به گزارش خبرنگار «پرشین خودرو»، تقریبا هر ساله موعد تابستان که فرا می رسد از یک سو رسانه ها نهایت تلاش خود را می کنند تا سفرهای تابستانی به خوبی و خوشی به پایان برسد؛ از طرفی پلیس راهنمایی و رانندگی هم نهایت تلاش خود را می کند تا نخواهد در پایان شهریور، رقم های درشت و عجیب از تلفات رانندگی را به سمع و نظر مردم برساند. 2 روز دیگر تابستان 95 به طور رسمی از راه می رسد اما مجموعه ای دلهره ها همچنان از تلفات جاده ای پابرجاست.

رانندگی اما در ایران، از جمله موقعیت‌های اجتماعی است که فرد در آن حضور مستقیم دارد. سطح پائین تمایلات جمع گرایانه موجب شده تا رانندگان، رفتار غیرهمیارانه را در پیش بگیرند؛ بنابراین رانندگی به خصوص در ایران بیش از آنکه امری جمعی باشد، امری فردی تلقی می‌شود که برای رانندگی این گونه ترجمه می شود که می بایست در این رقابت تنگاتنگ خود را با خودرو به مقصد برسانند و بنابراین هر فضای خالی که در جاده پیدا شود، مرا زودتر از دیگران به مقصد می‌رساند.

اینکه تقریبا قریب به اتفاق عاملان حرکت خودروها رفتاری غیرهمیارانه در پیش گرفته اند منجر به آن شده است که همگان از آسیب ها متضرر شوند.

افزایش شمار تلفات و مجروحان رانندگی، هرج ومرج و نا امنی، فشارهای روحی و روانی تنها برخی از آسیب‌هایی هستند که قابل ذکر است.

در حالیکه رانندگی در کشورهای اروپایی رفتاری جمعی و به عبارتی اجتماع گونه است؛ به صورتی که افراد با احترام به منافع جمعی، به منافع فردی آن همچون افزایش سرعت خودروها، کاهش احتمال تصادفات رانندگی و آرامش روانی نیز دست می یابند.

چراکه مردم می دانند این «جریان عبور و مرور» است که راننده را به مقصد می‌رساند. این نوع نگاه است که مولد نظم رانندگی در کشورهای اروپایی شده است.

نتایج یک مطالعه در کشور نشان دهنده این است که اعمال جمعی در کشور ما به شدت رو به افول است؛ پدیده ای که نتایجش در تمام عرصه های زندگی ما به خوبی مشهود است.


متاسفانه تخلفات رانندگی زمانی آشکار می شود که بدانیم رانندگان وسایل نقلیه، رانندگی را امری می‌دانند كه تحت «ضوابط قانونیم» است که مسئول اجرای آن، پلیس راهنمایی و رانندگی است. از این‌رو زمانی كه پلیس حضور ندارد، به مراتب پای بندی کمتری به قانون به وجود می آید. چه آنجا که بسیار شاهد آن بوده ایم که در جاده‌هایی که مرگ در کمین رانندگان وسایل نقلیه و سرنشینانشان نشسته است، راکبان خودروها یکدیگر را از حضور پلیس در چند صدمتر جلوتر مطلع می‌کنند، گویی رانندگان خود را در نوعی اتحاد نانوشته در مقابل مأموران راهنمایی و رانندگی می بینند!

تخلفات آگاهانه رانندگان، مولود عدم احساس همبستگی شهروندان و پلیس است. شهروندانی که قوانین راهنمایی و رانندگی موجود را قوانینی ناعادلانه می ‌دانند و تخطی از قوانین را مصداق تحقق حقوق از دست رفته شان.

فراموش نکنیم از فردا تابستانی دیگر فرا می رسد؛ تابستانی که همه با خوبی و خوشی از آن یاد می کنند. به نظر می رسد اگر از امسال با فراموش کردن رفتارهای نادرست در رانندگی، این تابستان دلچسب را برای خود و دیگران تلخ تر از زهر نکنیم می توانیم چهره بهتری از خود و فرهنگ مان به جهانیان نشان دهیم.