به گزارش«پرشین خودرو»، زرتشتیان یک روش غیرمعمول برای دفع مردگان خود دارند. آن ها نه مردگان را می سوزانند و نه دفن می کنند. درعوض اجساد بالای برج های بندی به نام دخمه یا برج های سکوت رها می شوند و در آنجا در معرض عناصر قرار می گیرند و توسط پرندگانی مثل لاشخوره، کلاغ ها و ... مصرف می شوند. این مراسم تشییع خوفناک از اعتقاد به اینکه مردگان نجس هستند می آید، نه فقط از لحاظ جسمی به دلیل تجزیه، بلکه به دلیل دیو جسد و ارواح شیطانی که به محض ترک روح به جسم هجوم می برند و آن را آلوده می کنند. در نتیجه دفن و سوزاندن به چشم آلوده کردن طبیعت و آتش دیده می شود که زرتشتیان سعی در حفظ آن ها دارند. این احترام نسبت به همه چیزهای طبیعی باعث شده برخی محققان اعلام کنند که دین زرتشتی اولین دین محیط زیستی جهان است.

دخمه ها سقف مسطحی دارند که به سه حلقه متحدالمرکز تقسیم می شود جایی که اجساد برهنه در آن گذاشته می شوند، حلقه بیرونی برای مردان، حلقه وسطی برای زنان و حلقه مرکزی برای کودکان است. وقتی پرندگان لاشخور گوشت ها را می خورند و استخوان ها در معرض باد و خورشید تمیز می شوند در یک گودال در مرکز برج جمع می شوند، آهک اضافه شده به آن ها موجب متلاشی شدن تدریجی آن ها می شود. تمام این مراحل تقریبا یک سال طول می کشد. درحاشیه دخمه، به سمت بیرون چهار کانال وجود دارد که مواد باقی مانده توسط آب باران از آن خارج می شوند البته تنها بعد از اینکه از چندین فیلتر زغال و شن و ماسه رد شدند.

این عمل باستانی در میان زرتشیان ارتدوکس در ایران همچنان به کار می رفت تا اینکه دخمه ها یک خطر بهداشتی و در سال 1970 غیرقانونی اعلام شدند. اما هنوز هم در هندوستان در میان مردم پارسی اجرا می شود که بزرگترین جمعیت زرتشتی جهان را تشکیل می دهند اما آن ها هم با تهدیدهای مسئولین بهداشت و اعتراض های عمومی روبرو هستند. هم چنین کرکس ها که نقش مهمی در فروپاشی اجساد بازی می کنند، به طور پیوسته از سال 1990 در هند درحال کاهش هستند. در سال 2008 تعداد آن ها تا 99 درصد کاهش یافت که دانشمندان را مبهوت کرد، تا اینکه کشف شد که داروهایی که برای دام تجویز می شود برای کرکس ها کشنده است وقتی که آن ها از لاشه انسان تغذیه می کنند. به دلیل کاهش کرکس ها، برخی دخمه ها در هند متمرکزکننده های قوی خورشیدی نصب کرده اند که آب بدن سریعتر از بین برود. اما آن ها ناخواسته پرندگانی مثل کلاغ ها را در طول روز به دلیل گرما دور نگه می دارند. هم چنین در روزهای ابری کار نمی کنند. برخی از دخمه ها به دلیل بوی بد و اعتراضات عمومی بسته شده اند. تعدادی از پارسیان اکنون سوزاندن را ترجیح می دهند.