به گزارش «پرشین خودرو»، گفته می شود وصیت مرحوم سبزواری انجام مراسم تدفینش در خانه قدیمی وی در شهر سبزوار بوده است و بر همین اساس فرزندش امروز با مسوولان شهر سبزوار جهت اخذ موافقت برای اجرای وصیت استاد، جلسه خواهد داشت. فوت استاد حمید سبزواری شاعر پیشکسوت انقلاب که به علت کهولت سن و بیماری، حادث شد جامعه ادب و هنر ایران را داغدار نمود. مرحوم حسین ممتحنی، مشهور به استاد حمید سبزواری در سال 1304 در سبزوار و در خانواده ای مسلمان و معتقد چشم به جهان گشود. پدرش «عبدالوهاب»، پیشه ور ساده ای بود که قریحه شاعری داشت و جدش «ملا محمد صادق ممتحنی» شاعری مردمی بود که تخلص شاعرانه خویش را «مجرم» برگزیده بود. شاعری که آثارش در سفری به مشهد، در حمله راهزنان به یغما رفت. مرحوم حمید سبزواری قبل از رفتن به مدرسه، در خانه، نزد مادرش، قرآن را آموخت و به همین دلیل وقتی به مدرسه رفت فارسی را خیلی خوب و سلیس می خواند و از همگنان پیشتر بود. در سال 1311 و در سن هفت سالگی در مدرسه شیخ حسن داورزنی که مدرسه مردمی بود به تحصیل علم و دانش مشغول شد. این استاد شعر دوره معاصر علاوه بر این مطالعات خارج از درس نیز داشت و نزد میرزا حبیب جوینی، جامع المقدمات را خواند و مدتی نزد روحانی دیگری با نام محمدعلی محمدی درس خواند. حمید سبزواری از سن 14سالگی شروع به سرودن شعر کرد و اشعارش را در دفتری با نام «فریاد نامه» می نوشت که بیشتر اشعارش اجتماعی بود و این بیشتر به علت جریانهای سال 1320 و ورود متفقین به ایران و مشکلات اقتصادی و معشیتی مردم بود. دوران جوانی خود را در شهر سبزوار گذراند و به علت مشکلات معیشتی، تحصیلاتش گسیخته ماند. وی ابتدا به سرودن تصنیف پرداخت که در آن زمان معمول و مرسوم بود و سروده های خود را در کتابفروشی می فروخت. حمید سبزواری با شرکت در آزمون استخدامی آموزش و پرورش در بین هشتاد نفر رتبه سوم را کسب کرد. وی در سال 1331 ازدواج کرد اما یک سال بعد از ازدواج، وقوع کودتای 28 مرداد 1332 برای حمید گرفتاری هایی به وجود آورد که تحت تعقیب قرار گرفت و مدتی متواری بود و مدتی را در اسفراین به اختفاء زیست. پس از این دوره وی مدتی در شرکتی که سنگ معدن استخراج می کرد در اطراف سبزوار و شاهرود کار کرد و مدتی را نیز با اجاره حمام در سبزوار گذراند. مرحوم استاد سبزواری بعد از انقلاب، ضمن کار در بانک، برای انقلاب اسلامی مردم ایران شعر و شعار می ساخت که در راهپیمایی ها و نماز جمعه با استقبال خوانده می شد. یکی از این شعرهای معروف «آمریکا، آمریکا، مرگ به نیرنگ تو» و دیگری سروده «خمینی ای امام» بود. وی بعدها احساس کرد که باید کاملا در خدمت انقلاب باشد و از طریق شعر و سرود انقلابی حرکت کند؛ به این دلیل خود را بازنشسته کرد و به صدا و سیما رفت و از آن زمان در شورای شعر رسانه ملی مشغول خدمت شد. شعر حمید، شناسنامه زمانمند انقلاب اسلامی است زیرا که کمتر حادثه یا رویدادی است که انعکاسی از آن در شعر او نباشد. این شاعر توانمند با حساسیت ویژه خویش، هر رویداد مهم تاریخی معاصر ایران را با گلواژه های آثار خویش ثبت نموده است. آثار و سروده های استاد سبزواری به دو بخش تقسیم می شود؛ قسمتی از آن محصول و مولود دوران اختناق است که شاعر با شجاعت و شهامت و ایمان راسخ برحکومت تاخته و اوضاع نابسامان آن را نکوهش کرده است و در میان آن آثار، به حق سخنانی بس بلند و فاخر و شور انگیز یافت می شود که از قدرت طبع و صفای قریحه ومهارت شاعر حکایت دارد. بخش دوم آثار وی پس از پیروزی انقلاب است که در این زمان تلاش این شاعر بزرگ، انتقال هر چه بهتر پیام انقلاب و دفاع از ارزشها و باورهای اصیل اسلامی است. مرحوم استاد سبزواری در طول مدت فعالیت ادبی خود به افتخارات زیادی نائل آمد که بخشی از آن به قرار زیر است: 1- سرایش سرود خاطره انگیز خمینی ای امام که همزمان با ورود حضرت امام (ره) به ایران در فرودگاه مهرآباد اجرا و همه گیر شد. به خاطر اثر بخشی، زیبایی و اثرگذاری فوق العاده ای که دارد، در فهرست آثار معنوی کشور ثبتشده است. 2-سرایش تعداد بسیار زیاد دیگری از اشعار خاطره انگیز و ترانه های پرمعنی برای انقلاب اسلامی ایران ،دفاع مقدس،حرکتهای مردمی وشخصیت ها و چهره های برجسته کشور در دهه های اخیر،که بسیاری از این سرودها به ویژه در سالهای ابتدایی انقلاب ورد زبان همه مردم ایران شده بود. 3- تحسین و تقدیر امام خمینی(ره) از برخی سروده های حمید سبزواری؛ به طوری که امام خمینی با شنیدن ترانه «ای مجاهد شهید مطهر» که در رثای آیت الله مطهری سروده شده بود ، فرمودند: انقلاب ما امروز به چنین سرودها و موسیقی هایی نیازمند است. 4-مقدمه نویسی مقام معظم رهبری بر یکی از کتاب های شعر حمید سبزواری؛ به طوری که مرحوم سبزواری تنها شاعری است که مقام معظم رهبری تاکنون برای کتاب وی مقدمه نوشته اند. 5- انتخاب استاد سبزواری به عنوان کارمند نمونه کشور در دهه 70 6- دریافت نشان درجه یک فرهنگ و هنر از دست ریاست جمهوری وقت ایران در دهه70 7- انتخاب یکی از کتاب های شعر استاد به نام سرود سپیده به عنوان کتاب سال 8- برگزیده شدن این استاد فقید به عنوان چهره ماندگار شعر و ادبیات کشور در سومین دوره از همایش چهره های ماندگار کشور در سال 1382