به گزارش پرشین خودرو به نقل از زومیت، مرز بین خودروهای عضلانی و اسپرت در حال کمرنگ‌تر شدن است. امروزه خودروهایی چون فورد موستانگ و شورلت کامارو، حداقل از نظر ظاهر، قادر به رقابت با مدل‌هایی نظیر پورشه باکستر و جگوار F-Type و حتی استون مارتین ونکوئیش هستند؛ اما زمانی بود که ماسل‌کارها دقیقاً خودروهایی با پیشرانه‌ای بزرگ در زیر کاپوت و بدنه‌ای عضلانی بودند.

برای بسیاری از افراد، واژه‌ی خودروهای عضلانی آمریکایی تفاوت معنایی شدیدی نسبت به خودروهای حال حاضر با موتورهایی کوچک و بدون سیم‌های زیاد دارد. برای برخی از ما که آن خودروهای عظیم‌الجثه را به یاد می‌آوریم، تشخیص اینکه خودروهای به‌ظاهر عضلانی امروزی از اصل خود فاصله گرفته‌اند، بسیار ساده است. کافی است نگاهی به موستانگ‌های جدید بیندازید تا متوجه شوید که نسل کنونی آن‌ها نسبت به گذشته چه تفاوتی کرده است.

طرحی که در اینجا مشاهده می‌کنید، توسط یکی از خوانندگان وب‌سایت topspeed ارائه شده است. کریس سیرولووسکی، طرح جدیدی از فورد مدل ناچ‌بک (کوپه صندوق‌دار) مورداستفاده در گذشته ترسیم کرده است. این اولین طرح سیرولووسکی در رابطه با خودروهای موستانگ نیست، بلکه او قبلاً نیز دستی در طراحی کانسپت GT350 برای فورد، به‌عنوان طراح مستقل، داشته است. نیازی به توضیح نیست که فورد احتمالاً با او تماس بگیرد و از او دعوت به همکاری کند، زیرا طرح او واقعاً زیبا است.

اولین و مهم‌ترین موضوع در این رابطه این است که طرح یادشده بر اساس طراحی کوپه‌های صندوق‌دار اصلاح شده است؛ به‌ طوری‌ که شیشه‌ی عقب تغییر موقعیت داده و با کوتاه شدن طول آن، تقریباً به‌صورت عمودی در عقب خودرو جای گرفته است. اسپویلر استاندارد GT نیز حذف شده و جای خود را به یک باله‌ی کوچک‌تر داده است. این در حالی است که عقب خودرو در حدود ۱۰ سانتی‌متر عریض‌تر شده است.

گلگیرهای قوسی شکل در این طراحی کاملاً نمایان هستند و دیفیوزر عقب تقریباً شبیه به دیفیوزر GT3 DNA ‌(دیفیوزر مورداستفاده در خودروهای پلیس) است. در اطراف خودرو می‌توان کانال‌های ورودی هوا را مشاهده کرد که به قسمت عقب خودرو آمده‌اند و جریان هوا را به ترمزهای عقب، برای خنک کردن آن‌ها، هدایت می‌کنند.

قسمت جلوی خودرو نیز با تغییرات محسوسی همراه بوده است؛ ورودی‌های هوا با الهام از مدل Mach 1 سال ۱۹۷۰، در کنار چراغ‌های جلو قرار گرفته‌اند. قسمت جلو نیز در حدود ۸ سانتی‌متر عریض‌تر شده و ظاهری خشن‌تر به خود گرفته است. روی کاپوت نیز یک هواکش مجزا قرار دارد. با اینکه نمای جلویی خودرو شبیه به موستانگ کنونی است؛ اما ورودی‌های هوا، به لطف افزایش عرض، بزرگ‌تر شده‌اند و از اندازه‌ی اسپویلر جلو کاسته شده است. دماغه‌ی خودرو نیز اندکی به پایین کشیده شده است و با الهام از شلبی GT500، کمی خشن‌تر به نظر می‌رسد.

به‌جرأت می‌توان گفت که این طراحی، خشن‌ترین موستانگی است که در چند سال اخیر دیده شده است. این مدل با کمک گرفتن از المان‌های گذشته، به اصل خودروهای عضلانی بازگشته است. سیرولووسکی در حال حاضر فاز نهایی طراحی را به پایان رسانده و امیدوار است طرح او به واقعیت بدل شود. او به دنبال سرمایه‌گذارانی برای تولید این مدل است؛ اما تصور می‌شود که فورد خود اقدام به خرید این طرح کند. اگر فورد این طرح را به بازار ارائه دهد، می‌تواند نسبت به موفقیت آن امیدوار باشد.