به گزارش پرشین خودرو به نقل از زومیت، این داستانِ دو جهان متفاوت است: هم‌زمان با تلاش ترامپ برای ازسرگیری صنعت معادن زغال‌سنگ در آمریکا، لغو کردن و به عقب برگرداندن مقررات حفاظت از محیط زیست، بریتانیا اعلام کرده که انتشار کربن خود را به لطف سیاست‌های صریح خود در قبال کاهش استفاده از زغال‌سنگ، به پایین‌ترین میزان از زمان حضور گروور کلیولند در کاخ سفید (سال ۱۸۹۴) رسانده است.

از سویی دیگر، خودروسازان از دولت ترامپ در واشنگتن می‌خواهند استانداردهای مصرف سوخت را لغو کند تا خودروهای ساخته‌شده برای ایالات متحده تا سال ۲۰۲۵ معیار مصرف سوخت میانگین ۴.۳ لیتر در ۱۰۰ کیلومتر را برآورده نکنند؛ اما امسال در نمایشگاه سالانه‌ی خودروی ژنو به افتخار خودروهای هیبریدی کم‌مصرف، پیشرانه‌هایی با سوخت متان با احتراق تقریبا بدون انتشار CO₂ و همچنین خودروهای الکتریکی، بیش از هر زمان دیگر تبلیغ شدند.

خط بین ریاکاری و زرنگی سرسختانه‌ی کسب‌وکارها معمولا بسیار نازک‌تر از وعده‌های یک سیاست‌مدار است. هرچند، این خودروسازان نیستند که سیاست‌ها را تدوین می‌کنند، بلکه سیاست‌مداران آن را انجام می‌دهند و خودروسازان، جهان‌بینی‌های سیاسی را به سمت جهت‌های اساسا متفاوتی هدایت می‌کنند.

سرمایه‌گذاری روی بدبینی دولت ترامپ نسبت به مقررات زیست‌محیطی، کاری فرصت‌طلبانه است و احتمالا منشأ آن صرفه‌جویی در هزینه کردن دلارهایی برای اهداف تحقیق و توسعه در زمینه‌ی خودروهای بسیار کم‌مصرفی است که آمریکایی‌ها حالا به لطف قیمت پایین سوخت برای مصرف‌کنندگان، می‌گویند به آن نیازی ندارند؛ اما با وجود این‌که ایالات متحده همچنان به‌عنوان یک بازار مهم و پرسود باقی می‌ماند، دیگر بازار اول خودروسازان جهان نخواهد بود. این واقعیت را می‌شود به‌وضوح در نمایشگاه خودروی ژنو ۲۰۱۷ مشاهده کرد.

سال ۲۰۱۱ رولز رویس از مدل مفهومی 102EX در ژنو رونمایی کرد که یک سدان لوکس بزرگ با دو موتور الکتریکی به قدرت ۳۹۰ اسب بخار و گشتاور ۷۹۸ نیوتن‌متر بود. یک سال بعد این پروژه متوقف شد. مشتریان بسیار ارزشمند رولز رویس اصلا علاقه‌ای به خودرویی با محدودیت طی مسافت ۱۶۰ کیلومتر و زمان شارژ ۸ ساعتی نداشتند. شش سال گذشت و بنتلی با معرفی مدل مفهومی EXP  6e در ژنو، خودروهای فوق لوکس برقی را به صحنه برگرداند. چه چیزی تغییر کرده است؟ البته عملکرد باتری‌ها متفاوت از گذشته است. به گفته‌ی رالف فرچ، مدیر مهندسی بنتلی، اگر مدل نهایی EXP 6e ساخته شده بود، محدوده‌ی مسافت قابل پیمایش آن به ۴۸۰ کیلومتر می‌رسد.

اما پیشرفت‌های تکنولوژیک تنها بخش کوچکی از یک داستان بزرگ‌تر هستند. فرچ می‌گوید: «من فکر می‌کنم شرایط زیست‌محیطی بسیار تغییر کرده است. به همین دلیل شهرهای بزرگ و متراکم به‌منظور بهبود کیفیت هوای محلی، در حال تصمیم‌گیری در مورد محدود کردن خودروهای دارای موتور احتراق داخلی هستند.» تاکنون شهرداری‌های پاریس، مکزیکوسیتی، آتن و مادرید ممنوعیت تردد خودروهای دیزلی را از سال ۲۰۲۵ اعلام کرده‌اند. دود غلیظ و خفه‌کننده‌ی شهرهای پکن و دهلی نو نیز باعث شده است محدودیت‌هایی برای عبور و مرور خودرو در این شهرها در نظر گرفته شود.

بسیاری از خودروهای الکتریکی طوری طراحی شده‌اند که به نظر برسد دوستدار محیط‌زیست هستند؛ ولی خودروی مجلل مفهومی EXP 6e که نمایانگر المان‌های طراحی نسل بعدی بنتلی کانتیننتال GT به شمار می‌آید، یک ارابه‌ی مجلل تمام‌عیار سوار بر چهار چرخ است. با این حال در زیر پوست این جادو، پاسخی واقعی به یک روند در حال ظهور نهفته است. فرچ می‌گوید: «ما می‌خواهیم به مشتریان خود این امکان را بدهیم که هر جا بخواهند بروند و این «هر جا» شامل شهرها هم می‌شود. مهم این است که حتی اگر مشتریان بخواهند ۱۰ کیلومتر رانندگی کنند یا مجبور باشند با سرعت ۲۰ کیلومتر بر ساعت برانند، حس کنند که پشت فرمان یک بنتلی هستند.»

در آمریکا، در پس‌زمینه‌ی سوخت ارزان و سیاست‌های زیست‌محیطی ترامپ، به نظر می‌رسد بنتلی EXP 6e به همان سرنوشت رولز رویس 102EX دچار شود. اما این لزوما تداعی‌گر دیدگاه مردم سایر نقاط جهان در مورد این موضوع نیست.

سال گذشته بیش از نیم میلیون دستگاه خودروی الکتریکی در چین به فروش رفته است؛ یعنی یک افزایش ۵۰ درصدی نسبت به فروش سال ۲۰۱۵ که به شکل مؤثری تعداد خودروهای الکتریکی را در جاده‌های جهان دو برابر کرد. چینی‌ها پیش‌بینی کرده‌اند تا سال ۲۰۲۰ مجموعا ۵ میلیون دستگاه خودروی الکتریکی در جاده‌ها تردد کنند که خود توضیحی است بر دلیل صرف میلیاردها دلار روی مواد اولیه‌ی تولید باتری‌های لیتیوم-یون و احداث کارخانه‌های تولید باتری.

ظرف سه سال آینده، ظرفیت تولید باتری‌های لیتیوم-یونی چین به سه برابر ظرفیت تولید ایالات متحده خواهد رسید؛ تازه این پیش‌بینی با فرض اینکه کارخانه‌ی گیگافکتوری تسلا در نوادا به اهداف رؤیایی خود برسد، مطرح شده است.

روزگاری آمریکا نقشی تعیین‌کننده در صنعت جهانی خودروسازی داشت؛ اما انتظار می‌رود تا سال ۲۰۲۰، بازارهای نوظهوری مانند چین و هند دوسوم کل سود جهانی صنعت خودروسازی را به خود اختصاص دهند. اگر در بازار جهانی تقاضا برای خودروهای لوکس الکتریکی وجود داشته باشد، با این روند به آن پاسخ داده خواهد شد. هزینه‌ی توسعه‌ی این خودروهای الکتریکی، با صرفه‌جویی در پولی که باید برای برآورده ساختن معیارهای سرسختانه‌ی مصرف سوخت آمریکا در سال ۲۰۲۵ صرف می‌شد، جبران می‌شود.