان هم در سال ۱۸۸۴م متولد شد. پدر «وینچنزو» می‌خواست که او وکیل شود ولی او علاقه چندانی به علوم انسانی نداشت و به علم و فناوری به‌ویژه اتومبیل علاقه‌مند شد. در این بین یکی از دوستان «وینچنزو» با نام «کارلو بیزارتی دیروفیا» یک بنز داشت و این اتومبیل به نخستین اتومبیل مهم زندگی «وینچنزو» تبدیل شد. با تاسیس فیات در سال ۱۸۹۹م، «وینچنزو» در این کمپانی مشغول به کار شد. او فردی بسیار فعال بود و بعدها تبدیل به یکی از مشهورترین رانندگان آزمایش نشان(برند)های ایتالیایی شد. در سال ۱۹۲۲م «وینچنزو» با «آدله میگلیتی» ازدواج کرد. «وینچنزو» و «آدله» ۳ فرزند با نام‌های «جیووانی» و «اِلِنورا» و «ماریا» داشتند. فرزند «وینچنزو» یعنی «جیووانی» در ۲۴ نوامبر ۱۹۲۴ در تورین متولد شد. او تحصیلات‌اش را با خواهرش در دانشگاه فنی «پیزا» به اتمام رساند. «جیووانی» از زمان کودکی به ورزش علاقه داشت، اما بزرگترین عشقش مسابقات موتوری بود. همین باعث شد تا او تبدیل به راننده‌ای برای تیم «لانچیا» شود. تاریخچه شرکت راننده مسابقه‌ای فیات یعنی «وینچنزو لانچیا» (۱۹۳۷-۱۸۸۱م) و دوست‌اش «کلادیو فوگولین» (۱۹۴۵-۱۸۷۲م) در ۲۹ نوامبر ۱۹۰۶ در شهر تورین، شرکتی را با نام Lancia & C. Fabbrica Automobili تاسیس کردند. نخستین خودروی «لانچیا Tipo ۵۱» که بعدها «آلفا» نامیده شد، در سال ۱۹۰۸-۱۹۰۷میلادی تولید شد. این خودرو دارای موتور کوچک ۴ سیلندر با ۲۸ اسب بخار بود. در سال ۱۹۱۵م هم «جوتا» که نخستین تراک تولیدی «لانچیا» بود، پا به عرصه فروش گذاشت. در سال ۱۹۳۷م «وینچنزو» بر اثر حمله قلبی از دنیا رفت و همسرش «میگلتی لانچیا» و پسرش «جیووانی لانچیا» شرکت را در دست گرفتند. آنها «ویتوریو جانو» را متقاعد کردند تا در لانچیا به عنوان مهندس فعالیت کند. «جانو» با تولید مدل‌های مختلف «آلفا رومئو» شامل ۶C و P۲ و P۳ و بعضی از مدل‌های مسابقه‌ای موفق آن زمان، نام و اعتباری را برای خود دست و پا کرد.«جیووانی» در سال ۱۹۵۰م رییس شرکت «لانچیا» شد ولی متاسفانه او پول زیادی را در سرمایه‌گذاری‌های بی‌ثمر هدر داد و همین باعث شد تا بخش بزرگی از شرکت را در سال ۱۹۵۷م به «کارلو پزنتی» بفروشد. بعد از آن، او شروع به تجارت مواد غذایی کرد و مدتی را در برزیل به سر برد. او ۲ پسر (وینچنرو و ماریلی) از ازدواج اول‌اش و یک پسر (لورنزو) از ازدواج‌اش با «ژاکلین سازارد» داشت. فیات در اکتبر ۱۹۶۹ در یک مزایده پیشنهاد خرید را به «لانچیا» ارائه داد و «لانچیا» به‌عنوان شرکتی که در حال از دست دادن مقدار زیادی از سرمایه‌اش بود، این پیشنهاد را پذیرفت. این پایان کار «لانچیا» نبود و در سال ۱۹۷۰م مدل‌های جدیدی مانند «بتا»، «گاما» و «استراتوس» تولید شدند تا ثابت کنند، فیات می‌خواهد نام تجاری را که به‌دست آورده، حفظ کند. در سال‌های ۱۹۷۰ تا ۱۹۸۰م «لانچیا» موفقیت‌های بزرگی را در بسیاری از مسابقات رالی در سراسر جهان به‌دست آورد. در سال ۱۹۸۰م، «لانچیا» همکاری را با شرکت سوئدی «ساب اتومبیل» با فروش «لانچیا دلتا» با عنوان «ساب ۶۰۰ » در سوئد آغاز کرد. در سال ۱۹۸۵م نیز «لانچیا تما» از پلتفرم مشترک با «ساب ۹۰۰» و «فیات کروما» و «آلفا رومئو ۱۶۴» بهره می‌برد. با این حال در سال ۱۹۹۰م، تمام محصولات «لانچیا» نزدیک به محصولات فیات بودند. در سال ۲۰۰۷م نام شرکت «لانچیا» به نام «لانچیا اتومبیل اس‌پی‌ای» تغییر یافت که ۱۰۰ درصد به‌وسیله گروه خودروسازی فیات اداره می‌شد. در سال ۲۰۱۱م لانچیا در مسیر تازه‌ای پا گذاشت و مدل‌های جدیدی را به‌وسیله کرایسلر اضافه کرد و با نام «لانچیا» در بسیاری از بازارهای اروپایی به فروش رساند، در مقابل هم بعضی از محصولات ساخته شده به‌وسیله «لانچیا» نیز در بازار با نام کرایسلر به فروش رفتند. اما در سال ۲۰۱۴م نیز صادرات لانچیا قطع شد و از آن به بعد مدل‌های «لانچیا» فقط در ایتالیا ارائه می‌شود. لوگوی اصلی «لانچیا» توسط «کارلو بیزارتی دیروفیا» طراحی شد. علامت نشان‌دهنده «لانچ» (نیزه) و سپر با پرچم است. (در زبان ایتالیایی لانچیا به معنی نیزه است). با این حال لوگوی شرکت در سال ۲۰۰۷م بازطراحی شد. لانچیا یکی از مبتکران و نوآوران صنعت خودروسازی بود که شهرت خود را مدیون این نوآوری‌هاست، در ادامه به بعضی از آنها اشاره‌ای کوتاه می‌کنیم. از این نوآوری‌ها می‌شود به Theta مدل ۱۹۱۳ اشاره کرد که نخستین خودرو با سیستم الکتریکی در اروپا بود که از تجهیزات استاندارد بهره می‌برد.همچنین نخستین خودرو با فناوری «مونوکوک» (استفاده از شاسی و بدنه یکپارچه) را در خودرویی با نام Lambda در سال ۱۹۲۲ تا ۱۹۳۱م به‌کار برد و سیستم Sliding Pillar که در سیستم تعلیق جلو، فنرها و دامپرهای هیدرولیک را در یک واحد یکپارچه قرار می‌دهد، در بیشتر خودروهای تولیدی «لانچیا» قرار گرفت (تا زمان خودرو جایگزین Appia در سال ۱۹۶۳). همین‌طور در سال ۱۹۴۸م نخستین گیربکس ۵ سرعته را در خودروهای تولیدی به کار برد.این کمپانی همچنین نخستین مدل موتورهای بهبود یافته V۶ را در سال ۱۹۵۰م در مدل Aurelia به کار برد و همچنین با استفاده از همین تنظیمات و تجربیات، موتورهای V۸ و V۱۲ را نیز توسعه داد. همچنین نخستین کمپانی بود که موتورهای V۴ را تولید کرد. بحث توسعه موتور به‌وسیله «لانچیا» بحثی طولانی است که باید کامل بررسی شود و نخستین تغییرات را مهندس «لانچیا» (Francesco De Virgilio) برای کاهش لرزش موتورهای V شکل در آن زمان با تغییر زاویه بین بلوک‌های سیلندر انجام داد. این کمپانی نخستین شرکتی بود که موتورهای V۴ را به‌طور گسترده استفاده و تولید کرد. (در بعضی منابع به فورد و ZAZ نیز اشاره شده است.) همچنین لانچیا در استفاده از سیستم تعلیق‌های مستقل در خودروهایش نیز پیشگام بود. (تعلیق مستقل، سیستمی است که هر چرخ مستقیم و به‌طور جداگانه تکان می‌خورد ـ نوسان می‌کند ـ که باعث نرم‌تر شدن سیستم تعلیق می‌شود.) علاوه بر اینها، «لانچیا ترانس» اکسل‌های جلو را نیز در مدل‌های Aurelia و Flaminia توسعه داد. (ترانس اکسل: مجموعه سیستم تعلیق و گیربکس در یک پوسته واحد است که برای خودروهای دیفرانسیل جلو کاربرد دارد.)با این حال باید گفت فراز و فرودهای این خودروسازی در طول صنعت خودرو ایتالیا قابل توجه است و بقای این خودروساز در میان رقبایش ستودنی. منبع: صمت