به گزارش «پرشین خودرو»، در پیاده روهای شهر کافیست تنها سرتان را به پایین بیاندازید و قدم بزنید و از یک سو به سویی دیگر طی طریق کنید؛ همین و بس. هر آن 4 چرخه و 2 چرخه ای و موتوری آرامش شما را بر هم می زند و چنان شوکی به جان شما وارد می کند که بی خیال قدم زدن های پاییزی در پیاده روهای گاه عریض تهران می شوید. گو اینکه تمام متعلقات خیابان ها دربست در اختیار وسایل حرکتی است و این عابران پیاده در نقش اقلیت ظاهر شده اند. پیاده روها به واقع وضع درستی ندارند و اصلا شبیه پیاده راه های مابقی شهرهای دنیا نیستند. حتی در پیاده روهای پرتردد و اصلی شهر وضعیت چندان چنگی به دل نمی زند. بخش اعظمی از پیاده روها با کج سلیقگی محض آسفالت شده اند و هر جا هر کس دستش آمده برای خودش طرحی از کاشی و سرامیک به نقش خرامان این پیاده روهای مظلوم داده است. پیاده روهایی که در اصل باید با کاشی کاری های یک دست و یک شکل تزیین شده باشد و اصولا یک سری تعاریف مشخصی برای احداث آن وجود دارد که در قریب به اتفاق خیابان های پایتخت کشور اصلا به چشم نمی خورد. جدای از همه اینها خود آسفالت پیاده روها هم مزید بر علت شده تا امنیت از پیاده روهای شهر رخت بر بسته باشد. در این میان اما نیمچه ستون های مسدود کننده ای که در مبادی ورودی پیاده روها باید نصب شود به شدت کم تعداد هستند. اگر در فیلم های خارجی دیده باشید جز عابر پیاده هیچ وسیله نقلیه دیگری در پیاده رو یافت نمی شود. جدا از فرهنگ سازی های گسترده که دیگران را منع کرده است تا وارد پیاده روها شوند در هر ورودی پیاده رویی نیمچه ستون هایی وجود دارد تا احیانا اگر در این میان متخلفی با وسیله نقلیه خود خواست تا وارد پیاده روها شود این مانع ها جلوی او را بگیرند. گرچه همواره کلاه خود را به نشانه سپاس از راهنمایی و رانندگی و زحمات فراوانی که برای شهر و شهروندان متحمل می شوند بر می داریم اما این بار به ناچار باز راهنمایی و رانندگی را بخشی از معضل تردد وسایل نقلیه در پیاده روها می پنداریم. آنجا که پلیس های سفید پوشی باید باشند و نیستند و اگر هم باشند آن جذبه بازدارنده را ندارند. دوست کهنسالی تعریف می کرد در گذشته سرتاسر خیابان جمهوری را 10 مامور پلیس کنترل می کرد و اتفاقی که می افتاد نظم مثال زدنی در خیابان بود. البته ناگفته پیداست حجم وسایل هم با 40 سال پیش تفاوت عمده ای پیدا کرده است اما هم اینک سر هر 4 راهی گروهی از ماموران راهور حضور دارند و اتفاقی که می افتد قدر مسلم رضایت مکفی را نه نصیب رانندگان می کند و نه عابران. به نظر می رسد اگر شهرداری و راهور دراین خصوص همکاری و تعامل بیشتری با هم داشته باشند حجم زیادی از تخلفات و به طبع آن تصادفاتی که در پیاده رو های کشور صورت می گیرد کاسته شود. قطعا جالب انگیز نخواهد بود اگر غریبه ای بفهمد یک عابر پیاده در حال قدم زدن در پیاده روها به خاطر برخورد با یک موتور سوار، جان خود را از دست داده است.