به گزارش «پرشین خودرو»، هرچه بیشتر به خودروهای خودران فکر کنید، سؤالات بیشتری در ذهن شما شکل خواهد گرفت و درنهایت باعث می‌شود که بیشتر در فکر فرو روید. این حلقه‌ی بی‌انتهای تفکر مانند گیر افتادن در یک ماشین در حال حرکت است. با این حال گاهی سؤالات جالبی مطرح می‌شود، مثلا تست تصادف خودروهای خودران شامل چه مواردی خواهد بود؟

شاید در نگاه اول این سؤال ساده به نظر بیاید و با خود بگویید خودروهای خودران هم نوعی اتومبیل‌ هستند. مانند سایر خودروها، باید دید که در نقاط برخورد ضربه را چگونه جذب می‌کنند، کیسه‌های هوای آن‌ها چگونه عمل می‌کنند و کمربندهای ایمنی آن‌ها چگونه سرنشینان را از آسیب حفظ می‌کنند.

اگرچه تمامی موارد بالا برای تست ایمنی خودروهای خودران نیز صحیح است؛ اما این موارد تنها نیمی از راه حل است. با اعمال آزمایش‌هایی که در بالا نام برده شد، تنها بدنه‌ی خودرو مورد ارزیابی قرار گرفته است؛ درصورتی‌که مغز خودروهای خودران نیز باید در تست تصادف مورد ارزیابی قرار بگیرد. درنتیجه، برخلاف خودروهای سنتی دارای راننده، هنگامی که صحبت از تست تصادف وسایل نقلیه‌ی خودران می‌شود، پروتکل‌های حاضر برای انجام تست‌های ایمنی بسیار ناکافی هستند. چراکه با کوبیدن خودروها به دیوار یا برخورد ارابه‌های سنگین به خودروها تنها بدنه‌ی آن‌ها مورد ارزیابی قرار می‌گیرد.

برای تست حقیقی و کامل خودروهای خودران باید تست‌های جدیدی طراحی شوند تا خودرو را در شرایطی قرار دهند که یا بتواند به کلی از تصادف جلوگیری کند یا در صورت حتمی بودن تصادف، سیستم خودران تصمیماتی بگیرد که پس از برخورد حداقل خسارات برجای بماند. به این دلیل که سیستم‌های خودران‌ در حقیقت نوعی ربات هستند که توانایی پایان دادن به زندگی انسان‌ها را دارند، تبدیل به مسئله‌ای پیچیده از لحاظ اخلاقی خواهد شد. اگر انتظار داریم که اداره‌ی ملی امنیت جاده‌ای و ترافیک آمریکا (NHTSA) استانداردهایی برای خودروهای خودران تعریف کند (که در اثر آن وسایل نقلیه‌ی خودران از تصادفات جلوگیری کنند و یا شدت تصادف را کاهش دهند)، باید بدانیم که در کنار تعریف استانداردها، باید قوانینی وضع شوند که خودروهای خودران را ملزم به رعایت مسائل اخلاقی می‌کنند. این مسئله یکی از کابوس‌هایی است که در حال حاضر با آن مواجه هستیم، در نظر داشته باشید پیدا کردن یک سلسله‌ تصمیم (که خودروهای خودران در شرایط اضطراری باید از آن‌ها پیروی کنند) که در سطح جهانی موردقبول واقع شود، تا چه اندازه می‌تواند بزرگ و پیچیده باشد و ما به‌تازگی شروع به درک این موضوع کرده‌ایم.

برای مثال تست تصادفی را در نظر بگیرید که در آن یک خودروی خودران با سرعت زیادی در یک بزرگراه در حرکت است و با وجود واکنش‌های سریع کامپیوتر این خودرو، شرایط غیرمنتظره‌ی جاده موجب شود تا کنترل آن از دست برود. حال فرض می‌کنیم که خودروی دیگری در نزدیکی خودروی خودران در حال حرکت است و کنار جاده موانعی قرار دارد. خودروی خودرانی که کنترل خود را از دست داده ولی هنوز توانایی تغییر مسیر دارد؛ می‌تواند مسیری را انتخاب کند که در نهایت با خودرویی که در نزدیکی‌اش در حرکت است برخورد کند و به سرنشینان آن آسیب برساند  یا منجر به مرگ آن‌ها شود؛  می‌تواند به سمت موانع موجود در کنار جاده تغییر مسیر دهد و به سرنشینان خود آسیب برساند یا منجر به مرگ آن‌ها شود ؛ یا می‌تواند با یک تغییر مسیر نادرست دیگر با هر دو برخورد کند.

اگرچه شرایط موجود در این تست خیالی اندکی مبهم است؛ اما رخ دادن آن به‌هیچ‌عنوان دور از ذهن نیست. چراکه حضور خودروها و موانع در جاده‌ها امری عادی است و در کنار آن، مشکلات ناشی از شرایط جوی و زیرساخت‌ها نیز قابل وقوع است. نکته این است که تست‌های تصادف نه‌تنها باید توانایی‌های فیزیکی خودروها را مورد بررسی قرار دهند؛ بلکه باید توانایی خودروها برای جلوگیری از بروز این حوادث یا انتخاب بهترین حالت تصادف را بررسی کنند. مسئله‌ی دیگر پاسخ به این سؤال است که چه استاندارد رفتاری را انتخاب کنیم؟ آیا اجازه خواهیم داد تا هر خودروساز الگوریتم، سلسله تصمیم و کدهای اخلاقی مخصوص به خود را تولید کند یا سازمانی مانند اداره‌ی ملی امنیت جاده‌ای و ترافیک آمریکا یک سری استاندارد برای همه‌ی خودروها طراحی کند؟ اگر قرار باشد هر خودروساز استاندارد مخصوص به خود را داشته باشد، ممکن است با شرایطی روبه‌رو شویم که مردم یک برند را به برند دیگر ترجیح دهند؛ چراکه خودروهای آن برند در شرایط خطرناک اولویت را با ایمنی سرنشینان خود قرار می‌دهد.

اگر تعداد خودروهای خودران موجود در خیابان‌ها و جاده‌ها افزایش یابد و شروع به برقراری ارتباط با یکدیگر نمایند، به آن‌ها اجازه می‌دهیم تا چه میزان اطلاعات در مورد سرنشینان خود با یکدیگر به اشتراک بگذارند تا در شرایط اضطراری بتوانند تصمیمات معقول بگیرند؟ آیا هر خودرو باید تعداد سرنشینان خود را اعلام کند؟ آیا باید سوابق کیفری آن‌ها را با یکدیگر به اشتراک بگذارند؟ امتیاز گواهی‌نامه‌ها را چطور؟ آیا صندلی کودکان باید مجهز به چیپ‌های RFID باشند تا در شرایط اضطراری اولویت به کودکان داده شود؟

پاسخ این سؤالات هنوز مشخص نیست و احتمالا خیلی از این سؤالات پاسخ صحیحی که در سطح جهانی قابل‌قبول باشد ندارند. با اینکه همچنان پایه‌ی محکمی برای تشخیص قوانین درست از غلط در بحث خودروهای خودران وجود ندارد اما، برای آنکه بتوانیم در صنعت خودروهای خودران پیشرفت داشته باشیم نیاز است تا برخی قوانین اولیه وضع شوند. مثلا شاید باید اجازه دهیم خودروسازان رفتارهای پایه‌ای گوناگونی طراحی کنند یا مالکان خودروها خودشان اولویت‌های اخلاقی را از طریق سیستم‌های سرگرمی و اطلاعات (Infotainment) خودروها تنظیم کنند.

کمپانی‌هایی نظیر تسلا هم اکنون در حال تولید خودروهای خودران هستند (هر چند به صورت محدود) و همه‌ی خودروسازان تا حدودی مشغول توسعه‌ی این سیستم هستند؛ اما هنوز پیوندی بین دانشگاه و صنعت در زمینه‌ی قوانین و مسائل اخلاقی که ربات‌ها باید به آن‌ها پایبند باشند ایجاد نشده است.

هدف از این مقاله ایجاد یک زنگ خطر و هشدار نبود؛ اما وقت آن رسیده است تا تمام خودروسازان بزرگ، شرکت‌های بیمه، اداره‌ی ملی امنیت جاده‌ای و ترافیک و هر گروهی که در زمینه‌ی اخلاق تخصص دارد، کنار هم بنشینند و واقعا در مورد این مسائل با هم بحث کنند. قبل از آنکه این خودروها با تعداد زیاد به فروش برسند باید مشخص کنیم که در شرایط حساس چگونه رفتار خواهند کرد و در حالت ایده‌آل، قوانینی پایه‌ای برای این خودروها وضع کنیم، قوانینی شبیه به قوانین سه‌گانه‌ی آسیموف.

البته، قوانین سه‌گانه‌ی آسیموف نمی‌تواند شرایط تصادف خودروهای خودران را پوشش دهد چراکه از یک سو در این شرایط، قصد خودرو (ربات) آسیب ‌رساندن نیست و از سوی دیگر، در قوانین آسیموف این حقیقت که گاهی آسیب رسیدن به یک یا چند نفر سبب نجات عده‌ی بیشتری می‌شود، پیش‌بینی نشده است. در حقیقت دنیای خودروها کثیف‌تر از چیزی است که آسیموف در مورد ربات‌های انسان‌نمای خود تصور کرده بود.

هرچند ممکن است پروسه‌ی وضع قوانین سخت‌تر و طولانی‌تر شود، اما این پروسه باید تا حد امکان عمومی و علنی باشد تا همه از آن مطلع باشند؛ چراکه درنهایت این قوانین همه‌ی افراد را تحت تأثیر قرار می‌دهد. همه‌ی این مشکلات از جایی شروع شد که این سؤال در ذهن‌ ما شکل گرفت که تست تصادف خودروهای خودران باید چگونه باشد؟ سؤالی که بعد از تصمیم‌گیری در مورد قوانین و مشخص کردن معیارهای مهم برای آزمایش پاسخ داده خواهد شد. 

منبع: زومیت