امرالله امینی عضو هیات علمی دانشگاه علامه طباطبایی، در گفتگو با خبرنگار «پرشین خودرو»، ضمن بیان این مطلب گفت: صنعت خودرو را باید با مجموعه های مکملش شناخت یعنی خودروساز و قطعه ساز یک پکیج هستند و نمی توان یکی را توسعه داد و آن یکی را به حال خود رها کرد.


وی ادامه داد: خودروسازها باید دارای شاخصه های کیفیت باشند که همه این خصوصیات و شاخص ها در تهیه مواد اولیه، خط مونتاژ و طراحی خودرو موثر خواهند بود.


این استاد دانشگاه در مورد کیفیت محصولات قطعه سازان و ارتباط آن با محصول نهایی که توسط خودروساز ارائه می شود، اظهار داشت: در موضوع کیفیت مسئولیت اصلی با خودروساز است زیرا اوست که باید همه چیز را قبل از تولید چک کند یعنی مواد اولیه تولید قطعات، کارگاه تولید، نیروی انسانی و مهندسان مجموعه های قطعه سازی باید توسط خودروسازان قبل از قرارداد چک شوند.


وی افزود: مطمئن باشید این سیستم در ایران رعایت نمی شود زیرا اگر حتی درصد کمی این نظارت را انجام می دادند قطعه ساز با دیدن کنترل طرف قرارداد؛ خود بیشتر رعایت می کرد.


امینی در مورد واکنش خودروسازان جهان در مقابل قطعات بی کیفیت گفت: فکر نمی کنم دیگر در کشورهای صاحب صنعت خودرو چیزی به نام قطعه بی کیفیت مطرح باشد زیرا ایشان سال هاست با این پدیده با استاندارد سازی و تهیه منشورهای کاری مقابله کرده اند اما اگر این اتفاق روزی در ایران بیفتند و به طور مثال خودروساز قطعه بدون کیفیت را برگرداند مطمئن باشید هیچ قطعه سازی دیگر بی کیفیت نخواهد ساخت.


وی تصریح کرد: متاسفانه خودروسازان ما دارای اشکالاتی هستند از این رو از ضعف دیگران نیز چشم پوشی می کنند. متاسفانه خودروساز به دنبال خرید ارزان است بنابراین؛ کیفیت محصول برایش در اولویت نیست.


استاد دانشگاه علامه طباطبایی تایید کرد: در این میان نباید از خطای بعضی قطعه سازان چشم پوشی کرد زیرا ایشان نیز برخی از قطعات را از چین وارد کرده و تنها زحمتی که می کشند حک واژه «ساخت ایران» بر روی قطعه است.


وی افزود: خود قطعه سازان نیز این مسئله را می دانند و حتی در جلسات دوره ای خود که اتفاقا در یکی از آنها خود بنده نیز حضور داشتم به واردات قطعه از چین و فروش به عنوان تولید ایران مهر تایید گذاشتند و بروز این اتفاق را قبول داشتند.


امینی برای روشن شدن وضعیت تعامل بین خودروساز و قطعه ساز در کشورهای دیگر، ژاپن را مثال زد و افزود: در این کشور یکسری استاندارد برای قطعه سازی ها تدوین شده است که همه از آن تبعیت می کنند بنابراین؛ دیگر کسی قطعه تحویلی را کنترل نمی کند زیرا اعتقاد دارند همه از استانداردها خبر دارند و دیگر نیازی به چک کردن مجدد نیست.


وی ادامه داد: در این کشور مسوولان از تعداد مهندسان و متخصصان هر قطعه سازی خبر داشته و حتی میزان کارایی و دانش هر کدام از این افراد را می دانند همچنین نوع و عملکرد تجهیزات مورد استفاده در قطعه سازی ها نیز برایشان مشخص است و همین برای ناظران کافی است.


این کارشناس صنعت خودرو با اشاره به این مطلب که در ایران از چنین استانداردها و اطلاعاتی خبری نیست، گفت: وقتی واردات ارزان تر از تولید در آید، قطعه ساز به جای ساخت در داخل همان قطعه را با کیفیت نازل و برای کسب سود بیشتر وارد می نماید و البته در گزارش های سالانه خود هم می گوید همه این قطعات را تولید کرده است.


وی با تایید واردات قطعات به جای تولید در داخل توسط قطعه سازان گفت: این اتفاق بارها رخ داده اما امروز کمی اوضاع بهتر شده است االبته هنوز هم در برخی موارد واردات برای قطعه ساز صرفه اقتصادی بیشتری دارد.


امینی با انتقاد از روند واردات قطعات از چین در سال های گذشته خاطرنشان کرد: متاسفانه سالهاست که ما فرصت های تولید را از دست داده ایم و به جای آن فرصت های گرانبهایی را در اختیار چینی ها قرار داده ایم.


وی افزود: چینی ها پازل اقتصادی را خودشان می چینند و در مورد قطعات نیز با تولید ارزان و البته استفاده از مواد اولیه بی کیفیت، این صنعت را در دست خود گرفته اند به طوریکه وقتی برای خرید یک لنت ترمز به فروشگاه مراجعه می کنید با سه محصول از ترکیه، چین و ایران روبه رو خواهید شد که البته تفاوت قیمی فاحشی دارند. ترک 56 هزار تومان، چینی 24 هزار تومان و مدل ایرانی 75 هزار تومان یعنی تفاوت ایرانی و چینی حدود 3 برابر است در این فضا واردات بهتر از تولید می شود کما اینکه این اتفاق افتاده است.