به گزارش «پرشین خودرو»، شرکت طراحی زاگاتو که برای اولین بار در سال 1960 میلادی با طراحی GTZ DB4 همکاری مشترک خود میان استون مارتین را آغاز کرده است، بار دیگر پیشنهاد استون مارتین را پذیرفت و در فرصتی مناسب یک طراحی جذاب و اسپرت‌تر را از ونکیوش ارائه کرد. گفتنی است که صفر تا صد طراحی این خودرو به دستان شرکت زاگاتو سپرده شده و سپس بعد از طراحی، کارهای مهندسی و محاسباتی آن از سوی استون مارتین آغاز شده است.


در قدم اول برای تولید نیرو محرکه این استون مارتین دورگه ایتالیایی/ بریتانیایی، گفته شده که از پیشرانه‌ای 5.9 لیتری 12 سیلندر همیشگی استفاده شده است که در حالت استاندارد قادر به تولید قدرتی 568 اسب بخاری است، ولی برای مدل زاگاتو یک سری بروزرسانی‌ها را تجربه کرده که باعث افزایش قدرت آن تا 592 اسب بخار شده است. در مورد عملکرد و حداکثر سرعت این خودرو هم تا به اینجای کار اطلاعاتی ارائه نشده، ولی به محض ارائه این اطلاعات مورد بررسی قرار خواهند گرفت.


طراحی ظاهری این محصول هم مهم‌ترین عامل ورود زاگاتو بوده است. در چهره این خودرو همچنان به صورت پایه و اساسی می‌توان طراحی استون مارتین ونکویش را مشاهده کرد، ولی حالا جلوپنجره‌ای بزرگ داشته و در دو طرف آن از چراغ‌هایی گردی شکل استفاده شده است، اخم چراغ‌های پیشانی نیز همچنان باقی مانده ولی طراحی داخل قاب بروزرسانی شده است، بر روی کاپوت موتور برای حمایت بیشتر از سیستم خنک کاری از دو هود بزرگ با قاب فیبرکربنی استفاده شده و در نهایت بامپری فیبرکربنی هم در زیر سپر جلو قرار گرفته تا نیروی چسبندگی را افزایش دهد.


جدای از طراحی جلویی خودرو که همچنان چهره استون مارتین در آن حفظ شده، در قسمت عقبی خودرو شاهد طراحی کاملا متفاوت و نو هستیم که استون مارتین ونکیوش تا به حال به خود دیده است. طرح عقب خودرو به صورت شیب دار یکنواخت طراحی شده و در قسمت پایین آن هم از دیفیوزری بزرگ فیبرکربنی استفاده شده که در دو طرف آن، دو خروجی اسپرت و در مجموع چهار خروجی اسپرت تیتانیومی قرار گرفته است.